________________
२००
आख्यानकमणिकोशे
दविणण मुयह न मुयंति जाव ता जापया इमं तंण । मारह मं ण्यं पुण मुयह न मलेति ते तह वि ॥२२३।। तो तण भशियमेईए मारणे इह मए वि मरियचं । अम्हाग तुमं विश्वं संजाओ जंपियं तहिं ।।२२४॥ तो दादाणाराग काडिमम्हाण तं पुणो दूरं । वच्चनु गिन्हेवि इमं न जहा नजइ इमा एत्थ ॥२२५॥ दिन्नम्मि ताण दविण देवी चितइ अहो ! महासत्तो । कोइ इमा मह कजे जो निय जीयं पि परिहाइ ॥२२६।। जइ एस महासत्ता निकारिमवच्छलो न इह हुँतो । ता केणावि कुमरणण मारिया नियमओ हुंती ॥२२७॥ पच्चुवयारं काउंन तरामि इमम्स नरसिरामणिणो । नियतणुदाणण वि इथ विचिंतितण संजुत्ता ॥२२८॥ गंतण दूरदेसे मणप्पिया तम्स भारिया जाया। दोण्ह वि नवनेहवसंगयाण काली अइकमइ ॥२२९|| पंचप्पयारविसए दोन्नि वि भुंजंति पमुइयमणाणि । विविहप्पयारकीलाविणोयवक्वित्तचित्ताणि ॥२३०॥ अह अन्नया य रयणीए देवजत्ताए गच्छमाणो सो । तश्विरमसहमाणाए तीए वत्थं चले धरिओ ॥२३॥ तं तारिसं इमं पुण एयारिसमिइ पयंपिए तेण । देवीए पुच्छिओ सो गरुयनिबंधेण कहसु त्ति ||२३२।। तेण वि लेहाईओ वत्थंचलधरणकहणपज्जंतो। कहिओ से वुत्तंतो विसन्नवयणा ठिया सा वि ॥२३३॥ भणियं च तयं तुमए वियिं ? वणिएण भणियमामं ति । सा भणइ पाव : विहिया विडंबणा किं तए मझ ? ॥२३४॥ ता तिविहं तिविहेणं नियमो मह होउ सयलपुरिसाण । इय जंपिऊण काण वि अजाण सयासमल्लीणा ।।२३५॥ भणियाओ ताओ भयवइ ! पव्वज देहि जोग्गया जइ मे। जोग्ग ति दिक्खिया ताहिं तयण तिव्वं तवं काउं॥२३६॥ समउत्तविहाणेणं पत्ता सा मरिउममरलोयम्मि । सो पुण अज्झाणेण किन्हलेसाए नरयम्मि ॥२३७॥ तो तेण वणियपुत्तेण थेजवसओ समीहियं पत्तं । तुम्हारिसा विसेसेण हन्ति सव्वत्थ थिरचित्ता ॥२३॥ पुणरवि तइज्जपहरे जा सो उद्धाइओ हणिउकामो। ता कीए वि भणिइए कहं सुणावेइ सा य इमा ॥२३९।।
[अमरदत्त-मित्रानन्दाख्यानकम् ] आसि विसालवसन्धरविलासिणीवरबिलासभवणं व । भुवणयलतिलयतुल्ल तिलयपुरं नाम नयरं ति ॥२४॥ सिंधुरसमिद्धिरिद्धो राया मयरद्धउ ति तत्थाऽऽसि । उद्दामसत्तुवारणवियारणो जस्स करवालो ।।१४१॥ रइरमणिकलिभवणं सिंगारगिहं व कुसमबाणम्स । तस्साऽऽसि मयणसेण व्व पणइणी मयणसेण त्ति ॥२४२॥ पुवभवपुन्नपगरिसपरिचयपरिणामपावियपयायो । तीए सह विसयसोक्खं उवभुंनो गमइ कालं ॥२४३।। अह अन्नया य देवी निरूवयंती निवस्स चिहुरचयं । नियभवणमत्तवारणपरिट्टिया पेच्छिउ पलियं ॥२४४॥ परिहासेण पयंपइ पिययम ! दूओ समागओ एत्थ । तो नरवई निरिक्खद संभंतो तरलनयणेहिं ॥२४॥ चिंतेइ कह णु दूओ समागओ वंचिऊण वाव(?)सिए ?। सा.. विम्हइयं दइयं दट्टणं भणइ परमत्थं ॥२४॥ देव ! तुह सवणमले पलियछलेणं समागओ दूओ। विन्नवइ खमं चइऊण नियमणं धरमु धम्मम्मि ॥२४॥ इय निमणिऊण वणयं पियाए परिहासपेसलरसं पि । वेरगगओ चिंतेइ नियमणे तयणु नरनाहो ॥२४॥ पुवपुरिसाणुसरिओ परिहरिओ नियमओ मए मम्गो । जम्हा अदिट्टपलिया करिंसु ते घोरतवचरणं ॥२४९॥ ता इहि चिय रज्जे ठविऊणं पउमकेसरकुमारं । गंतूण तावसवणं तावसवयमणु चरिस्सामि ॥२५॥ इय चितिऊण मुपसत्थवासरे कणयकलससलिलेण । आपुच्छिय मंतियणं करेइ कुमरम्स अहिसेयं ॥२५॥ चइऊण रायलच्छि सकलत्तो सत्त-मित्तसमचित्तो । गंतूण ताबसवणे पडिवजह सो तवच्चरणं ॥२५२।। वच्चंतेमु दिणमुं मुगूढगम्भो पवडिओ तीए । सुयणजणम्स व नेहो तं पेच्छिय पुच्छिए रिसिणा ॥२५३।। सामि! तह च्चिय गम्मी एसो साहइ सा वि निवरिसिणो । वयगणभंगभीयाए साहिआ नो मए तइया ॥२५४॥ तो पच्छन्नं तीए सुहेण गम्भं समुन्वहंताए । नवमासऽद्धट्टमवासरेहि पुत्तो समुप्पन्नो २५५।। अगुचियआहारहिं सुकुमारत्ताओं तह सरीरस्स । सह घोरवेयणाए सूयारोगो समुप्पन्नो ॥२५६।। नवबालपालणकए आदन्ना जाव तावससमूहो । देवसिरिभारियाए समन्निओ बालधूयाए ॥२५॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org