________________
प्रसंग नववा : १३३
अमूढ अंग सार । त्वदंगी दिसे मनोहर । महत्सौख्याचा सागर । पृथ्वीवर विस्तारिला ||१४९।। त्वत्सम्यक्त्व दृढ पाहुनि । प्रसंसा करीति क्षनोक्षणि । हृदी थोरानंद पाउनि । निज स्थानि गेला त्वरा ॥१५०॥ तदा तो वरुणभूपती । म्हने हे धन्य राज्ञि सम्यक्ती । इचे पुण्यासि नाही निति । आम्ही मूढमति असो जगि ॥१५॥ अहो येक्या सम्यक्ताविन । व्रतनेमादि आचरण । सर्व वृथा असे जान । आस्थानावाचून यथा मंदिर ॥१५२।। यथा मूलावाचोनि वृक्ष । वायो सुटल्या सद्य नासे । सम्यक्तावाचोनि तैसे । तरावे कैसे भवसागरि ॥१५३॥ ऐसे जानोनि भूपति । शिवकीर्ति नामे पुत्राप्रति । स्वराज्य दिघले यथायुक्ती । धरोनि प्रीति तयावरी ॥१५४॥ आपन भव्यजन मिलोनि । वनांतरामाजि जाउनि । नमस्कारिला महामुनि । दीक्षा पावनि घेतलि ।।१५५।। उग्रोग्र तप करोन । अंती संन्यास घेऊन । साधोनि समाधिमरण । माहेंद्रस्वगि जाउन देव झाला ॥१५६॥ तदा ते राज्ञि रेवति । जिचे हृदि सम्यग् रत्नजोति । अमूढांग पालोनि जगति । थोर कीतित पावली ॥१५७।। तदा वैराग्यासहित । दीक्षा घेतलि त्वरित । तप करिति सम्यक्त्वसहित । कर्मवैन्यांस जिंकावया ।।१५८।। अंती घेउनि संन्यास सकल । समाधिमरणे केला काळ । ब्रम्हस्वर्गी होवोनि तत्काल । देव्यासंगे सबल सौख्य भोगिति १५९ देव्या सवे बसोनिया यानी । कृत्रिमाकृत्रिम चैत्य भुवनि । नित्य नित्यप्रति जाउनि । श्रीजिन चरणि करि वंदन ॥१६०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
