________________
प्रसंग सोळावा : २२१
आधारावाचोनि मानवि । स्वकीय चरण कोठे ठेवि । प्रधाना विचारि स्वहृदइ । कुलमार्ग काई भुललासि ॥ ६९ ॥ धत्तूरबीज जो करि भक्षण । त्यासी सर्वत्र दिसे कांचन । कयफ गेल्यावर निघोन । दिसे त्याकारण निजवस्त्र ॥७०॥ तैसे दर्शवोनि इंद्रजाल | स्वमार्गि लाविले भूपाल । नग्न देव सेवा पाप मूल । गुरु कस्मल स्नानाविन ॥ ७१ ॥ पंचभूतात्माकारण | पक्षमासोपवासी करोन |
दहन करिति निष्ठुर होउन । मूर्ख त्याकारण धर्म वदति ॥ ७२ ॥ शरीर रक्षिता धर्म शुद्ध । ऐसे वदति गुरु बौध ।
मांसादि भक्षावे निर्व्याध । जेन्हे वाढे स्कंध सौख्याचा ॥७३॥ इत्यादि दृष्टान्त देउनि । प्रधान आनिला स्वशासनि ।
यथा गोपाले सापडला मणि । गार जानोनि भिर्काविति ॥ ७४ ॥
वंदक वदे रे प्रधाना । जरी संकष्ट पडल्या नाना । तरी न त्यजावे कुलधर्मा । स्वपिता विना दुजा तात नसे ॥७५॥ जरी नृप वदे सदसि । तुझी भरोनिया साक्षि । मुनिगमनादि आकासि । वार्ता ऐसि जनाप्रति ॥ ७६ ॥ जरी तुज पुसति जन । साक्ष न भरावे वृथा जानुन । लघुत्वापकीर्तिचे कारण । हास्यवचन जनामाजि ॥७७॥ मदिरापान बौधमत । पाजोनिया प्रधानात | करोनिया अतिउन्मत्त | स्वगृहात गेला वंदक ॥७८॥ कवने एकिय वासरी । नृप बैसोनि हरिविष्टरि । सभा घनवटलिसे भारि । आनंद अंतरि भूपतीचे ॥ ७९ ॥ जिनधर्माचे व्याख्यान । करिति सभाजनालागुन । स्वर्गसौख्याचे कारण । आइकिति जन एकचित्ते ||८०||
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
