________________
६५६ । आराधना-कथाकोष
उज्जनी नगरी विख्यात । राजा राणी ते पुण्यवंत । तेथ वसुमित्र जिनदत्त । जिनेंद्रभक्त धर्ममार्गी ॥३०।। दानपूजा व्रत उपास । मज्जानुराग रत आस । चार दान मुनीरायास । मन हर्ष गुरूची भक्ती ॥३१॥ एकदा उत्तर दिशेसी । द्रव्यार्थी चालले उद्यमासी । किराना भरोन मार्गासी । ते दूर देशासी चालले ॥३२॥ महा निबिड अरण्यात । तस्करे लुटले समस्त । ते हिंडती वनातौत । पश्चात्तापात फार करिती ॥३३।। धिक् धिक् हा संसार । ऐसे हिंडता वनांतर । तेथे भेटले मुनीश्वर । आनंद थोर श्रावकासी ॥३४।। नमोस्तु करोनी तयासी । द्विविधा धर्म उपदेशी । मनानुरागरतहर्सी । विनय स्वामिसी दीक्षा द्यावी ।।३५।। गुरूराजानी कृपा केली । भवतारक दीक्षा दिली । क्रिया सर्वही सिकविली । सरस्वती जाली प्रसन्न ॥३६॥ तेव्हा तेथे एक ब्राह्मण । संसारासी जाला उद्विग्न । भ्रमत भ्रमता अरण्य । देखिले नयन मुनीराय ।।३७।। नमन करोनी तयासी । पृच्छा केली मुनीरायासी । विपत्ती आनि संपत्तीसी । कारण आम्हासी सांगावे ॥३८॥ मुनी सांगे दयाधर्म । त्रिपनक्रियादि षट्कर्म । सागार-अनागारादि वर्म । तत्त्वार्थ-सुगम-सिद्धान्त ।।३९।। सुदेव-सुगुरू-सुशास्त्र । येन संपत्ति सुपवित्र । विपत्ती होय पाप-सूत्र । जीव पवित्र भ्रमतसे ।।४०।। कुदेव-कुगुरू-कुशास्त्र । कुसील-कुक्रिया-कुमंत्र । हेही टाळावे अपवित्र । कुगति-यंत्र भोगविती ॥४१।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
