________________ मरीइ 153 - अभिधानराजेन्द्रः - भाग 6 मरी पुप्फकरडा उजाण पत्ताणि पुप्फाणि य आणे ति। पेचति य तिर सभूति कीडत। तासि अम्गरसो जाओ। ताहे साहति जहा-एवं कुभारो ललइ। कि अम्हरजेण वा वलेण वा जइ विसानंदी न भुजइ एवं विहे भोए। अम्ह नाम चेव। रज पुण जुवरन्नो पुत्तरस जस्सेरिस ललिय ! सा तासिं अंतिए / सोउं देवी ईसाए कोवघर पविट्ठा। जइ ताव रायाणाए जीवत। एसा अवत्था जाहे राया मतो भविस्सइ ताहे इत्थ अम्हे को गणेहि नि ? राया गइ। सा पसायं न गिण्हइ किं मे रजेण तुमे वत्ति / पच्छा तेण अमञ्चर-स रिपई। त हे अमचो वितं गमेति तह विन ठाइ। ताहे अमचो भणइ -रारामा देवीए वरणातिकमो कीरउ / मा मारेहिइ अप्पाणं / राया भणति को उनाओ हाजा।णय अम्हं वसे अन्नम्मि अभिगते उखाणे अपणो अतीति / मन्थ वसतमा लिओ। मासं जेसु अच्छइ। अमञ्चो भणइ. उवाआ कनइ जहा अमुगो पच्चतराया उक्कट्ठी अणजंता पुरिसा कूडलेहे उवणेतुश्वमताण कयगेण क्डलेहा रना उवट्ठाविया / ताहे राया जत्त गिण्हइ सं विस्सभतिणा नुय / ताहे भणति। मए जीवमाणे तुडभे किं निम्मच्छह ? ताहे सो "ओ। तहे चेव इमो अइयओ! सो गओ। तं पञ्चतंजाव न किं चिपेच्छइ अहुमरं / ताहे आहिंडित्ता जाहे नस्थि कोई अतिकमई। ताहे पुणरवि पुप्फकर इयं उजाणमागओ। तत्थ दारवालादंडगहि अग्गहत्या भमतिमा अईहा सामी : सो भणति / किं निमित्त / एत्थ विसाहनदी कुमारो रमइ / ततो एय सोऊण कुविओ विस्सभूई। तेण नायं कण अहं निग्गच्छाविओ ति / तत्थ कविठ्ठलता अणेगफलभरसमोणया सा मुट्ठिप्पहारेण आहया। ताहे तेहिं कवि?हिं भूमी अत्थुया। तो भणति-एवं अहं तुभ सीसाणि पाडितो। जइ अहं महल्लपिउणो गोरवं न करेंतो। अहं मे उम्मेण नीणिओ। तम्हा अलाहि भोगेहिं / तओ निगआ भोगा अवमाणमूलं ति। अजसंभूयाणं थेराण अंतिए पव्यइओ। तपाइयं साउ ताहे रावा संतेउरपरियणो जुवराया य निग्गओ। ते तं खमाति। ण य तेसिं सा आणात गेण्हइ / ततो बहुहिं छट्टऽट्ठमा दिएहिं अप्पाणं भावमाणो दिहरति / एवं सो विहरमाणो महुरं नगरि गओ। इओ य विसाहनंदी कुमारो तत्थ महुराए पिउच्छाए रन्नो अग्गमहिसीए धूया लद्धेल्लिया। तत्थ स रायमग्गेआवासो दिनो। सो य विस्सभूती अणगारो मासखमणपाणगे हिंडतो त पएसमागते जत्थ ठाणे विसाहनदी कुमारो अत्यइताहे तस्स पुरिसेहिं कुमारो भण्णइ / सामि ! तुभे एयं न याणह? सोभणति / न याणामि / तेहि भणइ। एस सो विस्सभूती कुमारो / सतो तस्स दिसण रोसो जाओ। एत्थंतरे सूइयाए गावीए पेल्लिओपडिओ। लाहे तहिं उकुटिकलयलो कओ। इमं च तेहिं भणिय / तं बलं तुम्भ कविट्टपाडणं च कहिं गयं ? ताहे तेण ततो पलोइयं दिहो य णेण सो / पावो / ताहे अमरिसेणं तं गाविं अग्गसिंगेहिं गहाय उड्ड स वहति / सुदुव्बलस्स वि सिंघरस किं सियालेहिं लंधिज्जइ ? ताहे चेव नियत्नो इमो दुरप्पण अज्ज वि मम रोसं वहइ / ताहे सो नियाण करेइ / जइ इमस्स तवनियमस्स बंभचेरस्स फलमत्थि तो आगमेसाणं अपरिमियबलो भवामि। तत्थ सो अणालोइयपडिक्कतो महासुक्के उववण्णो / तत्थुक्कोसटि तीओ देवो हातो। ततो चइऊण पोपणपुरे णगरे पुत्तो पयावइस्स | मिगावईए देवीए कुच्छिसि उपवण्णो / तस्स कहं पयावती नाम ? तस्स पुव्विं रिउसत्तु ति नाम होत्था। तस्स भद्दाए देवीए अन्नए अयले नाम कुमारे होत्था। तस्य य अयलस्स भगिणी मियावती नाम दारिया अतीय रूवलती। सा य उम्मुक्कबालभावा सव्वालंकारविभूसिया पिउपायबंदिर गरा लेगा सा उच्छंगे निवेसिया, सो तीसे रूवे जोव्वणे य अगफासे य भूचि भी। तं विसज्जेत्ता पउरजणवयं वाहरइ। ताहे भणई। जं एत्थ रयण उपजइ त कस्रा? ते भणति-तुब्भं एवं तिन्नि वारा साहिते सा चेडी उवद्राविया / ताहे लज्जिया निग्गया तेसि सब्वेसि कुल्माणाणं गधव्वेण विवाहण सयमेव विवाहिया / उप्पाइयाणणं भारिया / सा भद्दापुत्तेण अयलेण सभ दक्खिणापहे माहेस्सिरि पुरि निवेसेइ, महंतीए इस्सरीए कारिअनि माहेर सरी, अयले मायं ठवेऊण पिउमूलमागओ। ताहे लोएण फ्यावतीनाम कयं / पयाअणेण पडिवण्णा पयावति त्ति' / वेदेऽप्युक्तम् ''प्रजापतिः स्वां दुहितरमकामयत्' / ताहे महामुक्काओ डइऊणं तीए मियावतीए कुच्छिसि उववण्णो / सत्त सुविणा दिट्ठा। सुमिणपाटगेहिं पढमवासुदेवो आइट्ठोकालेण जातो तिणि य से पिट्ठकरंडा ति तिविद्ध नाम कयं / मायाए परिमक्खिओ उण्हतेल्लेणति जोव्वमगमणुप्पत्तो / इतो य महामंडलिओ आसग्गी राया। सो निमित्तियं पुच्छइ / कतो म्भ भयं ति? तण भणिय जो चंडमेहं दूय आधरिसहि ति। अवरते य महावलग मारेसीह ति। ततो ते भयं ति। तेण सुयं जहा पयावतिपुत्ता महाबलगा। ताहे तत्थ दूयं पेसेइ,तत्थ अतेउरपेच्छणय वट्टइ, तत्थ य दूतो पविट्ठो राया उढिओ। पेच्छयण भग कुमारा पेच्छगेण अक्खित्ता भणंति। को एस ? तेहिं भणियं जहा आसग्गीवरण्णो दूओ। ते भणति / जाह एस वचेला ताहे कहेलाह। सो राइणा पूएऊण विसजिआ। पधाविओ अधणो विसयरा कहिय कुमाराण / तेहिं गतूण अद्धपहे हओ। तस्स जे सहाया ते सव्ये दिगो दिसि पलाया। रण्णा सुयं जहा आधरिसिओ दूर, संभलेगा निपत्तिओ। ताहं रण्णा विउमा तिउणं दाऊण मा हु रणो साहिनसुज कुमारेहि कयं / तेण भणिय न साहेमि / ताहे जे ते पुरओ गया तहिं सिट्ट जहा आधरिसिओ दूओ। ताहे सो राया कुविओ। तेण दूरण नायं / जहा-रन्नो पुत्वं कहिएल्लय। जहावत्तं सिट्ट। तता आसग्गीवेण अन्नो दूओ पेसिओ / पचपयावई गतूण भणाहि-मम सालिं रक्खहि भविखज्जमाण / गतो दूओ। रन्ना कुमारा उवलद्धा / किह अकालमचू खवलिओ' / तेण आम्हे आवारए चेव जत्ता आणत्ता। राया पहाविओ। ते भणति-अम्हे वच्चामो। ते रुभता मड्डाए गता। गंतूण खेत्तिए भणंति। किह अन्ने रायाणो रक्खियाइया। ते भणति-आसहत्थिरहपुरिसपागारं काऊण केचिरं जाव करिसणं पविट्ठ। ति वियू भणति-कोएयचिरमच्छइ ? ममतं पएस दरिसेहातहि कहियं-एयाए गुहाए ताहे कुमारो रहेण तंगुहं पविट्टो लोगण दोहिं विपासेहिं कलयलो कओ। सीहो वियंभंतो निग्गओ। कुमारो चितेइएस पादेहि अह रहेण। विसरिसं जुद्ध असिखेड़गहत्थो रहाओ ओइन्नो। लाहे पुणो विचितेइ-एस दाढाणखायुद्धो अहमसिखेडगेण / एवमवि अ बलात् - 2 आमन्त्रितः-३ तिष्ठति।