________________
प्रसंग शेहेचाळीसावा : ६१९
तेव्हा तो श्वेत संदीव मुनी । आपनिंदा पश्चात्ताप मनी । शुक्लध्यानेन कर्मधुनी | केवळज्ञानी समुत्पन्न ।।२०।। श्लोक :- ततो भवैर्नकर्तव्यो निन्हवः स्वगुरौ सदा । समाराध्यो गुरू यस्मात् स्वर्गमोक्षसुखप्रदः ||२१|| ते जाले मुंड केवळज्ञ । उपदेश केला भव्य वृंद । तयासी अंती मोक्षपद । मम भवछेद कर्महत्वा ||२२|| श्लोक : -असत्य सहिता हिंसा मिथ्यात्वचनदृशते । अष्टांगं यत्त्र सम्यक्त्वदर्शनं द्वी सुधीदं ||२३||
चौथी हे तप आराधना । असत्य नसावी रसना । सोळाकारण भावि भावना । सख्या जीव मना शांति धरी ॥२४॥ ॥ कथा ९२ ॥
पुढील कथा अनुधान । सकळित श्रोतासी श्रवण । गुरु आज्ञा शास्त्राधारान | कवित्ववचन जिनवाणी ||२५|| श्लोक :- मत्वा श्रीमत्जिनेंद्रस्य पादपद्मद्वयं मुदा । वक्षे व्यंजन हीनस्य कथां संबोध हेतवे ॥ २६॥
देश मागध विस्तीर्ण श्रेष्ठ | त्यात राजगृह नगर जेष्ठ । वीरसेन राजा नेमिष्ठ । वीरसेना स्त्री सुष्ठ षड्गुणी ||२७||
तयाचा पुत्र सिंहसेन । उपाध्या सोमशर्मा ब्राह्मण । सर्वशास्त्रादि विचक्षण । पूर्वपुण्यराज्य करिती ||२८|| तत् समंधी विख्यात । पोदनपूर असे तेथ । यो राजिंद्र सिंहरथ । ज्ञानवंत षट्कर्मादी ।। २९ ।। तयासी वीरसेन रायान । करभार मागे क्रोधे करोन । त्याचा ग्राम राहे वेष्टोन । बहुत दिन जाहले ||३०||
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
