Gujarati Sahitya Kosh Part 01

SR No.: 016103
Original Sutra Author: N/A
Author: Jayant Kothari, Jayant Gadit, Chandrakant Sheth, Raman Soni
Publisher: Gujrati Sahitya Parishad
Publication Year: 1989
Total Pages: 534
Language: Gujarati
Classification: Dictionary & Dictionary
File Size: 17 MB

Page 114

કવિનો મોટાભાગનો સમય ભગવસેવા, સંતસમાગમ તથા શાસ્ત્ર- દી કૃતિઓ પણ રચેલી છે. પુરાણનાં વચન-શ્રવણ-કીર્તનાદિમાં તથા કાવ્યરચનામાં વ્યતીત થતો કૃતિ : ૧. (શ્રી)કૃણચરિત્ર, સં. ઇચ્છારામ સૂ. દેસાઈ, ઈ. રહ્યો. કવિ ભક્તિની એક પ્રવૃત્તિ રૂપે, પરમાર્થ માટે જાતે જ કાવ્ય- ૧૮૯૫; ૨. કૃષ્ણચરિત્ર, પ્ર. બાજીભાઈ અમીચંદ, ઈ.૧૮૭૮; ૩. ગ્રંથો રચી-લખીને બ્રાહ્મણોને તે આજીવિકા માટે આપતા અને જૈતુલસી-વિવાહ, પ્ર. બાજીભાઈ અમીચંદ, ઈ.૧૮૮૫, ૪. પ્રલોદ પ્રસંગોપાત્ત જાતે રાગનાલમાં ગાઈ સંભળાવતા. એમની ખ્યાતિથી આખ્યાન, સં. જગજીવનદાસ દ. મોદી, સં.૨૦૧૬; ૫. રામાયણ, પ્રેરાઈ વૈકુંદરાય નામના ગૃહસ્થ તેમને ૨ વરસ પોતાને ત્યાં રાખી પ્ર. શેઠ જમનાદાસ રૂઘનાથજી, ઈ.૧૮૭૧; ૬. એજન, પ્ર. સસ્તુ રૂ.૪૦૦નો પુરસ્કાર પણ આપેલો.
સાહિત્યવર્ધક કાર્યાલય, સં.૧૯૮૧; [] ૭. કાદોહન:૧; ૮. આ કવિની કૃતિઓમાં સૌથી વધુ મહત્ત્વની ‘રામાયણ’છે. ગુજ- પ્રેમરસમાળા, પ્ર. બાજીભાઈ અમીચંદ, ઈ.૧૮૬૬, ૯. પ્રાકામાળ : રાતી પ્રજામાં અસાધારણ પ્રચાર પામેલી, અધ્યાયને નામે ઓળખા- ૩, ૧૧; ૧૦. બુકાદોહન:૪,૬; ]િ ૧૧. અનુગ્રહ, જાન્યુ.
૧૫૮ - વાયેલાં ૨૯૯ કડવાં અને ૯૫૧ કડીની આ કૃતિ (૨.ઈ.૧૮૩૭/સં. “પ્રગટયા શ્રી વિઠ્ઠલનાથ'; ૧૨. હિન્દુ મિલન મંદિર, નવે. ૧૯૮૧, ૧૮૯૩, માગશર વદ ૯, રવિવાર; મુ.) વાલ્મીકિરામાયણ ઉપરાંત મે તથા જૂન ૧૯૮૨ – “કવિ ગિરધરકૃત ‘રાધાકૃષરનો રાસ', વિનોદઅન્ય પૌરાણિક સામગ્રીનો પણ આધાર લે છે અને કેટલાક ફેરફારો ચંદ્ર ઓ. પુરાણી (સં.). અને ઉમેરણો પણ દર્શાવે છે. સમકાલીનતાના રંગો ધરાવતું છતાં મૂળ સંદર્ભ : ૧. કવિ ગિરધર – જીવન અને કવન, દેવદત્ત જોશી, વ્યક્તિત્વને જરાય ન જોખમાવતું, માનવસહજ લાગણીઓથી ધબકતું ઈ.૧૯૮૨; ૨. ગિરધર, જગજીવનદાસ દ. મોદી, ઈ.૧૯૧૯; પાત્રાલેખન, કવિની સવિશેષ ક્ષમતા પ્રગટ કરતું શાંત અને કરુણનું ] ૩. ન્હાયાદી. આલેખન તથા મધ્યકાલીન પરંપરાની અલંકારસમૃદ્ધિ અને વર્ણનસિદ્ધિ આ કૃતિનાં આસ્વાદ્ય અંશો છે. ગોકુળલીલા, મથુરાલીલા ગુગાણંદ [ઈ.૧૭૨૯ સુધીમાં : જૈન. ભૂલથી ગંગાનદને નામે અને દ્વારકાલીલા એમ ૩ ખંડમાં કૃષગના સમગ્ર વૃત્તાંતને નિરૂપતી નોંધાયેલી ૧૩ કડીની ‘સ્થૂલિભદ્ર-સઝાય’ (લે.ઈ.૧૭૨૯)ના કર્તા. ૨૧૨ અધ્યાય અને ૯૫૦૦ કડીની ‘કૃષ્ણચરિત્રનર.ઈ.૧૮૫ર લહિયાના લેખનદોષને કારણે ‘ગુણાનંદ’નું ‘ગુગાણંદ' થયું હોય એવી સં.૧૯૦૮, મહા/વૈશાખ સુદ ૧૩, રવિવાર; મુ.) કવિની બીજી પણ સંભાવના છે. નેધપાત્ર કૃતિ છે અને તે રામાયણનાં જેવાં જ શૈલીલક્ષણો ધરાવે સંદર્ભ : મુપુગૃહસૂચી.
શિ.ત્રિ.] છે. ૫૨ કડવાં અને ૧૮૪૫ કડીની ‘રાજસૂયયજ્ઞ” (૨.ઈ.૧૮૩૧ સં.૧૮૮૭, જેઠ સુદ ૧, શનિવાર; મુ.), ૩૨ કડવાં અને ૮૪૫ ‘ગુજરીનું લોકગીત': ગુર્જરપ્રજાના ઇતિહાસનું એક ઉજજવળ કડીની ‘પ્રલોદ-આખ્યાન (૨.ઈ.૧૮૨૦સં.૧૮૭૬, ચૈત્ર સુદ પાનું રજૂ કરતા આ લોકગીત(મુ.)નાં ૨-૩ રૂપાંતર-પાઠાંતર ૯, ગુરુવાર; મુ.) તથા ‘પદનામક ૨૬ કડવાં અને ૩૭૦ કડીની મળે છે તેમાંથી મેઘાણી-સંપાદિત ૧૩૭ જેટલી પંક્તિઓમાં ‘તુલસી-વિવાહ' (૨.ઈ.૧૮૧૫ કે ૧૮૨૨સં.૧૮૭૧ કે ૧૮૭૮ વિસ્તરતો પાઠ એની સવિશેષ કાવ્યમયતાથી ધ્યાન ખેંચે છે. એમાં અસાડ સુદ ૭, બુધવાર; મુ.) એવાં જ શૈલીલક્ષણો ધરાવતી અન્ય નિરૂપાયેલો પ્રસંગ શુદ્ધ ઇતિહાસનો ન હોય તોયે પ્રજાભાવનાના આખ્યાનકૃતિઓ છે. તેમાં ‘રાજસૂયયજ્ઞ'માં કવિના ઊંડા અધ્યાત્મ- પ્રગટીકરણ રૂપે એને અવશ્ય જોઈ શકાય. બાગમાં ઊતરેલા કાબુલજ્ઞાનને પ્રગટ કરતું કૃષ્ણનું વ્યક્તિચિત્રણ, પ્રફ્લાદ-આખ્યાન'માં ના બાદશાહને જોવા નીકળેલી ગુજરી, એની સાસુએ ભય બતાવેલો નિશાળિયા પ્રહલાદને મુખે ભક્તિબોધના કક્કાની ગૂંથણી અને તે મુજબ, બાદશાહને ત્યાં ફસાય છે અને એનો કોગળ, ‘તુલસીવિવાહમાં લગ્નોત્સવના ગુજરાતી વાતાવરણનું વીગતપ્રચુર વાંચીને ચડી આવેલા ૯ લાખ ગુર્જરોના પરાક્રમથી મુક્ત થાય છે. વર્ણન ધ્યાનાર્હ બને છે.
બાદશાહને ત્યાં રહી આવેલી ગુજરીનો, અલબત્ત, સાસુનણંદ સ્વીકાર આ ઉપરાંત ગિરધરદાસની ૨૬ કડીની ‘રાધિકાવિરહના દ્વાદશ- કરતાં નથી, જેથી ગુજરી પાવાગઢ ચાલી જાય છે ને અલોપ થઈ માસ” (મુ.), સંક્ષેપમાં સમગ્ર હનુમાનચરિત્રને સમાવી લેતી ૧૬ કડી- મહાકાળી રૂપે પ્રગટે છે. ગુજરીના અસ્વીકારની આ વાતમાં ની ‘પંદરતિથિ હનુમાનની’ (મુ.), ૧૪ કડીની રાધાના રૂપની શો મા જે ધાર્મિક-કોમી સંકુચિતતા પ્રગટ થાય છે તે ઝવેરચંદ મેઘાણીને વર્ણવતી “ધોળ હીંચનું’, ‘અંબિકોઅક', “કાલિઅષ્ટક/મહાકાળીની ગુર્જરપ્રજાના ગૌરવ સાથે બંધબેસતી લાગી નથી અને તેથી એ સ્તુતિ (મુ), ૧૮ કડીની ‘પ્રગટયા શ્રી વિઠ્ઠલનાથ” (મુ.) તેમ જ અંશને તેઓ પાછળથી ઉમેરાયેલો ગણે છે, પણ અસ્વીકારની વાત ગરબી, ધોળ વગેરે નામોથી ઓળખાવાયેલાં પ્રેમલક્ષણાભક્તિનાં તથા પરંપરાગત હિંદુસંસ્કારને અનુરૂપ છે એ સ્વીકારવું જોઈએ. ઉપદેશાત્મક પદો ને કુંડળિયા, ઝૂલણા, સવૈયા જેવી પ્રકીર્ણ પ્રકારનું આ લોકગીતમાંથી ગુજરીનું મનોહર ને માનપ્રેરક વ્યક્તિત્વ ખડું ની રચનાઓ મળે છે. પદો તેમ જ પ્રકીર્ણ રચનાઓનો ઘણો મોગ થાય છે. પાદશાહને જોવા જવાની ઉત્સુકતા એનું ભવતી, સીસુની. હિંદીમાં છે ને એમાં વસંતનાં, હિંડોળાનાં, હોળીનાં, રામજન્મસમયનાં સલાહને અવગણી ચાલી નીકળતી, કયા વેશે જવું તેના વિકલ્પો એમ વિવિધ વિષયનાં પદો પણ મળે છે. કવિએ હિંદી ભાષામાં વિચારી મહિયારીનો વેશ સજતી, બાદશાહે ધરેલી લીલો સામે દાણલીલા” (૨.ઈ.૧૮૧૮), ‘જન્માષ્ટમીનાં પદ/શ્રીકૃષ્ણજન્મવર્ણન’ “તેરે હાથીમેં કયા દેખના મેરે આંગણ ભૂરી ભેંશ રે,” “તેરી મૂછો (૨.ઈ.૧૮૧૮), 'રાધાકૃષ્ણનો રાસ' (૨.ઈ.૧૮૧૯), ‘ગ્રીષ્મઋતુની કથા દેખના, મેરે બકરેલું એસા પૂછરે જેવા નિર્ભીક જવાબો આપતી લીલા” (૨.ઈ.૧૮૨૧), ‘નામમંત્રમુક્તાવલિ' (૨.ઈ.૧૮૨૮), ને ૯ લાખ ગુર્જરો પોતાને બચાવવા ચડી આવશે એવો આત્મજન્માષ્ટમીનો સોહેલો”, “નરસિહચતુર્દશીની વધાઈ” વગેરે કેટલીક વિશ્વાસ વ્યક્ત કરતી ગુજરીમાં મુગ્ધ, અલ્લડ, ચતુર, સ્વસંસ્કારગુગાણંદ : “ગુજરીનું લોકગીત
ગુજરાતી સાહિત્યકોશ: ૮૫
ના “પંદરતિથિ
', “અંબિકાએ
વિઠ્ઠલનાથ” (મુ