________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
બરાસ કસ્તુરીની વાર્તા
()
શુભ શુકન વંદી કરી, ચડયા પતે તહાં વહાણ સહુ વળાવી પાછા વળ્યા, ઘરભણ નીરવાણ સ્ત્રી કહે બલા ગઈ, પરદેશ ગયે ભર ચાર. કલેલ કરીશું નગરમાં. હું ને મારો જાર. હવે વહાણ ચાલ્યાં જેરથી, ભર દરીઆ મોઝાર. સાત માસ એમ વહી ગયા. એક નમ આવ્યું તે ઠાર. વહાણ જઈ ત્યાં નીગાય, હરખ પામ્યા મન માય. માલ ઉતાર્યો તે શહેરમાં વેચવાની બહુ હામ. તે ગામના એક વાણુઓ. ભુલાશા પારેખ નામ. તે ભારે માણસ અતી ઘણે. સહુ આજ્ઞા પાળે તે ઠામ. તે ગામમાં ડાહ્યો ઘણે. સાં પુછી કરે છે વાત, સેમદતે મિત્રાઈ કરી. તે વાણઆ કેરી સાથ. ખાવું પીવું એક, સુવું તેને ઘેર પછી વાત રાતે કરે. કેવી થઈ ત્યાં પેર. ત્યાં માસ ચાર એમ વહી ગયા, ત્યારે વેચાયે માલ, ને ભરાયે તે વહાણમાં. પછી વિચાર્યું તતકાળ; દાણુ મેમુલ ચુકવ્યું. કીધા સૌના હીસાબ. જવાને તતબર થયા. ત્યારે વિચાર્યું મન આપ, પેલે કાગળ પેટી માંહથી, તે વેળા કહાડે બહાર; તે ગુમાસ્ત આપીએ, તમે જાતે જ બજાર, વાંચી વસ્તુ સઘળી લીઓ, આપે મુલ માં ભાગ્યા દામ, સઘળી વસ્તુ લાવે અહીં, આટલું કરી આ કામ, કહીતી પેલી ચીજ જે સ્ત્રીએ, તે કોઈને નવ કહી વાન; તે કાગળ આપે નહિ વસ્તુ લાવશું આપણું હાથ ગુમાસે ગયો બજારમાં લાવ્યા સઘળી વસ્ત; સહુ તે આવ્યા વહાણમાં, સેપી સોમદતને હપ્ત પછે હરખ પામે મન ' વિષે, પિતે ચા બજાર; સ્ત્રીચરીત્ર પુછે જ, પણ કાંઈ ન મળ્યું લગાર. જે સાંભળે તે વિમ્ભ પડે, સહુ મનમાં જાણે એમ; આ મુરખ ફઈ શકે ખરો, મેટાને કહીએ કેમ. ગામ મળે કરી
For Private And Personal Use Only
