________________
૫. ધીરજલાલ શાહનું અભિવાદન
લે. ભેગીલાલ જ, સાંડેસરા એમ.એ. પીએચડી. પ્રાકૃત, અપભ્રંશ તથા જુની ગુજરાતી ભાષાના અનન્ય અભ્યાસી તથા મહારાજા સયાજીરાવ યુનિવર્સિટીના નિવૃત્ત અધ્યાપકનો આ લેખ શ્રી ધીરજલાલભાઈની સાહિત્યોપાસના અંગે ઘણું ઘણું કહી જાય છે.
૫. ધીરજલાલ ટોકરશી શાહને પ્રથમ પ્રત્યક્ષ પરિચય આશરે ૪૩ વર્ષ પહેલાં અમદાવાદમાં રાયપુરમાં હવેલીની પોળમાં તેમના નિવાસસ્થાને મને થયો હતે. જૈન
તિ' નામે એક શિષ્ટ માસિક પત્રને તેમણે આરંભ કર્યો હતો અને એને પ્રથમ અંક પાટણમાં મારા વિદ્યાગુરુ સદૂગત મુનિશ્રી પુણ્યવિજયજી મહારાજ પાસે મેં જોયો હતો. એ માસિકના ઘણું કરીને બીજા અંકમાં-કારતક સં. ૧૯૮૮ના અંકમાં “શૃંગારમંજરીની પ્રશસ્તિ” એ નામને મારો લેખ ધીરજલાલભાઈ એ છા હ. યવતમુનિકૃત કાવ્યગુણયુક્ત જૂની ગુજરાતી રાસગૃતિ “શૃંગારમંજરી ”ની એતિહાસિક પ્રશસ્તિ પાટણના વાડી પાર્શ્વનાથના ભંડારમાંની હસ્તપ્રતને આધારે મેં એ લેખમાં આપી હતી અને મૂલ રચનાને સંક્ષિપ્ત પરિચય કરાવી એ વિશિષ્ટ કાવ્યના સંપાદન અને પ્રકાશનની આવશ્યકતા દર્શાવી હતી. તેમને અહીં નૈધતાં આનંદ થાય છે કે શ્રી કનુભાઈ વ્રજલાલ શેઠે પિતાના પીએચ. ડી. માટેના સંશોધન નિમિત્તે શૃંગારમંજરી'નું શાસ્ત્રીય સંપાદન તાજેતરમાં ગુજરાત યુનિવર્સિટીમાં કર્યું છે અને
ગાનુગે એ તપાસવાનું કર્તવ્ય મારે બજાવવાનું આવ્યું હતું.) ધીરજલાલભાઈએ મારે લેખ તત્પરતાથી છાપે, એને પરિણામે અમદાવાદ આવવાનું થતાં જ એમને રૂબરૂ મળવાને હું આકર્ષાયા. એ વખતે હું કિશોર હતું અને તેઓ નવયુવાન હતા. અમારી વચ્ચે મુગ્ધ ચિત્તે અનેક વિષનો વાર્તાલાપ થયો અને મારા મન ઉપર ઊંડી છાપ પડી કે જ્ઞાનસાધના અને સમાજસેવાનાં અનેક કાર્યો ધીરજલાલભાઈને હસ્તે નિશ્ચિતપણે થશે.
જૈન તિ” એક ઉત્તમ માસિક હતું, પણ સંજોગવશાત તે લાંબા સમય
