________________
प्रसंग बारावा . १६७
पद्मरथ क्षितिपाल । राज्य करिति सबल । धर्म करिति प्रबल । अंतर निर्मल करोनिया ॥९०॥ राज्य करिता एके दिनि । बैसला होता पंचमभुवनि । अभ्रपटल पाहिले नयनि । पंचवणि गजाकार ॥९१॥ सुंदर पश्यति वेलोवेल । मनोज्ञ पाहिले देऊळ । क्षणामाजि सकल । विघटोनि निर्मल अभ्र पाहिले ॥९२॥ तदा विचारि निजमानसि । हे संसारवृत्ति दिसे ऐसी । राज्यलक्ष्मि क्षणामाजि नासि । बिजलि जैसि गगनि दिसे ॥१३॥ कुटंब हे विटंबना । दुःखासि नाहि परिमाना । पुरुषासि बांधोनि मोहबंधना । दुर्गति स्थानाप्रति धाडिति ॥९४॥ हे आश्चर्य दिसतसे जान । कायासि करिता पोषण । देवोनि मिष्टान्न पान भोजन । नरकामाजि नेउन टाकिति ॥९५॥ जरी यासि करावे कृश्य । व्रज नेमे उपवासे । तरी महासौख्य देत असे । स्वप्नि न दिसे क्वचिदुख ॥९६॥ हे मंदिर उत्तम नव्हे जाना । केवळ दिसे बंदीखाना। जिवासि दुःख देती नाना । तयाचि गणना कोन करि ।।९७॥ ऐसे चिंतन करिता नृपति । दृढ वैराग्य पावला चित्ति । दिक्षा घ्यावया लागि प्रीति । अंतरि वृत्ति फार धरिलि ॥९८॥ पद्मपुत्रालागि सार । दिधले स्वकिय राज्यभार । पाचारोनि विष्णुकुमार । म्हने युगराज्य थोर घ्यावे त्वया ॥९९॥ विष्णुकुमार वदे पित्यासि । स्वराज्य देवोनि आम्हासि । त्वा काय विचारले मानसि । ते मजपासी वदावे ॥१०॥ पिता म्हने हे राज्य थोर । तुम्हासी देवोनि मनोहर । वनांतरि जावोनि सत्वर । दिक्षा सुखकर घेइन ॥१०१॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
