________________
कुळी/कुंअलउं
११६ मध्यकालीन गुजराती शब्दकोश *थापा] [द.कुल्ल]; जुओ कूलीय कुसुमायुध वसंफा. वसंफा (ल). वसंवि. कुळी वीसरा. कुळ, वंश .
वसंवि(ब्रा). कुसुम जेनां शस्त्र छे ते कुलीक * जिनरा. [कलंक, लांछन] कामदेव (सं.) कुल्हडउ वीसरा. कूलडी, नानु वासण (द. कुसुंब प्रेमाका. कसुबो, [*पीतांबर - नीचे
वस्त्र कुश-अग्र ऋषिरा. डाभ - एक घास - कुसुंभ कांद(शा). कसुंबल - राता रंगर्नु नी अणी (सं.)
(सं.कौसुंभ) कुशम प्राचीफा. फूल (सं.कुसुम) कुसूत वीसरा.खराब गोठवण, खराब रचना कुशलीखेम कामा(शा). क्षेमकुशळ (सं.कुसूत्र) कुशोभो नलरा. शोभानो अभाव, अपकीर्ति कुहइ उक्तिर. कोहे, सडी जाय, नाश पामे कुष्ट कादं(धु). उपलेट, [कोठं, एक (स.कुथ्यात)
करियाणु]; [कोढ]; [श्लिष्ट शब्द] कुहका आरारा. कुहु कुहु अवाज [सं.कुष्ठ
कुहणी उक्तिर. वीसरा. षडाबा. कोणी कुष्टी ऋषिरा. पंचवा. कोढियो (सं.कुष्ठिन्) (सं.कफोणि) कुस आरारा. कुश, एक प्रकारचं घास कुहरिया *वसंफा. *वसंवि. वसंवि(ब्रा). कुसइ उक्तिर. रुए, आनंद करे (सं. कोयलना अवाजथी गुंजी ऊठ्या (प्रा. क्रोशति)
कुहुरिअ) कुसका प्रेमाका. फोतरां दि.कक्कस] कुहाडि (मत्थइ भागी कुहाडि) नेमिछं. माथे कुसणइ उक्तिर. कसणे, दाळभात वगेरे अतिशय दुःख नाख्यां । चोळे दि.कुसण परथी]
कुहिउँ उक्तिर. शीलक. षडाबा. कोहेलु, कुसलखेमि आरारा. क्षेमकुशळ
सडी गयेखें, वासी (सं.कुथितम्) कुसहिज सिंहा(म). अनुदारता, कृपणताः कुहु नलाख्या. कहो (सं.कथय) जुओ सहिज
कुहुतग कर्पूमं. आश्चर्य, [मनोविनोद] (सं. कुसा षडाबा. नाना सळिया जेवा टुकडाओ कौतुक); जुओ कउतिग कुसाटि आरारा. खोटो सोदो कुहुने कादं(शा). कोने कुसि उक्तिर. दोरडी, लगाम (सं.कुशा) कुहुंनइ ऋषिरा. कोईने कुसुधउ गुर्जरा. अमंगल (सं.कु+शुद्ध) कुहे नलाख्या. कोई (सं.कः अपि) कुसुमचय लावल. पुष्पोनो समूह [सं.] कुहिन नलाख्या. कोने कुसुमबाण तेरका. [कुसुम जेनां बाण छे कुंअर उक्तिर. गुर्जरा. कुमार, राजकुमार ते] कामदेव (सं.)
कुंअलउँ उक्तिर. प्राचीफा. लावल. कोमल,
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
