________________
१५० : आराधना कथाकोष
पाहोनिया महदाश्चर्य । तदानंद हृदी न मावे । महोत्सव करिति भक्तिभावे । जेन्हे पातक जाय जन्मजन्मीचे ।६८। नृपाने जानोनिया मात । पादचारे आला धावत । पश्चात्ताप करि अत्यंत । म्हने म्या अयुक्त कार्य केले ॥६९॥ जे मजसम मूर्खजन । कार्य करिति विचारहीन । ते जगी ठगल जातिसी तरति जान । ऐसे जानोन जन मूर्खत्व त्यजा उक्तंच । अविचार्य न कर्तव्यं । कर्तव्यं च विचारतः । पश्चात्तापं भवेत्पश्चात् । ब्राह्मणी नकुलो यथा ॥७॥ भयभीत होवोनि चित्ति । भूप वदे पुत्राप्रति । म्यां संतापिले तुजप्रति । ते त्वा चित्ति न आनिजे ॥७२॥ क्षमा करावि मजवरी । ममापराध साटोपि उदरि । विनयवाक्य वदोनि फारी । पुत्रासि सत्वरि क्षमापिले ॥७३॥ दुष्ट जन पीडिति जव जव । क्षमाभाव धरिति तव तव । ऐसा साधूचा स्वभाव । परमात्मभाव सदा हृदि ॥७४।। उक्तंच । मूले भुजंगा शिखरे विहंगा।
शाखायंप्लवंगा कुसुमेषु ,गा । आवेष्टितो दुष्टजनैः समस्ता ।
न चंदन यत्र विकारयन्ति ||७५।। तितक्यामध्ये तो तस्कर । अभय पावोनि सत्वर । येवोनि नृपाचे समोर । स्वकृत अवग्र विदित केले ॥७६।। तव पुत्र असे अतिनिर्मल । पाहता जैसे गंगाजल । तयासि म्या लाविला मळ । मी तस्कर केवळ दुराचारि ॥७७॥ तस्करवाक्य ऐकोनि भूपति । वदता झाला पुत्राप्रति । त्वरे चालावे मंदिराप्रति । मम राज्य संप्रति भोगिजे ॥७८॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
