________________
३८. नष्टमृतरोदनादिनैरर्थक्याधिकारे सगराख्यानकम् कि नत्यि कोइ देवो गंधवो दाणवो व खयरो वा ? । किं निद्देवयमेयं ? न कुणइ जं को वि मह ताणं ॥८॥ भणियं दिएण सुमरनु जं संपयमेव जंपियं तुमए । अहवा वि हु नियवसणे मुज्झइ सव्वो वि जमिहत्तं ॥८॥ दिज्जइ सुहमुवएसो हत्थं नच्चाविऊण अन्नस्स । नियवसणे सा बुद्धी न याणिमो कत्थइ पलाया ? 1:२।। ता अज्ज वि होसु थिरो अवलंबसु धारिमं महाराय !। विसहइ वज पहारं अयलो च्चिय न उण लेटुदलं ।।८।। इय गपयारेणं रोवंतेण वि नरिंदसयरेणं । नियदयकुमरनिवहो न वालिओ मच्चगेहाओ ।।४।। सव्वे समाउया जह जाया आसायणाए संघस्स । उत्तरायणाओ तहा जम्मंतरसंगयं नेयं ।।८५॥
॥ सगराख्यानकं समाप्तम् ॥११२॥ इदानीं रामाख्यानकस्यावरः, तच्च यादवाख्यानके भणितमेवेति क्रमप्राप्तं पद्माख्यानकमारभ्यते । तच्चेदम्
जइया य दुहा वि हु पारदारिओ मारिओ दुरायारो । लंकानाहो वाहो व्वनीइघरिणीए दहवयणो ॥१॥ जइया य निकलंका महासई अच्चुयं गया सीया । रज्जं पालंताणं लक्खण-रामाण पज्जते ।।२।। रामस्स सुए मरणे नियमणं मरइ लक्खणकुमारो । रामो वि हु तम्मरणे गहगहिओ भमइ भूवीढे ॥३॥ एवं विहो सिणेहो पाएण सहोयराण नऽन्नेसि । सक्केण सुरसमक्खं इय वज्जरिए नियसभाए ॥४॥ एगो असद्दहंतो अणेगभडकोडिसंकडत्थाणे । सीहासणोवविट्टे लक्खणकुमरम्म मायाए ॥५॥ अंतेउरं विहेउं हाहारवगम्भिणं भणइ देवो । मुट्टा मुट्ट त्ति अहो ! मओ मओ रामदेवपहू ॥६॥ तं वयणं सोऊणं नेहऽझवसायजायसंघट्टो । उवविठ्ठो लच्छिहरो मुक्को सहस त्ति पाणेहिं ॥७॥ नेहो अणत्थहेऊ जियाण नेहो हु दुग्गइनिमित्तं । नेहो हासट्ठाणं नेहो हु विडंबणाहेऊ ॥८॥ नेहेण नियलरहिओ भवचारयमंदिरे वसइ जीवो । नेहेण दढं खुप्पइ जलरहिए कद्दमे मूढो ।।। नेहेण दारुरहियम्मि पंजरे वसइ सह सुओ व्व जिओ। कीलियविवज्जिए खोडयम्मि फुडमेस संवसइ ॥१०॥ नेहो विवेयवइरी अणामिया दढमणत्थरिंछोली । नेहेणं चिय परिभमइ जियगणो दुहभवावत्ते ॥११॥ पेच्छसु नेहेण इमो पंचत्तं पाविओ विमूढमणो । तेणं चिय परिचत्तो मूलाओ इमो विवेईहिं ।।१२।। इय भावितो देवो विलक्खचित्तो विसायमावन्नो । धिसि घिसि विलसियमेयं अपरिक्खियकारिणो मज्झ ।।१३।। एवं विसन्नचित्ते पच्छायावेण दुमिए देवे । एएण निमित्तेणं मयम्मि लक्खणकुमारम्मि ॥१४॥ हाहारवं कुणंते सोरोहे परियणे ससामंते । नीसेसे नयरिजणे संपत्तो रामएवो वि ॥१५|| दणं निच्चेटुं विच्छायमुहं च लक्खणकुमारं । मुच्छानिमीलियच्छो धस त्ति पडिओ महीवीढे ॥१६॥ सिसिरोवयारकरणा चेयन्नं पाविओ मणायमिमो । सिरिपउमपुहइपालो पलवइ विविहप्पयारेहिं ॥१७॥ हा वच्छ ! लक्खण ! तुम मम भत्तो किं न देसि पडिवयणं!। किं वा अब्भुट्टाणं न कुणसि मह पासपत्तस्स ? ॥१८॥
किं तुह गुरुयणविणयं ? किं वा पणयं च पणइवग्गम्मि ? | मग्गणगणम्मि चायं तुज्झ गुणं कमिह वन्नेमि ? ॥१६॥ तथा हि
किं सुंबकुमरसिरछेयसाहसं सुज्जहासखग्गगहं । किं वा वि हु सुप्पनहाभीसणरक्खसिपराभवणं ॥२०॥ किं वा खरदूसणरायसमरभडभिडगसुहडनिव्वहणं । किं कोडिसिलप्पाडणमहवा दहवयणरक्खवहं ॥२२॥ भुवणऽच्चब्भुयभूयं विसिट्ठजणविम्हयावहमपुव्वं । तुह वियसियकमलदलच्छ ! वच्छ ! रोएमि क व गुणं? ॥२२॥ तुह वच्छ ! नावरद्धं कइया वि मए न यावि मह तुमए । ता किं संपइ रुट्टो न देसि दुहियरस पडिक्यणं? ॥२३॥ पावियफुडचेयन्नो चिंतइ समईए रामदेवनियो । किं एसो सच्चं चिय मओ न जं देइ पडिवयणं? ॥२४॥ एत्थंतरम्मि भणियं पहाणपुरिसेहिं एस अम्ह पहू । अवहरिओ हयविहिणा ता कीरउ देहसकारो ॥२५॥
१. पलाण। २० । २. सूरहास०२०।।
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org