________________
१६६
आख्यानकमणिकोशे
वियडजडाम उडसिरोगो कावालिओ दुवारम्मि । अहिलसइ देवदंसणमुई देवो पमाणं ति ॥८३।। सिग्यं पवससु तयं भणिए रन्ना पवेसिओ तेण । ससमयपसिद्धमेसो दाऊणासीसमुवविट्टा ॥८४॥ भणियं च तण हिमवंतपवए आसि साइसयमंतो । मज्झ गुरु तम्सीसं मं जाण भइरवाणंदं ॥५॥ मह तेण मरंतणं दिन्नो नरनाह ! साइसयमंतो । सिद्धेण जेण सिझइ पओयणं तिहुयगऽहियं ॥६॥ विहिया य जहाविहिणा वारस वरिसाणि पुव्वसेवा मे । इण्हि तु असमसाहससहायसाहेजवसगाणं ॥७॥ सिझइ एसो तं पुण तुझ सयासाओ होहिही नृणं । महिवलए वि जमवरो नेवंविहभारधुरधवलो ॥८८|| तं पुण साहसविहवो परोवयारेककरणदुल्ललिओ। निव्वडियसूरचरिओ अभत्थणभंगभीरू य ।।८९॥
ता तुझ सयासमहं पडुच्च कज्ज इमं समणुपत्तो । तो कण्हचउदसिदिणे निसिमेगं कुणसु साहेजं ॥९॥ चिंतियं च राइणा
गुरु-मित्तत्थे पाणा एवं तारुन्नयं च दइयाए । विहलुद्धरणम्मि धणं जं उबउज्जइ तयं सफलं ॥९॥ इय पडिवज्जिय सहरिसमुद्दिट्टदिणम्मि नरवई पत्तो । एगागी सत्तधणो करालकरवालवागकरो ॥१२॥ पुरओ च्चिय संपत्तो पेतवणं तम्मि भेरवाणंदो। सयलीकरणं काऊणाऽऽलिहियं मंतमंडलयं ॥९३।। रन्ना भणियं भयवं ! आइस तं किंपि जं मए कजं । तेणावि भणियमक्खयमडयं तुममेगमाणेसु ॥१४॥ सो वि हु तह त्ति पडिवजिऊण भीसावणम्मि पेयवणे । जाव भमइ ता दिट्ठो रुक्खे उल्लंबिओ चोरो ॥९॥ चडिऊणं छुरियाए जा छिदिय रज्जुमुत्तरइ तरुणो । ता पेच्छइ उवरि तयं तहेव लंबंतमायासे ॥९६॥ दुइयं वारं छिदइ ताव तहेव य तयं नियइ रुक्खे । तइयाए वाराए आलिंगिय देइ झंपमहो ॥९॥ खंधे काऊण तयं जावाऽऽगच्छइ पहम्मि ता तेण । कहि किं पि कहाणयमेसो बोल्लाविओ जाय ॥९८॥ ता तं तहेव रुक्खे विलग्गिउं ठाइ एव बीयं पि । तइयाए वाराए आयासे सुणइ वयणमिमो ॥१९॥ भो भो नरिंद ! कावालियस्स मा वीससेज एयस्स । एसो हु सुवन्नकए हंतुं तं महइ कूरमई ॥१०॥
राया वि भणइ न जुगंतरे वि मह वयणमन्नहा होइ । पडिवन्नमिमं कज्ज कायव्वं सव्वहा वि मए ॥१०१॥ जओ
छिज्जउ सीस अह होउ बंधणं वयउ सव्वहा लच्छी । पडिवन्नपालणे सुपुरिसाण जं होइ तं होउ ॥१०२॥ जइ एवं तह वि तुमं कह वि हु अक्खाणयस्स पज्जन्ते । पुच्छंतस्स वि नरवर ! पडिवयणमिमस्स मा देसु ॥१०३।। अन्नं च मडयभाले पणवमिमं गवलगुलियवन्नाभं । झाएजसु थिरचित्तो खेमं एवंकए तुज्झ ॥१०४॥ इय पडिवञ्जिय सम्म मडयं काऊण खंधदेसम्मि । गंतुं जाव पयट्टो ता मडएणं इमं वुत्तं ।।१०५॥ गरुयंतरालमन वि अज्ज वि तुह मंतबाइओ दूरे । ता पहनिव्वहणकए कहेमि अक्खाणयं मुणम् ॥१०६॥ राया वि मोणमस्सिय पत्तो कावालियं भणइ एवं । एयं अक्खयमडयं अन्न पि हु भणसु मह किच्चं ॥१०७॥ तेणत्तं तलहट्टन वसाए संपयमिमस्स पयजुयलं । सो उण निवकरवालं करम्मि काऊण मडयम्स ।।१०८॥ आढत्तो परिजविउं मंतं राया वि पणवमक्खुहिओ । ताव य मंतपभावा सहस त्ति समुट्ठियमिमा वि ॥१०९।। गाढयरं जा झायइ पणवं भूमीए ताव तं पडियं । पुणरवि य मंत-पणवे दुन्नि वि सुट्टयरमुवउत्ता ॥११०॥ भायंति जाव ताव य भूओ वि हु लम्गमुट्टि मइयं । पणवपभावा पडियं तहेव कावालिओ तत्तो ॥१११।। आवेसणं जा जवइ मंतमएणमुट्टिताव । तइयाए वाराए पहआ खग्गेण कावाली ॥११२॥ जाओ सुबन्नखोडी तं पण किच्चा सुवनयं भणियं । पुरिसो छिन्नावयवो विजायए पुणरवि य पुनो ॥११३॥ इय सो मुवन्न पुरिसो पइदियहं पि हु वइज्जमाणो वि । देवाणुभावओ खलु न निट्टए तत्तिओ चेव ॥११४॥ तो तम्स पभायेणं सव्वं पि वसुंधरं रिणविहीणं । विहिउं विहिओ तेणं नियओ संवच्छरो रन्ना ॥११॥छ।। इय विक्कमनरवइणो कहाणयं तुह मए समक्खायं । तुह संगमरसियाए न उणो नियपाणभीयाए ॥११६॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only:
www.jainelibrary.org