________________
२०८
आख्यानकर्माणको
अह विस्यनापरुवसचित्ताणं ताण जाइ जा कालो। मित्ताणदेण तओ विनतो नरवई एवं ॥५०॥ तं देव ! मइयययणं अज्ज विहियए खुडुकए मज्झ। तो गंतूणं दूरे कि पि हु कालं विलंबेमि ॥५०॥ तो भणइ निवो मह बाहुवजपंजरगयम्स तुह न भयं । ता मित्त ! असरिसेणं किं देसंतरकिलेसेणं? ॥५०६|| इय स्यामंजरीए दुत्तो विहु जाय नो थिई लहइ । तो तेण पेसिओ सो भडयणजुत्तो वसंतपरे ॥५०७॥ अणुगंतृणं कइ वि हु पयाणए भणइ भइयणं राया । रे रे ! मह कहियव्या सुद्धी पत्तस्स मित्तम्स ॥५०८॥ आलिंगिऊण मितं पुट्टइबई दुम्मणो पडिनियत्तो । मित्ताणंदविरहिओ गमेह कालं निराणंदो ॥५०॥ जाव न कोवि हु मित्तम्स कहइ वत्तं पि पडिनियत्ते। पेसित्तु तओ पुरिसे संभालइ तो तहिं नस्थि ॥५१०॥ अह अन्नया नरिंदो उजाणगयं मुणित्तु मुणिनाहं । सिरिधम्मघोससूरिं पणमइ अवरोहसंजुत्तो ॥५११॥
उवविट्टे नरनाहे धम्मकहं कहद मुणिगणाहिवई । नरनाह ! इह असारे संसारे सारया नत्थि ॥५१२॥ तथा हि
खरपवणपहयपोइणिदलग्गजलबिंदुचंचलं जीयं । लोललवलीदलावलिचवलतरा पेम्मपरिणामा ॥५१३॥ नवजलहरसिहरावलिविलसिरतडिलेहचंचला लच्छी । करिकन्नतालतरला नराण नवजोव्वणारंभा ॥५१४॥ अणिवारिज्जप्पसरा सुहा-ऽमुहा कम्मपरिणई जेण | ता जिणधम्मं मोत्तुं सरणं न हु किं पि संसारे ॥५१५॥ एत्थंतरे नरिंदण पच्छिओ पणमिऊण मुणिनाहो । पत्तो मित्ताणंदो किमवत्थं संपयं सामि ! ॥५१६॥ तो भणइ मुणिवरिंदो निमुणसु नरनाह ! मित्तवुत्तंतं । लघित्तु दूरदेसं वणम्मि आवासिओ जाव ॥५१७॥ भोणसमए भीमा भिल्लाणं ताव निवडिया धाडी । मोत्तु मित्ताणंदं भएण नट्टा भडा सव्वे ॥५१८॥ सोविहु पलायमाणो तिसिओ पत्तो सरम्मि सिसिरजले । विहियसलिलावगाहो सुत्तो नग्गोहतरमूले ॥५१९॥ तत्ते. अकालदारुणकसिणभुयंगेण तत्थ सो डको । दिट्टो य घोरगरलेण धारिओ तावसेण तओ ॥२०॥ नह-नयण-दसणनीलत्तणेण नाऊण नागदहो त्ति । अहिसित्तो अभिमंतियसलिलेण समुट्टिओ सहसा ॥५२१॥ साहेइ तस्स तावसमुणीसरो विसहरस्स वुत्तंतं । पुच्छइ य वच्छ ! तं कत्थ पत्थिओ कहमु एगागी ? ॥५२२॥ तो तेण तम्स पणमित्त साहिओ पुव्यवइयरो सम्बो । आसीसं दाऊणं नियासमं तावसम्मि गए ॥५२३|| चिंतेइ सुधीरेहिं वि विहिपरिणामो खलिज्जइ न जम्हा । मह मरणनासिरस्स वि समागयं दारुणं मरणं ॥५२४॥ जीवाविओ म्हि नवरं निकारिमपरमबंधुणा रिसिणा । ता किं परिभमिएणं ? मित्तसयासम्मि बच्चामि ॥५२५|| इय चिंतिउं पयट्टो पाडलिपुत्तम्मि पच्छिमाहुत्तो । एत्थंतरम्मि निद्दयमाणसचोरेहिं सो गहिओ ॥५२६।। नाइत्तयाण पासे चिक्किणिओ तयणु ते वि नाइत्ता । नियदेसं वच्चन्ता संपत्ता नयरिमुज्जेणिं ॥५२७॥ आवासिया य बाहिं निसाए छिदं लहित्तु सो नहो। तो मडयवडं दटुं धसकिओ झत्ति हिययम्मि ||५२८।। उच्छलियमहाभयकंपमाणगत्तो पेणट्ठधारिट्टो । किंकायविमूढो पविसइ पायारखालेणं ॥५२॥ तम्मि समयम्मि नयरी निरंतरं चोरहरियसव्यस्सं । जाणित्तु पुहइपालेण ताडिओ उभडतलारो ॥५३०॥ उवउत्तमणो सो तत्थ जाच जोएइ तक्करपवेसं । मित्ताणंदो खालेण पविसिरो तेहिं ता दिट्टो ॥५३१॥ धरिऊण तओ वालेहिं कडिओ बंधिऊण पिढेति । निटुरमुसुंढि-मोग्गर-कत्तरि-पन्हिप्पहारेहिं ॥५३२॥ रे रे पाविट्ट ! निकिट्ट! दट्ट मुसिउ.ण नयरिमुजेणिं । किह छुट्टिसि ? त्ति भणिऊण नियभडे सो समाइसइ ॥५३३॥ उबंधह वडपायवसाहाए सिप्पसरियतीरम्मि । आएसाणंतरमेव तेहिं उपाडिओ सहसा ॥५३४॥ एत्थंतरम्मि चिंतइ मित्ताणंदो मणम्मि मह तइया । जं आसि मडयभणियं समागओ अवसरो तम्स ॥५३५॥ अचि कवियवजपाणिप्पमुकुलिस पि विखसक्का । न हु पुत्वभवसमज्जियसुहा-ऽसुहो कम्मपरिणामो ॥५३६॥ अवि उभडमयरहरी निय भुयदंडेहि तीरए तरिउं । न हु पुब्वभवसमज्जियमुहा-ऽसुहो कम्मपरिणामो ॥५३७||
१. निवकारणपरम० २० । २. प्रनष्टधायः ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org