________________
१९० : आराधना-कथाकोष कुलक्षय जाल्यावरि । भिक्षा मागोनि पोट भरि । अन्न न मिळे पूर्ण उदरि । क्षुधा अंतरि तळमळि ॥१२८|| पूर्वि नाहि केले दान । न केले देवगुरूपूजन । संसारि मग्न होउन । दुःखभाजन पुढे होति ॥१२९॥ एकदा दरिद्राकुमरि । उचिष्ट पात्र घेवोनि करि । भक्षिता तय अवसरि । किंचित्पदरि पूर्वपुण्य ॥१३०॥ तेव्हा त्या नगराकारण । चारण मुनि दोघे जन । नंदनाख्य अभिनंद । भ्रामरिकारन उतरले ॥१३१॥ मागि जाता कन्यकेसि । उचिष्ट खाता पाहिले तिसि । लघु वदे जेष्टमुनिसि' । “ जिववैल कैसि हे कन्या" ॥१३२॥ अभिनंदनमुनिचि वानि । ऐकोनि वदे त्यालागुनि । " हे कन्या दरिद्रि पापिनि । सुख स्वप्नी न मिले इज" ॥१३३॥ " किंचित् पुण्य उदयात । राजा पूतिगंध इयत । पट्टराज्ञी करील त्वरित । ऐसे तयात निरोपिले" ॥१३४॥ धर्मश्री वंदक बौद्धमति । त्या नगरि भ्रमता भिक्षार्थि । मुनिचि ऐकोनि वचनोक्ति । आनंदचित्ति न समाये ॥१३५।। म्हणे हे राज्याचि कामिन । होइल निश्चय जानुन । इचे करू प्रतिपाळन । काहि धन देइल राजा ॥१३६।। ऐसे विचारोनिया त्वरा । दरिद्रेस नेले स्वामंदिरा। अन्नवस्त्रादि नेकप्रकाश । बारा वर्ष जाहालि ॥१३७॥ एकदा चैत्र वसंतमास । हिंदोळा बैसोनि सावकास । भर यौवन कंठ सुरस । रायान तियस पाहिले ॥१३८॥ पाहोनि कामांध जाहाला । धीर न धरवे तयाला । प्रधान त्वरे पाचारिला । सांगितला वृत्तांत सर्व ॥१३९।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
