________________
प्रसंग पहिला : ७
अहो त्याची ग्रामांतरि । पंचशत विप्रं वसति भोरि | तन्मध्य मुख्य पात्र केशरि । विद्यादर्पं शरीरि थोर असे ।। ५९ । नित्य पठति वेदवेदांग | वादार्थ जैसे सिंधुतरंग | वादिजनाचा मानभंग । करिती वेग ज्ञान बले ||६० ॥ सर्व विप्रामाजि सार । पात्रकेशरि असे थोर ।
पार पावला ज्ञानसागर । वहत असे फार ज्ञानगर्व || ६१|| तद्विधा प्रभावे करोनि । राज्यमान्य पावला जनि । लोक वंदना करिति चरणी । कीर्ति अवनिवरी असे ||६२॥ विद्यारत्न असे ज्यापासी । जगी काय उने असे त्यासि । जो माननिक असेल भूपतीसि । जन काय त्यासि न वंदिति ॥ ६३ ॥ उक्तंच । विद्वत्वं च नृपत्वं च । नैव तुल्यं कदाचन । स्वदेशे पूज्यते राजा, विद्वान् सर्वत्र पूज्यते ।।६४।। मिथ्यामतगजावर । बैसले असति निरंतर ।
जिनधर्मासि चालविति वैर | जिनलिंगास फार निदिति ॥ ६५ ॥ क्वचिच्चैत्यालयापुढोनि जाति । वस्त्रे वदन आच्छादिति । नावलोकावि नग्नमुति । ऐसे वदति वेदशास्त्री ||६६ || जिनमंदिरि न येति कदा | सदैव करिति जिनधर्मनिंदा | प्रविष्ट करिति चतुर्वेदा । मिथ्यात्वकंदा वाढविति ||६७ || ऐसे असता एके वासरि । विप्रमुख्य पात्र केसरि । मार्गे जाता जिनमंदिरावरि । महध्वजा शिखरी पाहिली ||६८।। तदा वदे शिष्याहि कारण । हे कवन मनोज्ञ दिसे स्थान । ध्वजावर असे नागचिह्न । काय असे भुवन शंकराचे ।। ६९ ।। नयनि पश्यता हे मंदिर । हृदइ हर्षोद्भवला थोर । चाला रे पाहावया लवकर । महामनोहर स्थान दिसे ||७० ||
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
