________________
સં ક ભા જ ર | લે. શ્રી ધરણેન્દ્ર વાડીલાલ શાહ બી. એસસી. (એજી)
શેઠ ચીમનલાલ નગીનદાસ છાત્રાલયના જુના છાત્ર તથા શ્રી ચીમનછાત્ર સંઘ-અમદાવાદના મુખ્ય કાર્યકર્તા તેમજ શૈક્ષણિક ક્ષેત્રે સુંદર કામગીરી બજાવનાર લેખક મહાશય શ્રી ધીરજલાલભાઈને ગાઢ સંપર્કમાં આવેલા છે. તેઓ આ લેખમાં અનેક મીઠાં સંભારણાં રજૂ કરે છે.
મને યાદ છે ત્યાં સુધી ઈ. સ. ૧૯૨૭નું વર્ષ હતું અને ચિત્ર સુદ ૧૩ને મહાવીર જયંતીને દિવસ હતો. કાળુપુર ટંકશાળના ચેગાનમાં જૈનેની સભા રાતના આશરે આઠ વાગે મહાવીર જયંતી ઉજવવા મળી હતી. મુંબઈના એક આગેવાન પ્રમુખસ્થાને હતા. ધીરજલાલભાઈ બોલવા ઊભા થયા. ઉંમર આશરે ૨૨-૨૩ હશે. મહાવીર પ્રભુના જીવનના એક પછી એક પ્રસંગનું વર્ણન થવા માંડયું, તેમના સંદેશ અંગે વિવેચન થયું અને આજની પરિસ્થિતિમાં જૈનેએ શું કરવા જેવું છે, તે બધું એવી તે સરસ રીતે રજૂ થયું કે હું આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયે. શેઠ ચી. ન. છાત્રાલયના બીજા વિદ્યાર્થીઓની સાથે હું પણ સભામાં હાજર હતે જાહેર સભાઓમાં શ્રેતાઓને મંત્રમુગ્ધ કરવાની એ ઉંમરે એમની આ શક્તિ હતી.
ધાર્મિક અને ચિત્રકામના શિક્ષક તરીકે તેમનું શિક્ષણ પૂબ જ ઉચ્ચ કક્ષાનું હતું. ધાર્મિક શીખવવાની એમની પદ્ધતિ આજે પણ યાદ આવે છે. સૂત્રના અર્થો સામાના મનમાં ઉતારવાની એમની રીત બિલકુલ અને ખી હતી. એ અર્થો યાદ રહી જતા, એટલું જ નહિ, ભવિષ્યમાં ભૂલાતા પણ નહિ. ધાર્મિક સૂત્રોના અર્થો યાદ રાખવા સારું જે ગુજરાતીકરણ એમણે કરેલું તે હજુ પણ યાદ આવે છે. તેના બે દાખલા નીચે આપ્યા છે? ૧. નવકાર સારૂ–
નમું છું અરિહંતને હું, નમું છું હું સિદ્ધને
નમું છું આચાર્યને હું, નમું છું ઉપાધ્યાયને ....વગેરે. ૨. લેગસ્સ સારૂ
લેકના ઉદ્યોતકર્તા, ધર્મતીર્થકર જિ. સ્તવીશ હું અરિહંતગણ વળી વીશે કેવલી ...વગેરે.
