________________
११० । आराधना कथाकोष
तत्समीप जावोनि अजिका । म्हने कन्य रडतीस का। मज निवेदन करि साध्विका । त्यजोनि शोकाप्रति सत्वरि ६९ मग त्या कन्येने अजिकासि । जे जे भोगिले दुःखरासि । ते सर्व कथिले शांतमानसी । गद्गद वाक्यासि बालिका ॥७०॥ अजिका ऐकोनि वृत्तांत । करूणा आनोनि चित्तात । घेवानि गेलि स्वस्थानात । ठेविले तीत स्वसन्निध ॥७१।। मग नित्य वंदिति जिनदेवा । अर्जिकाचि करिति सेवा । विद्यापाठ सिकति नित नवा । जिवासी इसावा भवभवी ॥७२॥ जेथे बाईचि होय भावरी । तेथे तेहि भोजन करि । प्रीति करिति नर नारि । पुष्पसंगे मान्य यथा ॥७३॥ उक्तंच । उत्तमस्य प्रसंगेन । मध्यमो याति गौरवं । पुष्पमालाप्रसंगेन सूत्रं सिरसि धार्यते ॥७४।। कन्या हरून नेल्यावर । पिता रूदन करिति थोर । शोक करिति वारंवार । स्मरी निरंतर तद्गुण ||७५॥ तदा मिळोनि सज्जणजन । समजाविति श्रेष्टिकारण । माताने तजिले अन्नपान । निसिदिन शोक करी ॥७६।। म्हने हा हा हे बालिके । आम्हासि सांडोनि साध्विके । कोठे गेलि दृढ धार्मिके । कोने जिनभाक्तिके नेले तुज ॥७७|| नित्योभय करिति आकांत । धैर्य न धारिति चित्तात । वर्से तुल्य जाय दिनरात । निद्रा नेत्रात नये कदा ॥७८।। मिळोनिया आप्त जन । नाना दृष्टांते करोन । समजाविति श्रेष्टिकारण । उच्चाटमन शांत नव्हे ।।७९॥ जे सज्जन विचारोनि चित्ति । दुःखाचि कराव्या शांति । तीर्थयात्रा कराव्या युक्ति । श्रेष्टीप्रति घेवोनि गेले ॥८॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
