________________
(सं.)
मध्यकालीन गुजराती शब्दकोश ९९
कहीइ/कंठ परथी); आरारा. क्यांय; उपबा.क्यांय; कंचल उषाह. कांचळी [सं.कंचुक]
क्यां; उक्तिर. क्यारेय; जुओ कंहीए. कंचवो नरका. कांचळी, कमखो [सं.कंचुक] कहीइ उपबा. एटलेके जा एटलेके
कंचु नरका. कंचवो, कमखो (सं.कंचुक) कही चाहीजइ आरारा. कहेवी जोईए
कंचुक वसंफा. वसंवि. वसंवि(ब्रा). कांचळी कहीं जुओ कहिं कहींइ कादं(शा).क्यारे पण, [क्यारेय] कंचुकिउ विराप. [मुंबख्तर पहेयुं छे एवो, कहींए प्रेमाका. क्यारे; चित्तसं. क्याय -ना आवरणवाळो]; जुओ कुंचुकिउ कहींएक प्रेमाका. क्यारेक कंचुकी प्रेमाका. कांचळी, कमखो [सं.] कहींय उक्तिर. क्यारे, क्यारेय कंचुयउ वीसरा. कांचळी (सं.कंचुक) कहींये *प्रेमाका. [क्यारे]
कंचुलिय, कंचुली अखेगी. तेरका. कांचळी कहूआलउ उक्तिर. कोलाहल
(सं.कंचुलिका) कहइ कादं(शा). नलाख्या. प्रबोप्र. कने, कंचुवा देवरा. कांचळी (सं.कंचुककः) [नी पासे] [कर्णे
कंचू प्राचीसं. वीसरा. कांचळी (सं.कंचुक) कहलि वाग्भबा. कने, पासे [सं.कर्णे]
___ कंचूअउ ऐतिका. कंचवो, कांचळी
. कंक ऋषिरा. बगलो (सं.)
कंचूअडउ लावल. कंचवो, कांचळी [सं. कंकण प्राचीका कंकर, कांकरो (सं.कर्कर) कंकणी चतूचा. घूघरी [सं.किंकिणी] कंचउं प्राचीफा. कांचळी (सं.कंचुक) कंकरी प्राचीका. दासी (सं.किंकरी)
कंचोला प्राचीफा. कचोळां, प्याला (प्रा. कंकुम नलरा. कंकु (सं.कुंकुम)
कच्चोलअ); जुओ कचोल कंकोडउ उक्तिर. कंकोडानुं झाड (सं.
__ कंझार (लीलां कंझार) सिंहा(शा). (लीलां)कर्कोटक) दि.कंकोड]
छम (कणझर उपरथी) कंकोडी अखाछ. अखाछ-टि. एक जातनी
कठण माटी, एक वनस्पति, जे गठ्ठा कट गुजरा. कांटो (सं.कंटक) जेवी होय छे; आरारा(व). कंकोडा - कंटकसंकट वसंवि. कंटकोथी भरेला (सं. कंटोलानुं झाड (दे.कंकोड)
कंटक+संकट) कंख * ऐतिका. [शंका] [सं.कांक्षा] कंटेलइ आरारा. ऊंटने प्रिय वनस्पति, कंचकी चतुचा. कंचुकी, कांचळी ___कंटोली, कंकोडी, ऊंटकंटो कंचण गुर्जरा. तेरका. लावल.कंचन, [सोनुं] कंठ आरारा. कंठमाळ, ए नामनो रोग कंचनवनि गुर्जरा. कांचनवर्णी, सोना जेवा कंठ अखाका. किनारे, कांठे; जुओ कूआवाननी
कंठ
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
