________________
१५६ : आराधना-कथाकोष.
पुढे ससृ करोनिया । मागे चालल्या सर्व स्त्रिया । मस्तकि कर जोडोनिया । नमोस्तु मुनिपायासि केला ॥१५७॥ सा कर जोडोनि भल्या। परिधि धरोनि उभ्या ठेल्या । किंवा स्वर्गाहोनि आल्या । तद्वत् पाहिल्या पुष्पडालें ॥१५८॥ तदा वारीसेन मुनि । वदे पुष्पडालालागुनि । रे रे मुर्खसिरोमनि । पश्य पश्य नयनि मम प्रिया ॥१५९॥ आइकोनि सद्गुरुश्रुति । लज्जीत होवोनिया चित्ति । मान घालोनि हडति' । लिहिति क्षिति करांगुलि ।।१६०॥ गुरू वदे रे सिष्य अज्ञान । सिघ्र होवोनि सावधान । पस्य स्वरूप प्रमाद सोडुन । लज्जाभयकारण न मानिजे ॥१६१ मम युवराज्य असे थोर । अनि बत्तीस भार्या सुंदर । हे त्वा करावे अंगिकार । जे जे मनोहर तुज दिसे ॥१६२।। सद्गुरू वाक्य आइकोनि श्रवणि । फार लज्जित होवोनि मनि सिघ्र उठोनि सद्गुरूचरणि । पंचांग लोटनि लोटला ||१६३।। मग गुरुपुढे उभा ठाला । तयाचि स्तुति करू लागला । स्वामी धन्य असे तुजला । मोहमल्ल वधिला शीघ्र त्वया ॥१६४ ज्यान्हे त्रैलोक्याचे जन । जिकोन केले स्वस्वाधीन । त्याते त्वा न लागता क्षण । निर्मूल करोन टाकिले ॥१६५।। उक्तंच । विषापहारे-दत्तस्त्रिलोकीपटहोभिभूता
सुरासुरास्तस्य महान्स लाभः । मोहस्य मोहस्त्वयि को विरोद्ध।
मूलस्य नाशो वलवद्विरोधः ॥१६६।। १. खालति.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
