________________
प्रसंग अठ्ठावीसावा : ३८७
पुष्टि लावोनिया ते पोर । तयासी केला शेणमार । दुम्हाविले देशाबाहेर । पापिष्ट परद्वार दुर्गती त्या ॥ ४५ ॥ तस्मात् परस्त्रीचा त्याग । करोनिया पापभंग । शीळव्रत घेवोनी चांग । सुबुधी आंग धरा ज्ञानी ||४६ || पापानच होतसे क्षय । पुण्य करता पावति जय । शास्त्र सांगति गुरूराय । प्रचीत त्रय जानाव्या ॥ ४७ ॥ राजा बोलवि श्रेष्ठिसी । प्रधानपद दिल्हे त्यासी । वस्त्रभूषण शीळवंतीसी । यथाविधीसी पूजनीक ||४८|| श्लोक : ये सव्या: श्रीजिनेंद्रोक्ते शीलशर्म शतप्रदे । महायत्नं प्रकुर्वन्ते, ते पूज्यन्ते पदे पदे ॥४९॥ काव्य : शीलं श्रीजिनभाषितं, शुचितरं, देवेंद्र वृंदैः स्तुतं । नानाशर्म महाप्रमोदजनकं, स्वर्गापवर्गप्रदं । ये भव्याः प्रतिपालयन्ति वेधा जगन्मोहनं ।
:
भुक्त्वा ते विदशा दिसौख्य मतुलं मुक्तेर्लभन्ते सुखं ॥ ५० ॥ इति कथाकोश ब्रह्मचर्यदोषो कढारपिंग कथा समाप्ता । श्लोक - नत्वा जिनं जगत्पूज्यं, केवलज्ञानलोचनं ।
कथा देवरातेर्वचिम, विनीतापत्तनेशिनेः ॥५१॥ कोसल देश अयोध्या ग्राम । देवरती राजा उत्तम । रक्ता रानी तया उत्तम । सौभाग्योत्तम रूपवंती ॥५२॥ दोघे तारुण्य मदयुक्त । कामलंपट दिनरात | पुत्रप्रधान चिंता करीत । कैसी गत करावी आता ॥ ५३ ॥ शत्रुपीडा ते करीताति । चोरटे वाटा पाडिताति । राजान टाकिली राजनीति । मगनमस्ती तो पापात्मा ॥५४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
