Gujarati Sahitya Kosh Part 01

SR No.: 016103
Original Sutra Author: N/A
Author: Jayant Kothari, Jayant Gadit, Chandrakant Sheth, Raman Soni
Publisher: Gujrati Sahitya Parishad
Publication Year: 1989
Total Pages: 534
Language: Gujarati
Classification: Dictionary & Dictionary
File Size: 17 MB

Page 257

પરંતુ તે પૂર્વે રાજિમતીના ઉદ્દગારો દ્વારા એની વિરહવ્યથાનું પ્રકૃતિ- ખંડની દૃષ્ટાંતમાળા કવિના લોકવ્યવહારના જ્ઞાનની સુચક છે. રત્ના ચિત્રણની ભૂમિકા સાથે માર્મિક નિરૂપણ થયેલું છે. કવચિત ભાવસારના ‘મહિના” મધ્યકાલીન ગુજરાતી સાહિત્યની રસિક રચના પ્રકૃતિના વિરોધમાં માનવસ્થિતિ મુકાય છે–ભાદરવામાં સરોવર તરીકે જાણીતી કૃતિ છે. રત્નાના ગુરુ ઉદયરત્નની આ કૃતિ વધુ લહેરે ચડે છે, ત્યારે મારું કાયાસરોવર સ્વામી વિના દુ:ખમાં નહીં તો પણ એટલી જ મનોહારી રચના છે. જિ.કો.] સિઝાય છે; કવચિત પ્રાકૃતિક તત્ત્વોને સંબોધનથી માનવભાવનું
‘નેમિનાથ-રાસ’ : ત્રિપદીની ૨૩ કડીના આ એજ્ઞાતકર્તૃક રાસ સૂચન થાય છે–મોર, મધુર અવાજ ન કર. પણ વધુ ધ્યાન ખેંચે છે તે તો કૃતિમાં ગૂંથાયેલા નેમિનાથ પ્રત્યેના રાજિમતીના અનેક
(લે.સં.૧૫મી સદી અનુ; મુ.)નો આરંભ નમસ્કારને બદલે ઉપાલંભો, મર્મ પ્રહારો–મૂર્ખ માણસ દ્રાક્ષને છોડીને કાંટાઓને
સીધો વસંતના પ્રકૃતિવર્ણનથી થાય છે ને શણગાર સજીને નીકળેલી અપનાવે, મધુકર માલતીને છોડીને પારધિના ફૂલ પાછળ ભમવા
સુંદરીઓ દ્વારા નેમિનાથનું ચરિત્રગાન પ્રસ્તુત થાય છે. નેમિનાથનું
ગુણવર્ણન કરી એમની ટૂંકી જીવનરેખા આપતા આ કાવ્યમાં લાગ્યો, આંબો માનીને સેવ્યો તેણે ધતૂરાનાં ફળ આપ્યાં, વિષધરને
લગ્નોત્સવ, જન ને રાજિમતીના સૌંદર્ય-શણગારનાં વર્ણનો તથા કંડિયે પૂર્યો પણ નજર ચૂકવી ડંખી ગયો વગેરે. ‘તારો સ્વામી મળશે” એમ કહેતા કૃષ્ણને પણ રાજિમતી સંભળાવી દે છે કે તું *
સાહજિક રમણીય પ્રાસાનુપ્રાસયુક્ત શબ્દશૈલી આસ્વાદ્ય છે. મને છેતરીશ નહીં, યાદવો કૂડા છે એ હું પહેલેથી જાણું છું.
કૃતિ : પ્રાગકાસંચય (સં.).
સંદર્ભ : મરાસસાહિત્ય.
જિ.કો. કૃતિ : પ્રાકાસંગ્રહ (+ સં.).
જિ.કો.]
નેમિનાથ-મચડી' Fર.ઈ.૧૫૦૮ : જૈન સાધુ લાવણ્યસમયની નેમિનાથ-ફાગુ' [રઈ.૧૩૪૯ આસપાસ : મલધાર/હર્ષપુરીગચ્છના
હમચડી અથવા હમચી સ્વરૂપે લખાયેલી, નેમિનાથ-રાજુલના સાધુ રાજશેખરકૃત આ કૃતિ(મુ.) જિનપદ્મસૂરિની ‘સ્થૂલિભદ્રફાગુ'ની
અતિપ્રસિદ્ધ કથાનકને રસિકતાથી નિરૂપતી ૮૪ કડીની આ નાની રચના છંદ-યોજના તેમ જ પંકિત વિભાજનને અનુસરતી, અનુક્રમે બે
| (મુ) છે. આ રચના વિષયવસ્તુ અને પ્રસંગ આલેખનની દૃષ્ટિએ, આ ચરણની ૧ અને ૪-૪ ચરણની ૨ એ રીતે બનેલી ૨૭ કડીની
જ કવિની ઈ.૧૪૯૮માં રચાયેલી નિમિરંગરત્નાકર-છંદ' કૃતિની લધુ પ્રાચીન ગુજરાતીની અપભ્રંશપ્રધાન ફાગુરચના છે.
આવૃત્તિ જેવી ગણી શકાય. મુખ્યત્વે નેમિનાથ-રાજિમતીના અધૂરા રહેલા લગ્ન અને
કૃતિમાં હમચીના પ્રકારને અનુરૂપ વેગવાન સમુહનૃત્યમાં ગાઈ નેમિનાથના વૈરાગ્યપ્રેરિત મહાભિનિષ્ક્રમણના પ્રસંગોને નિરૂપતી આ
શકાય એ રીતે ભાષાને વેગીલી બનાવતા ગીતિકા છંદને કવિએ કૃતિ વસંતવિહાર, રાજિમતીનું સૌંદર્ય, નેમિનાથનો વરઘોડો તથા
પ્રયોજ્યો છે. કથાનકનું કેટલુંક પ્રસંગનિરૂપણ આલંકારિક, ચિત્રાત્મક હતાશ રાજિમતીના હૃદયભાવોનાં કાવ્યત્વપૂર્ણ વર્ણનોથી અને
અને ભાવસભર છે. કયાંક હિંદીના રણકાવાળી ભાષામાં સાવંત ભાષાશૈલીગત લાલિત્યથી ધ્યાનપાત્ર બને છે. રિ.ર.દ.] છે પદમાધુર્યનો અનુભવ થાય છે.
[કા.સા.]
નેમિનાથ રાજિમતી–તેરમાસી” [રઈ. ૧૭૦૨/સં. ૧૭૫૯ શ્રાવણ
નેમિ-બારમાસ’: જિનવિજયને નામે મુદ્રિત થયેલી ૧૩ કડીની સદ ૧૫, સોમવારી: તેરમાસના વર્ણનના ૧૩ ખંડ, દરેક ખંડમાં આ પ્રતિ “પણ જિન ઉત્તમ
આ કૃતિ “પણ જિન ઉત્તમ માહરે મન તો ભાવ્યા રે” એ બહુધા દુહાની ૮ કડી અને ફીગ નામથી ૧૭ માંત્રિક ઝૂલણાની પંકિતને કારણે જિનવિજયશિષ્ય ઉત્તમવિજય કે જિનવિજય-ઉત્તમ ૧ કડી ધરાવતી ઉદયરત્નની આ કૃતિ(મુ.) સૌ પ્રથમ એના સુઘડ વિજયશિષ્ય પદ્મવિયની હોવાનું સંભવે છે. કૃતિ પ્રકૃતિ અને રચનાબંધથી ધ્યાન ખેંચે છે. દુહામાં કેટલેક સ્થાને આંતરપ્રાસ પણ વિરહભાવના આસ્વાદ્ય ચિત્રોથી ધ્યાનપાત્ર બને છે. જોવા મળે છે. કાવ્ય ચૈત્ર માસના વર્ણનથી આરંભાય છે અને 2 માસની વણીનવી આરભાવે છે અને કૃતિ : પ્રામબાસંગ્રહ:૧ (સં.).
જિ.કો.] ફાગણ પછી અધિકમાસના વર્ણન સાથે પૂરું થાય છે. જો કે બારમાં ચૈત્રમાસમાં રાજુલ ‘ભગવંત માંહે ભલી ગઈ સમુદિ નેમિરંગરત્નાકર-છંદ | રંગરનાકર નેમિનાથ-પ્રબંધ'રિ.ઈ.૧૪૯]. મલી જીમ ગંગ’ પછી ૧૩માં અધિકમાસનું દુ:ખ વર્ણવાય અને તપગચ્છના જૈન સાધુ લાવણ્યસમયની નેમિનાથ અને રાજિમતીના
ત્યાં પણ નેમ-રાજુલ મળ્યાનો ફરી ઉલ્લેખ આવે છે એ થોડુંક પ્રસિદ્ધ કથાનકને આલેખતી ૨ અધિકારમાં વહેંચાયેલી ૨૫૨ વિચિત્ર લાગે છે. જૈન મુનિકવિની આ રચના હોવા છતાં તેમાં કડીની અને દુહા, રોળા, હરિગીત, આર્યા, ચરણાકુળ જેવા મુખ્યત્વે વૈરાગ્યબોધનો કયાંય આશ્રય લેવામાં આવ્યો નથી, તેમ જ પ્રારંભના માત્રામેળ છંદોમાં રચાયેલી આ નોંધપાત્ર રચના (મુ.) છે. જન્મથી મંગલાચરણમાં કે અન્યત્ર જૈનધર્મનો કોઈ સંકેત થયો નથી. માત્ર માંડી કેવળપદની પ્રાપ્તિ સુધીના નેમિનાથના જીવનના પ્રસંગોને નિમરાજુલની કથા જૈન સંપ્રદાયની છે એટલું જ. કવિએ દરેક એમનું ધર્મવીર તરીકેનું ચરિત્ર ઊપસી આવે એ રીતે કવિએ માસની પ્રકૃતિની લાક્ષણિક રેખાઓ, ક્યારેક પસંદ કરેલી બારીક આલેખ્યા છે. વીગતોથી, ક્યારેક અલંકારચિત્રથી, કયારેક શબ્દસૌદર્યથી ઉપસાવી પરંતુ આ કૃતિનું આકર્ષક તત્ત્વ કવિનું ભાષાપ્રભુત્વ છે. કૃષણના છે અને રાજિમતીના વિરહભાવનો દોર એમાં ગૂંથી લીધો છે. વિરહ, અંત:પુરની રાણીઓનું નેમિનાથ સાથેનું વસંતખેલન ને એમનાં ભાવનું આલેખન પણ આકાંક્ષા, સ્મરણ, પરિતાપ વગેરે ભાવોથી હસીમજાક તથા રાજિમતીનું અંગલાવણ્ય ઇત્યાદિ ઘણાં પ્રસંગો શબલિત થયેલું છે, અને એમાં કેટલેક ઠેકાણે જે તે મહિનાની ને વર્ણનો ઉપમા, ઉસ્પેક્ષા જેવા અર્થાલંકારો; કહેવતો; પ્રાસઅનુપ્રાકૃતિક ભૂમિકાનો પણ રસિકચાતુર્યથી ઉપયોગ થયો છે. છેલ્લા પ્રાસ, આંતરયમક, રવાનુકારી શબ્દોથી અનુભવાતા નાદતત્ત્વ ઇત્યાદિ
૨૨૮ : ગુજરાતી સાહિત્યકોશ
નેમિનાથ-ફાગુ: “નૈમિરંગરત્નાકર-છંદ/ રંગરત્નાકર નેમિનાથ–પ્રબંધ'