________________
३७. दैवनिवारणाऽशक्यताधिकारे यादवाख्यानकम् भवकुसेसयभाणू नियकिरणहि व सुहोवएसेहिं । नासियतमंधयारो बोहिन्तो भवियकमलवणं ॥१२०॥ घोसावियं पुरीए जणदणेण वि जिणेण वागरियं । जं किर तं तुमहिं वि सक्खं निसुयं निरवसेसं ॥१२१।। मजप्पमायवसओ नासो नयरीए जं समाइट्टो । परिवजह पावमिमं तम्हा मजं परमसत्तुं ॥१२२।। कन्हाएसेण तओ मजं मणवल्लहं पि पउरेहिं । कायंबरीगुहाए मज्झम्मि समुझियं झत्ति ॥१२३॥ अन्नमिमं आइ8 सव्वो वि जणो जिणिंदभवणसु । न्हवण-विलवण-पूयणवावाररओ हबउ निच्चं ॥१२४|| पोसहसालाए पुणो चउम्विहाहारवजणुज्जत्तो । सज्झाय-ज्झाणरओ जहासमाहीए पासहिओ ॥१२५।। पारद्धिपावविरओ असच्चभासण-परम्सहरणेसु । परदारपसंगेमु य जहसत्तीए भवउ विरओ ॥१२६॥ एवं धम्मरयाणं विसिट्ठसंवेगभावियमणाणं । लोयाणमकल्लाणं न किं पि पायं समावडइ ॥१२॥ अह अन्नया तहाविहदुद्धरभवियव्वयानिओएणं । संबाइया कुमारा विणिग्गया कह वि कीलाए ।।१२।। कायंबकाणणम्मि संबकुमारम्स संतिओ पुरिसो । को वि पिवासाभिहओ गओ भमंतो वणनिगंजे ||१२९।। जत्थऽच्छइ किर मज्जं समुझियं गिरिगुहाए कुंडेसु । छम्मासावत्थाणा सुपक्कमइसाउरसकलियं ॥१३०॥ तेण य पिवासिएणं आकंठपमाणओ तयं पीयं । कहियं संबाईणं गएहिं तत्थट्ठियं दिढें ॥१३१॥ तेहिं वि तयमइरसियं पीयं चिट्ठति जाव खणमेगं । ताव य मयाभिभूया संजाया परवसा सव्वे ॥१३२।। कहिं वि भमंतेहिं वणे दिट्ठो दीवायणो रिसी तत्थ । संभरियपुव्ववइयरा आयंबिरलोयणा जाया ॥१३३।। एसो सो किर पावो दहिही अम्हाण संतियं नयरिं । ता संपइ जाइ कहिं दिट्ठो अम्हेहिं दुट्टप्पा ? ॥१३४॥ जुगवं पि तओ लग्गा हणिउं पाहाण-जट्टि-मुट्ठीहिं । निच्चेट्टं काऊणं अन्नाणाओ गया नयरिं ॥१३५॥ विनायवइयरेहिं सिग्य बलदेव-वासुदेवेहिं । भयभीयमाणसेहिं खमाविओ पायवडिएहिं ॥१३६।। भो भो ! खमसु महायस ! खमापहाणा भवंति महरिसिणो । मा कुणसु भद्द ! को कोवो जं दारुणसहावो ॥१३७॥
... जओ
पढमं चिय तं जंतुं कोहग्गी दहइ जत्थ उववज्जे । जत्थुप्पन्नो तं चेव इंधणं धूमके उ व्व ॥१३८॥ रन्ने वि कयावासा कसायवसया वयंति नरयगई । वसिमे वि कयनिवासा जिइंदिया जंति सुरलायं ॥१३९॥
किंच
एगस्स वि नियहिययस्स भद्द ! विनिवारणे जइ न सत्ती । ता कह पारंभियभवमहारिविणिवारणं तुझ ? ॥१४०॥ अह भणसि निरवराहो कयत्थिओ हं इमेहिं पावेहिं । तं पि न जं अवयासो खंतीए कयावराहेसु ॥१४१।।
जओ
जं खमसि दोसवंते सो तुह खंतीए होइ अवयासो । अह न खमसि को तुह अविसयाए खंतीए वावारो ? ॥१४२॥ अवरमिमेसि सिसूर्ण विवेयवियलाण मूढहिययाण । खमियत्वं चेव जओ देवियाय होइ न दमाया ॥१४३॥
तहा
पढउ सुयं धरउ वयं कुणउ तवं चरउ बंभचेराई । तह वि तयं सव्वं पि हु निरत्थयं कोववसगस्स ॥१४॥ अन्नं च भो महारिसि ! कोहवसट्टो दयं पि नासेज्जा । दहइ तव-संजमं पि हु जहेव मंडुक्कियाखमओ ॥१४॥ परिगलइ मई नम्सइ सरस्सई गलइ वयपरीणामो । कोववसयाण तम्हा परिहरसु कसायसत्तुमिमं ॥१४६॥ भणियं च तेण सव्वं अहं पि जाणामि जं अकजमिणं । सव्वेसिमणत्थफलं विसेसओ वयपवन्नाणं ॥१४॥ परमभिमाणवसेणं तया निरायं कयथिएण मए । बद्धं नियाणमसुभं निकाइयं चेव तं च इमं ॥१४८|| जइ अस्थि इमस्स फलं कट्टाणुट्ठाणसंचियतवस्स । तो पावाणमिमेसिं नयरिमहं निडुहिज्जामि ॥१४॥ परमेवं पणयाणं विणयजुयाणं भविस्सई मोक्खो । तुम्हं दोण्ह जणाणं सुणयम्स य नत्थि अन्नस्स ॥१५०॥
१. दुर्विजातं-दुःसन्ततिः।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org