________________
(२६५५) धणमित्त अभिधानराजेन्द्रः।
धणमित्त किंबहुणा भणिएणं,-धम्मेण हवंति सयलसिकीओ। धनमित्रचरित्रं पुनरेवम्
धम्मेण विमुकाण उ, जियाण न कया वि फलसिद्धी ॥२४॥ "गुरुसत्तगणसमेयं, गाहाश्मद लामिवस्थि विणयपुरं।
तं सोउं धणमित्तो, कयंजली जंपए नमिय त्रि। तत्थाऽसि वसू सिट्ठी, जहा नामेण से भज्जा ॥१॥
एवमिणं मुणिपुंगव!, जं तुम्भेहिं समाई ।। २५ ॥ ताण सुमो धणमिसो, बाबाल वि तस्स उबरया पियरो।
जम्माउ वि मह दुक्खं, मुणद चिय पहु! तुमे सनाणेण । पुग्ने घणे पण हे, नहो विहवो नरवु च ।। २॥
को देक पुण हयं, तो कहइ गुरू सुणसु मह!॥ १६ ॥ परिबलियो हेणं, सो कमसो परियणेण वि विमुक्को।
ह भरहे विजयपुर-म्भि गंगदत्तु त्ति गिहबई पासि। परिणयणत्थं अधणु-सि को विनय देश से कनं ॥३॥
मगहा से दइया सो-उ धम्मनाम पिन मुख ॥२७॥ तो लजितो नवरा-उणिग्गओ दविण प्रजण सयराहे ।
धम्मकरणुज्जुयाणं, अनेसि पि हु करे बहुविग्धे । पिच्छ कत्थ वि मरगे, पारोहं किसुयतरुम्मि ॥४॥
मच्छरभरिभो कस्स वि, लाभ नहु सक्कप दवू ॥२८॥ तो सरह खत्तवायं, सो सुयपुव्वं जहा अखीरपुमे । .
जापुण कई पिसे पि-च्छिरक्स बवहर कोइ बहुलाभं । जइ दीसह पारोहो, ता तस्स अहे धणं मुणसु॥५॥
पर जरो सत्तमुहे-हि तस्स श्य वासरा जति ॥२६॥ विवपलासेसु धुवं, पारोहे थूलए यहूं दव्वं ।
अन्नदणे करुणाप, सुंदरनामेण सावपण इमो। तणुए थोवं तह निसि, जनरे यह थोबमियरम्मि ॥६॥
नीनो मुणीण पासे, कदिनो तो पिइय धम्मो ॥ ३०॥ विके पुण पारोहे, रत्तरसे निग्गयम्मि रयणाई।
उवसमविवेगसंवर--सारो जहसत्ति नियमतवपबरो। सेए रययं पीप, कणग न हुनीरसे कि पि॥७॥
जिणधम्मो कायम्बो, अतुच्छलम्कीइ कुलजवणं ॥ ३१ ॥ जत्तियमित्ते देसे, पारोहो बच्चोजवे वरि।
श्य सुणिय किंचि भावे-ण किंपि दक्खिनो वि गिरहे। तत्सियमिते देसे, अहे त्रिनिहियं क्षणं मुणसु ॥ ८॥
सो पविणचिश्वंदण-करणजुएऽजिग्गहे के वि ॥ ३२॥ तणुप उबरि परोहे, हिदा पिने घुवं धणं मुणसु।
मुणिण नमितु पत्तो, सगिहम्मि पमायपरवसो धणियं । विवरीए तयभावो, इय जिच्छेऊण धणमित्तो ॥१॥
नंजा अभिग्गहे के, त्रि के वि अश्यर मढमणो ॥३३॥ "नमो धनदास नमो धरणेन्डाय नमो धजपालाय" इति
इकं पुण चिइवंदण-अन्निग्गहं पालए निरहयारं। मन्त्र प- खनति स्म तं प्रदेशम्।
कालकमेण मरिच, संपर सो पस तं जाओ ॥ ३४॥ किं तु अन्नवसेण, केवल अंगारपूरियं निय।
पुवकयदुक्कयवसा, तए श्म परिसं फर्श पत्तं । तंबमयकलसजुयलं, तो इमो चिंता विसनो ॥१०॥ जिणवंदणप्पानावा, जायं निहिसणाईयं ॥ ३५ ॥ पारोहपायरसद-सरोज कणयम्मि निरिए विधुवं ।
इय सोउं धणमित्तो, संवेयगो नमि मुमिनाई। इंगाल हिय पिच्छे-लि केवलेही बिगयपुग्नो ।। ११ ।।
बहुदुक्खलक्खदलणं, गिदिधम्मं गिएहप सम्मं ॥३६॥ दविणस्थिणा नरेणं, न हु कायन्बो तदा विनिमेयो।
दिवसनिसिपदमपहरे, मुत्तुं धम्मक्खणं भई सेसं। ज सम्वस्थ वि गिफर, सिरी मूलं अनिस्वेश्रो ॥ १२ ॥ सहसाणानोगेणं, विणा पत्रोसं च वज्जिस्सं ॥ ३७॥ श्य चिंतिय पुरो वि हु, बहुनुभागे अणेश दविणकए । एवं गिरिदय घोरं, अभिग्गदं वंदिवं च गुरुचरणे । न य पाव काणवरा-डियं पि कत्थर अपुन्नवसा ॥ १३॥ पुरमके कस्सा सा-वगस्स गेदम्मि उत्तर ॥ ३८॥ सिक्खे धाउवायं, मुसुकिलेसं लहेदन अन्न ।
सुरुदय भोगेणं, सच्चिणि मालिणा समं कुसुमे । होउ वणि प्रो तो चडक, पवदणे भज्ज तयं तो ॥ १४ ॥ घरजिणहरजिणपमिमा- निच्चमच्चे जत्तीए॥३॥ अह यलमग्गवणिज, करेह अजेइ कहनि कि पि धणं । वोए पहरे मोया-गमाविरोहेण कुणश् ववसायं । तं पि नरेसरतकर-पमुहदि धिप्पए तस्स ॥१५॥
संपज्जा अकिलेसे-ण तेण खबु जोयणं तस्स ॥४०॥ तो सब्वपयत्तेणं, गोलग कुण निवश्पभिणं ।
जह जह धम्मम्मि थिरो.हवेह तह तह पवरुप बिदयो। तह वि तद पुन्नवसओ, न ते वि किंपितु पसीयति ॥ १६ ॥ विच्चे बहुं धम्मे, वीसु गिपहेह तो गेहं॥४१॥ एवं दुई सहतो, परिभमिरो माहियले कया पिइमो।
एगेण महिसियसा-वएण दिना य तस्स नियधृया। केवलकलियं गुणसा-यरं गुरुं गयतरे नियर ।।१७।।
अश्चम्मिन त्ति काउं, दुन्नि वि चिटुंति धम्मपरा ॥ ४२ ॥ संजायकम्मविवरो, बहुबहुमाणेण नम गुरुचरणे ।
पत्तो, कया बि सोगो, उत्सम्मि गुलतिमा विकिणिकं । तो कहर मुणवरो त--स्स समुचियं धम्मकदमे ॥ १० ॥ तं बझं पुण तं गुरु-मन्नगिहं गंतुमुच्चलियं ॥४३॥ धम्मेण धणसमिद्धी, जम्मो धम्मेण उत्तमकुनम्मि ।
तं मेहरो य निहिठबि-य तंबकलसे तो गहिउकामो । धम्मेण दीदमाउं, धम्मेण बदगमारुग्गं ॥ १६॥
बज्काव इंगाले, तं कणयं नियह धणमित्तो ॥४४॥ सयलचउजनाहवनय-म्मि निम्मला भमइ धम्मश्रो कित्ती । किमिणं उज्झाविज्जह य पुढे तेण मेहरों भणह। हसियरहरमणरूवं, रूवं धम्माउ ह हो ॥२०॥
कणगं ति कहिय पिउणा, पवंचिया इच्चिरं भम्हे ॥४५॥ जंतुंजति सुहाई, मणिरयणपहापहासियादसेसु।
संप झाबेमो, पप इंगासप निपऊण । जवणेसु भवणवणो, तं सब्वं धम्ममाहप्पं ॥२१॥
तो सेट्टी सुद्धमणो, भणेह भो भह ! सुवन्नमिणं ॥४६॥ जं हरिसनम्नंतं, निवचकं चक्किणो नम चलो।
जंपे मेहरो दढ-विमूढ ! कि बाउलो सि मत्तो सि। तं सुद्धधम्मकपद-दुमस्स कुसुमुम्गमं मन्ने ।। २२॥
धनुरिश्रो सि अहवा, सव्वं सुनं दरिद्दस्स ॥४७॥ सरहससुरसुंदरिफर-वालियचलचारुचामरुप्पी लो ।
जह कणगमिणं ताम-ज्क दाउ गुलतिल्लमाश्यं कि पि । सुरलोष सुरनाहो, हवे धम्मप्पभावेण ॥ २३ ॥
गिपहसु इमं तुम चिय, तह चेव करे सिही वि॥४८॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org