________________
३७. दैवनिवारणाऽशक्यताधिकारे यादवाख्यानकम्
३१७ एवमणिचसरुवं नाउं संसारियाण वत्थूणं । सासयसिक्सुहजणए धम्मे च्चिय होइ जइयव्वं ॥१८५|| इय सवणामयसरिसं सोउंसिरिनेमिसामिणो वयणं । संसारविरत्तमणा जाया सव्वा वि पुरिपरिसा ॥१८६॥ ते तारिसा वि जउवल्लहा वि दुइंत-तरलहियया वि । संवाइया कुमारा संविग्गा फव्वइंसु तया ॥१८७|| उत्तमकुलुग्गयाओ वि रूव-सोहागगुणजुयाओ वि । रुप्पिणिपामोक्खाओ वयं पवन्नाओ देवीओ ॥१८॥
सो वि हु कुलिगिदेवो नाउण विगओ नियपइन्नं । तुरमाणो आगच्छइ पेच्छइ धम्मुज्जयं लोयं ॥१८९॥ न' तरह किं पि अणत्थं काउं धम्मप्पभावओ तत्थ । छिदं निभालयंतो अच्छइ पासेमु भमडंतो ॥१९०॥ अह बारसमे वरिसे अवस्सभदियव्ययानिओयम्स । भवणाओ जायवाणं संजाओ माणसवियप्पो ॥१९१।। धम्मपभावेणऽम्हं सो पावो निप्पभो टिओ नूणं । न तरह काउं किं पि वि उद्धियदाढो भुयंगो व्य ।।१९२।। भुंजामो विलसामो संपइ बादं पराइया अम्हे । मज्जाई नियमेहिं दुक्करकरणेण भणियं च ॥१९३॥ पुप्फ-फलाणं च रसं सुराए मंसम्स महिलियाणं च । जाणंता जे विरया ते दुक्करकारए वंदे ॥१९४॥ तो ते पमत्तचित्ते दणं मज्जपाणगासत्ते । छिद्द पाविय पावो उप्पाए बहुविहे कुणइ ।।१९५॥ अट्टहासमसमं मुंचंति अचित्तचित्तपुत्तलिया। देवउलदेवयाओ सकडक्खाओ निरिक्खंति ॥१९६॥ गयणयलनारिनच्चण-रुहिरपवरिसण-सिवापवेसा य । कुसुमिणदंसण-सूरोवराय-कविहसियरूवा य ॥१९७|| अवरे वि हु संजाया भूमीकंपाइया दुरुप्पाया । किं बहुणा जिणभणियं पच्चासन्नं तया जायं ।।१९८॥ आहुणिय कट्ट-तण-कयवराइसंवट्टवाउणा धणियं । पुंजीकरेइ पावो नयरीए मज्झयारम्मि ॥१९९॥ सहि कुलकोडीओ बहिट्टियाओ (तओ य] निकरुणो । बाबत्तरं च मज्झट्ठियाओ सयलाओ मेलेउं ॥२०॥ अपय-च उप्पयमाई जं कि पि हु पासई तयं सव्वं । नयरीए पडिबद्धं तं मज्झे खिवइ दुक्खनिही ॥२०१॥ तत्तो चउपासेसुं पज्जालिय पावयं पबलपवणं । उल्ल]लियबहलधूमंधयार-जालानिरुद्धनहं ॥२०२॥ हा ताय ! भाय ! पिययम ! डझंताऽसरणया अणाहा य । वीसुंपलित्तगत्ता कहमच्छामो ? कहिं जामो ? ॥२०३॥ जलणेण पलित्ताई पडंति माऊए उवरि डिंभाइं । मायाओ पलित्ताओ पडंति उवरि पलित्ताणं ॥२०४॥ अंगीकयनरयदुहो हा हा ! को एरिसं महापावं । कजं ववसइ ? जो किर न दूरभव्वो अभब्चो वा ॥२०॥ कंदंति जायवा जायवीओ नाणापलावमुहलाओ। अवराओ नायरीओ रुयंति असमंजसपयारा ॥२०६॥ हा बलदेव ! महाबल ! [हा'"] वंत केसव ! कहिं ते । सहस त्ति गया सत्ती ? हा हा ! ते वि हु कहिं कुमरा ? ॥२०७।। डझामो डग्झामो रक्खह रक्खह कुओ वि आगंतुं । इय सव्वत्तो सुव्वंति दारुणा पइपयं सदा ॥२०८|| बलदेवसुओ नामेण कुज्जओ गुरुसरेण पोक्करइ । जइ किर चरमसरीरो ता कह डज्झामि एवमहं ? ॥२०॥ इय भणिए सो सह सा उक्खित्तो जंभगेहि जिणपासे । पव्वइओ कयपुन्नो कम्म खविऊण सिद्धो य ॥२१०॥ बलदेव-वासुदेवा तुरए जोइत्त रहवरे पियरो । आरोबिऊण सिग्घं जा किर नयरीओ नीति ॥२११॥ ता देवेणं भणिया निभच्छेऊण निठुर गिराहिं । भो भो ! तुम्मे भुल्ला ? किं वा विसघारियावयवा ? ॥२१२।। किं वा वि हु वीसरियं मह वयणं मोहमोहियमणाण ? । जं दो वि जणा तुब्भे मोत्तु नऽन्नस्स नीसारो ॥२१३॥ एवं वोत्तू पावो पिहेइ दाराई पुरपओलीए । तो पण्हिपहारेणं फोडिंति कवाडसंपुडए ॥२१॥ एवं पि कए जाव य न देइ निम्गममिमो रहवरस्स । अम्मा-पिऊहिं भणिया तो ते मा कुणह पडिबंधं ॥२१५॥ अम्हाणमुवरि जम्हा जिणिंदवयणं न अन्नहा होइ । ता वयह तुमे अम्हं पुणाइ जं होइ तं होउ ॥२१६॥ तु भेहिं जियंतेहिं पुणरवि कुलसंतई धुवं होही । अम्हाण संतियं पुण मिच्छादुक्कड मिमं वच्छा ! ॥२१७॥ तो ते पमुक्कधाहा महया सद्देण रोविउं लग्गा । गुरुसोयतावियमणा महंतमुब्वेयमावन्ना ॥२१॥ जिन्नुजाणम्मि ठिया ओरुन्नमुहा गलंतनयणजला । पेच्छंति पुरि दीवायणेण डझंतियं दुहिया ॥२१९॥
१. न शक्नोति ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org