________________
५६ : आराधना कथाकोष
चतुर्विशति जिनस्तुति । रत्नमाला गुंफोनि राति । सौख्यसागरि कृतस्थिति । धर्मध्यान करिति एकचित्ते ॥१०५।। मग सूर्योदय झाल्यावरी । कौतुक पाव्ह्या नृप सत्वरि । जावोनिया शिवमंदिरि । मुनिसि बाहेरि काढिले ॥१०६॥ बाहिर निघता मुनिश्वर । मुखांभोज दिसे विकश्वर । आकासी जैसा भास्कर । तैसे तेज फार प्रकाशिले ।।१०७|| हर्षवदन पाहोनि मुनि । नप विचारि अंतःकणि । म्हने जैसे वदले वचनि । तैसेच करोनि सत्य दाविल ॥१०८॥ कौतुक पाहावयालागुण । धावोनि आले नगरजन । वदति येकमेकालागुण । दिसे कारण अद्भुत हे ॥१०९।। तदा मुनिसि वदे भूपति । अहो यौगींद्र महायति । नमस्कार करोनि प्रचिति । सर्व जनाप्रति दाखवि ॥११०॥ नृपोक्ति आइकोनि मुनिश्वर । अंतरी हर्ष धरोनि थोर । पाठ करिता झाला सत्वर । चोव स जिनवर स्तवन ॥१११॥ अष्टमजिनपर्यंत जान । तमस्तमोरेरिवरस्मिभिन्न । करिता झाला स्तवन । शुद्ध करोन मनोवाक्काये ॥११२॥ भावे स्तुति करिता पाठ । कुलिंग फुटोनि पावले नष्ट । जिनबिंब झाले प्रगट । चंद्रार्ककोट तेज फाकले ॥११३।। आश्चर्य पाहोनि जन सर्व । हृद धरोनि थोर भाव । करिते झाले जयजयारव । पंश्चाश्चर्य देव करिति ।।११४|| तदाश्चर्य पाहोनि नृपति । यतिश्वरासी पुसति । देवा तू कोण कोण मति । अद्भुत स्थिति दिसे तुझि ॥११५|| मुनि ऐकोन नपभाषण । निर्भयपणे वदे वचन । प्रगट कराव्या जिनशासन । काव्ययुग्म वदतसे ॥११६।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
