________________
२०५ जे लहे वा पांमे वीतराग जे सुख ते तेज जांणे नीचे न जाणे केवली।
ते सुख बीजो कोइ॥ जं लहर वीरा। सुखं तं मुणई सुच्चिअन अन्नो॥ जेम न ग्रताशुकर वा जुमसुर। जांणे देवलोकनां सुख प्रते ॥४॥
नहि गता सूअर। जाण सुरलोअं सुकं ॥४॥ जे आजपिण जीवने। वीषयने वीषे दुःखना आश्रमने वीषेप्रतीबंध
जं अऊवि जीवाणं। विसएसु दुहासु वेसु पमिबंधो॥ ते नजांगीइं गुरुवाइने पण। अकंपनीक वा नही ओलंघवा यो
ग्ये बे मोहोटो मोह ॥४॥ तं नऊ गुरुवाणवि। अलंघणीको महा मोहो॥४॥ जे कामे करी आंधला जी रमे वीषयने वीषे ते जीव संकारही व ।
तपणे॥ | जे कामंधा जीवा। रमंति विसएस ते विगयसंका॥ जे वली जिनवचने राता वा ते जीव बीहीकण थइ तेहथी वी लीन ।
रमे वा पाढा हवे ॥५०॥ जे पुण जिणवयण रया। तेनीरू तेसु विरमंति ॥५॥ असुची मूत्र विष्टाना प्रवाहरूप। वमन पीत्त नसो मेझानू फोफसं॥ | असुइ मुत्त मल पवाहरूवयं। वंत पित्त वस मऊ फोफसं मेदा मांस घणा हामनो करं चांबमीइं करी ते सर्व प्रबादीत वा मीन।
ढांकनु एहवें स्त्रीनु अंग ॥५१॥ मेष मंस बहु हड्ड करंमयं। चम्म मि तं पाश्यं जुवश् अं मांसे मूत्रे वीष्टाइं करी मीश्री नाकनो मेल श्लेष्म गयं त वली।
आदे असुची झरतुं ॥ मंसंमं मुत्त पुरीस मीसं। सिंघाण खेलाइअ निसरंत।
१४
-