________________
(१५६३) भुवणतिलय अभिधानराजेन्द्रः।
भुवणतिलय किं च तयं चिय मित्तं, व कमलिणी निच्चमेव झायंती । साहप्पसाहा वि रहंति पत्ता, परिचत्तकुसुमतंवो-लमाइ कह कह वि गमइ दिणे ॥ ११ ॥ तो सि पृष्फंच फलं रसोय ॥३३॥ जा अज्ज वि सा बाला, तणं व न हु चयइ जीवियं निययं । एवं धम्मस्स विणी , मूलं से परमं सुखं । ता तुम्भेहि नरवर!, पुवसिणेहाभिवुहिकए ॥ १२॥
जेण किर्ति सुयं सिग्धं, नीसेस चाभिगच्छह ॥ ३४॥ सहला किज्जउ अम्हा-ण पत्थणा पेसिउं नियं तयणं । इय गुरुवयण पवणं, व वणदवो पप्प सप्प व कूरो। तीए गिराहाधिउजउ, वरलक्षणलक्विनो पाणी ॥१३॥ कोवण धगधगतो, सो अहिययरं समुज्जलिश्रो ॥ ३५॥ अहमइबिलासवरम-तिवदणमवलोयए निवो सो वि। सो अन्नया अकज्ज-म्मि कत्थई चोईओ मुणिहिं पि । विणएण भणह सामिय! जुत्तमिणं कीरउ पमाण ॥ १४ ॥ जाओ भिसं पउट्ठो, इह परलोए य निरविक्खो ॥ ३६ ॥ जं भणह तयं कुणिमु, त्ति निवाणा जंपिए पहाणनरो । सम्वेसि घायणत्य, तालउडविसं खिवित्तु-जलमज्झे। सो पत्तो निवदिन्ने, आवासे फुरियगुरुहरिसो ॥ १५ ॥ सो एगदिसाहुत्तो, सयं पणट्ठो उभयभीओ ॥ ३७॥ तो रनाऽणुनाश्रो, अणेयसामंतमंतिमाइजुनो।
गच्छाणुकंपियाए, य देवयाए तयं कहेऊण । सो कुमरो संचलिश्रो, अखीलयचउरङ्गबलकलिओ ॥ १६ ॥ तप्परिभोगपवत्ता, निवारिया साहुखो सब्वे ॥ ३८॥ संपत्तो महदरं, पहम्मि सिद्ध उरनयरबाहिम्मि ।
सो बच्चतोऽरने, कत्थ वि वणवपलिससघंगो । मुच्छामीलीयनयणो, सो पडिपो रहवरुच्छंगे ॥१७॥ मरिऊण समुप्पनो, परमाऊ अप्पइट्ठाणे ॥ ३६॥ अह मज्झिमखंधारे, सहसा कोलाहले समुच्छलिए । तो मच्छेसुं पुणरवि, नरए तिरिए पुणो वि नरयम्मि ! मिलिश्री अग्गिमपच्छिम-खंधारजणो तहि सव्वो ॥ १८॥ सव्वत्थ दहणछिदण-भिंदणत्रियणादि संतत्तो॥४०॥ तो मंतिमाइणोतं, महुरालावेहि पालवंति भिसं। भमिश्रो भूरि भवेसुं, अनाणतवं करितु किं पि पुरा । कटुंब विगयचिट्ठो, न कि पि पडिजपप कुमरो॥१६॥ जाश्री धणयनरिंद-स्स एस अइवल्लहो पुती ।। ४१॥ पादना ते सव्वे, विविहोसहमंततंतमणिपमुहे।
रिसिघायपरिणएणं,जंच तया अज्जियं प्रसुहकम्मं । पकुणंति बहुवयारे, न य से जायइ गुणो को वि ॥२०॥ तस्सेस वसा इण्हि, एयमवत्थं गो कुमरो॥ ४२ ॥ किं तु पवट्टर अहियं, वियणा विलयंति सयलअंगाई। तो भीपणं कंठी-रवेण पणमित्तु पणियं नाह!। तो मंतिमाइलोश्रो, करुणसरं पलधए एवं ॥२१॥
कह होइ पुणो एसो ?, पउणो पडिभणइ मुणिनाहो ॥४३॥ हा गुणरयणमहोदहि, हा निरुवमविणयकणय कणयगिरे। खीणप्पायं कम्म, इमस्स संपइ विमुच्चमाणा य , द्वा पणयकप्पपायव!, कुमार! पत्तोऽसि किमवस्थ ? ॥२२॥ चिट्ठ वियणाहि इहा-ऽऽगो विमुच्चिाहर सम्वत्तो ॥४४॥ सुयवच्छलस्स देव-स्स किं तु गंतुं वयं कहिस्सामो? ।
इय सोउ मंतिपमुद्दा, लाया हरिसियमणा कुमरपासं । इय जा पलवेइ जणो, सिद्धपुरवहिट्टिउजाणे ॥२३॥ संपत्ता प्रहदिट्ठो, पउणप्पाश्रो तो तेहिं ॥ ४५ ॥ ता सुरकिन्नरसेवि-ज्जमाणचरणो अणेगसमजुत्रो। कहिश्रा केबलिकहियो, पुब्वभवाई य वइयरो तस्स । नामेण सरयभाए, वरनाणी आगो तस्थ ॥ २४५ तो सो भीश्रो पमुइय-मणो य पत्तो सुगुरुपासे॥४६ ।। अमरकयकणयकमला-55सीणो धम्मं कहेड अह तस्थ । नमिउं सूरि कंठीरवाइबहुलोय संजुश्री कुमरो। सो मंतिप्पमुद्दजणो, गो गुरु नमिय उबविट्ठो ॥ २५ ॥ निस मिभीमभवभय-भीनो दिक्त्रं पवज्जे ॥४७॥ श्रह कंठीरवसामं-तपुच्छिश्रो कुमरदुक्खवुतंतं ।
इय सुणिय जसमई विहु, तत्थाऽऽगंतूण गिराहए दिक्खं । तेसिं पाउलभावा, समासी कहइ इय सूरी ॥२६॥
सेसजणो पुण बलिउं, धणपनिवस्साह तं चरियं ॥ ४ ॥ धायसंडे दीवे, भरहे भवणागरम्मि नयराम्मि ।
पुब्बकयअविणयफलं, सुमिरन्तो माणस कुमरसाहू। विदरंतो संपत्तो, इको गच्छो सुगुरुकलिश्रो ॥ २७ ॥
अइसयविणयपहाणा, जाओ अचिरेण गीयस्थो ॥ ४६॥ तत्थ य एगी साहू, वासवनामा सुवासणारहियो।
विणए वेरावच्चे, सो तह दढऽभिग्गहो समुप्पन्नो। गुरुगच्छपश्चणीओ, अइअविणिो किलिट्रमणो ॥ २८॥
जद्द तग्गुणतुट्टेहि, अमरेहि वि संथुप्रो बहुसो ॥ ५० ॥ सो काया वि गुरूहि, भणिो भो भद्द ! होसु घिणयपरो।
तं उबवूहति गुरू, अभिक्खणं महुरनिउणवयणहिं। जम्हा विणएणं चिय, कल्लाणपरंपरा होइ ॥२६॥"
धन्नोऽसि भो महायस!, तुह सहलं जम्म जीयं च ॥५१॥ उक्त च
परिचत्तरायरिमिणा, दमगमुणीसु वि षउत्तविणपणं । "विनयफलं शुश्रूषा, गुरुशुश्रूषाफलं श्रुतशानम् ।
वेयावच्चपरेण य, सच्चवियं ते इमं वयणं ।। ५२।। ज्ञानस्य कलं विरति-विरतिफलं चाऽऽश्रयनिरोधः ॥ ३०॥
पणमंति य पुब्बयरं, कुलया न नमंति अकुलया पुरिसा । संघरफलं तपोबल-मथ तपसो निर्जरा फलं दृष्टम् ।
पणो पुम्बि इहजई-जस्ल जह चक्कट्टिमुणी ॥ ५३ ।। तस्मात् क्रियानिवृत्तिः, क्रियानिवृत्तरयोगित्वम् ॥ ३१॥
इय उवहिज्जतो, सो केवलिणा वि फुरियमझत्थो । योगनिरोधाद्भवस-स्ततिक्षयः सन्ततिक्षयान्मोतः।
पालइ वयमकलंक, बावत्तरिपुव्वलक्खा ॥ ५४ ॥ तस्मात् कल्याणानां, सर्वेषां भाजनं विनयः॥ ३२॥"
सवाउ पुब्बलक्खे, असि परिपालिऊण पजते । तथा
पडिवनपायवगमो , अज्झीणज्माणलीणमणो ॥ ५५ ॥ मूलाउ संधप्पभवो दुमस्स,
उप्पन्नविमलनायो, विलीणनीसेसकम्मसंताणो । खंधाउ पच्छा समुर्विति साहा ।
सो भुवणतिलयसाह, भवणोवरिमं पयं पत्तो ॥५६॥"
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org