________________
(६१६) परिणामिया अन्निधानराजेन्द्रः।
परिणामिया तहेव जार्य, पायंके घेतूण पश्चागश्रो. पुणो रडइ, पुणो पुच्छि- परिव्वायगो, जामु जा ते रायाण करेमि; पलाओ, लोगो
आ. सोमणइ. चप्फलिगाइयं कहेइ,एसाभणइ कुमार! तुज्झ मिलियो, पाडलिपुत्तं रोहियं। णं देण भग्गो परिवायगो, वि पायंकसय जायं मझ वि कलेवरं ति, कुमारो तुसिणीश्री श्रासहिपिट्ठीग्रो लग्गो, चंदगुत्तो पउमसरे निम्बुडो.इमो जाओ, अमापुत्तेण चिंतियं-वेच्छामि से सत्तं किं किवणत. उपस्पृशति, सम्मार भणइ बोलीणो त्ति । अनेभणंति--चंदगण गहियं पाउ सोंडीरयाए ? जह किवणतणेण कयं न गुत्तं पमिणीसरे छुभित्ता रयो जाओ, पच्छा एगण एयस्स रजति नियत्तामि । पच्चूसे भणइ-वच्चह तुब्भे, मम जच्चवल्हीककिसोरगएण पासवारेण पुच्छिो भणइपुण सूलं कजइ न सक्णामि गंतुं. कुमारेण भणियं-न एस पउमसरे निविट्ठो, तो श्रासवारेण दिट्ठो, तोऽणेश जुत्तं तुमं मोत्तूण गंतुं, किं तु मा कोइ पत्थ मे जाणहि ति घोडगो चाणकस्ल अल्लितो, खग्गं मुकं, जाव निगुडिउं तेण वञ्चामो, पच्छा कुलपुत्तगघरं णीश्रो समप्पियो, तं च | जलोयरणट्टयाए कंचुगं मिल्लइ, तावऽणेण खग्गं घेतूण दुसब्धं पंजामौलं दिनं, मंतिपुत्तस्स उधगयं जहा-सोडीरयाए हाको, पब्छा चंदगुतो हकारिय चडाविप्रो. पुणो पत्ति, भणियं चणेण-अस्थि मे विसेसो अश्रो गच्छामि, लाया, पुच्छिोऽणेण चंदगुत्तो-जं वेलं तंसि सिट्ठो तं वेलं पच्छा गो, कुमारेण रजं पत्तं, भोगा वि से दिराणा, एय- कि तुमे चिंतियं?। तेण भाणयं धुवं एवमेव सोहणं भवद, स्स पारिणामिगी बुद्धी ११ ॥ चाणको, गोलविसए चणय- अज्जो चेव जाणइ ति, तोऽणेण चिंतियं-जोगो एस न ग्गामो, तत्थ य चाणग्गो माहणो, सो य सावनो, तस्स विपरिणमइ त्ति । पच्छा चंदगुत्तो छुहाइप्रो. चाणको तं घरे साहू पिया, पुत्तो से जाश्री सह दाढाहिं, साहूण पापसु ठवेता भत्सस्स अइगो, बीहेइ य-मा एत्थ नज्जेज्जा मो. पाडिश्रो, कहियं च-राया भविस्सइ त्ति, मा दुग्गइंजाइ डोडस्स बाहिं निग्गयस्स पोट्टं फालियं, दहिकूरं गहाय स्तइत्ति दंता घट्टा, पुणोऽवि पारियाणं कहियं, भणइ, गो, जिभित्रो दारो। अमया अपत्थ गाम रत्तिं समुकिं कजउ ?, एत्ताहे विबंतरिश्रो भविस्सइ, उम्मुक्बाल. याणेइ, थेरीए पुत्तगभंडाणं विलेवी वट्टिया, एक्केण मज्झे भावेण चोद्दसविजाठाणाणि अागभियाणि, सो य सावो हत्थो छूढी, दहो रोषह, ताए भाइ-वाण मंगलयं, पुसंतुट्ठो, एगाश्रो भद्दमाहणकुलाश्रो भजा से श्राणिया। श्र- च्छियं, भणइ-पासाणि पढमं घेप्पंति, गत्रा हिमवंतकूड, राणया कम्हि वि कोउते भाइघरं भज्जा से गया, केह पघाइयो राया, तेण समं मित्तया जाया, भणइ- समं स. भणंति-भाइविवाहे गया, तीसे य भगिणीओ अरणेसिं खद्धा मेण विभजामो रज्जं, उपवेताणं एगत्थ एयरं न पडइ, दाणियाणं दिराणे लियाअो, ताओ अलंकियधिभूसियाश्री श्रा पविट्ठो तिदंडी, वत्थूणि जोएइ, इंदकुमारियाश्रो दिट्ठाओ, गयाओ, सव्वोऽवि परियणो ताहि समं संलवर त्ति, सा तासि तणएण ण पडइ, मायाए रणीणावियाओ. पडियं एगते अत्थइ, अधुई जाया, घरं आगया, ससोगा, नि. नयरं. पाडालपुतं रोहियं. नंदो धम्मवारं मग्गइ, एगण बंध लिटुं, तेण चिंतियं-नंदो पाइलिपुत्ते देइ तत्थ व रहेण जंतरसि तं नीणाहि. दो भज्जाश्रो एगा कमा दव्वं कचामि, तो कत्तियपुरिणमाए पुग्यरणत्थे श्रासणे पढमे चणीणे इ, कक्षा चंदगुत्तं पलोएइ, भणिया जाहि त्ति, णिसम्मो, तं च तस्स सल्लीपतियस्स सया ठविजय, सिद्ध. ताहे विलग्गंतीर चंदगुत्तरहे णव अरगा भग्गा, तिदंडी पुत्तो य गंदेण समं तत्थ आगो भणइ एस बंभणो णंद- भणइ-मा चारेहि, नवपुरिसजुगाणि तुज्झ बंसो होहि त्ति, वंसस्स छायं अक्कमिऊण ठिो, भणिो दासीए-भगवं!
श्रयश्रो, दोभागीकय रज्जं । एगा कागा विसमाविया, बितीए पासणे णिवेसाहि, अत्थु, बितिए श्रासणे कुंडियं तत्थ पब्वयगस्स इच्छा जाया, सा तस्ल दिमा.अग्गिपरियंठवेद, एवं ततिए दंडयं, चउत्थे गणित्तियं, पंचमे जरणा | चणे बिसपरिगो मारेउमारद्धो भगइ--वयंस! मरिजा, वइयं, धिट्ठो त्ति निच्छूढो, पाश्री उक्खित्तो, अरणया य चंदगुत्तो रंभामि ति वसिओ, चाण केण भिउडी कया, भरगह-" कोशेन भृत्यैश्च निवद्धमूलं, पुत्रश्च मित्रैश्च विवृ. णि पत्तो. दोविरजण तस्स जायाणि । नंदमणुस्सा चोरियाद्धशाखम् । उत्पाट्य नन्दं परिवर्तयामि, महाद्रुमं वायुरिवी- ए जीवंति, चोरगाह मग्गइ, तिरंडी बाहिारयार नलदाम प्रवेगः ॥ १॥" निग्गी मग्गइ पुरिसं, सुयं च ऽणेण वि. मुइंगमारणे दर्दछ आगो, रमा सद्दाविरो, श्रारखं दिएणं, बंतरियो राश्रो होहामि त्ति. नंदस्स मोरपोसगा, तेसि चालत्था कया, भत्तदाणेण सकुडंबा मारिया। श्राणार-वं. गामं गो परिवायगलिंगेणं, तेसिं च महत्तरघूयाए चं- सीहि श्रवगा परिक्सित्ता, विवरीए कहो, पलीविप्रो सब्यो दपियणे दोहलो, सो समुदाणितो गश्रो, पुच्छंति, सो गामो, तेहिं गामिल्लएहि कप्पडियत्त भत्तं न दिएणं ति काउं। भणइ जइ इमं मे दारगं देह तो णं पाएमि चंद, पडिसुणे- कोसनिमित्तं पारिणामिया बुद्धी-जूयं रमा कूडपासपाहिं, ति, पड़नंडवे कर तद्दिव पुरिण पा, माझे छिडं कयं, सोवरण थालं दीणाराणं भरियं, जो जिणइ तस्ल एयं, अहं मझगए चंदे सव्वरलालूहि दवहिं संजोरत्ता दुद्धस्त जीण भिगो दाणारो दायत्रो । अचिरं ति अ उवायं थालं भरियं, सद्दाविया पेच्छइ पिबइ य, उवीर पुरिसी, चितेद, गागराण भतं देश मजापाणं च, मसु पण विश्रा, अछाडेइ, श्रवणीर जाश्री पुत्तो चंदगुत्तो से नाम कयं, भणइ-"दोमझ धाउरत्ता, कंबणभियातिदंडंच रायाधि सोऽवि ताव संवडइ. चाणको य धाउविलाणि मग्गइ।। य बलवत्ती, एत्य बिता मे होलंदारहिं । अरमे असहमासो य दारगेहि सम रमइ रायणाईप, विभासा, चाणकोणो भणति गयोययस्ल मत्तस्त उत्पश्यस्त जाअगसहपडिपद, पेच्छा. तेण विमग्गियो -अम्ह वि दिज्जउ, भणइ | स्तं पर पर सयसहस्संपत्य विता में हॉलं बाएहिं । अना गावीश्रो लएहि, मा मारेज्जा कोई, भण्इ-" वीरभोजा भगइ-निल पाढयस्स चुतस्त निम्फरस्त बहुसदयस्स पुहवी." णातं जहा विमाणं पिसे अधि, पुच्छियो क. तिले तिले सयसहस्सं ता में होलं वारहि । अरणो भण. स्स त्ति?, दाराहि कहियं परिव्वावगपुत्तो एसो, अहं सो नवपाउसमिन पुराणाए गिरिजईयाए सिग्धवगाए एगाहमा
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org