Mahavir Jain Vidyalay Shatabdi Mahotsav Granth Part 01

SR No.: 012078
Original Sutra Author: N/A
Author: Kumarpal Desai
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2015
Total Pages: 240
Language: Gujarati
Classification: Smruti_Granth
File Size: 6 MB

Page 87

અવંતિકા ગુણવંત પણ માબાપને ખબર પડી કે તેમણે તરત કોલ કર્યો, “દીકરા, તું મૂંઝાઈશ નહિ, તું એકલો નથી, અમે ત્યાં આવીએ છીએ.”
દેવવ્રત સાંભળી જ રહ્યો, “ઓહ, મારાં માબાપ મને કશું પૂછતાં નથી, માત્ર ગળે લગાડવાની વાત કરે છે. નથી ઠપકો આપતાં, નથી મહેણું મારતાં, બસ મારાં સુખચેન ઇચ્છે છે.”
એ રડી ઊઠ્યો. રડતાં રડતાં બોલ્યો, “પપ્પા, તમે બધો બિઝનેસ એમ જ મૂકીને ના આવશો. મારી મમ્મી આવે એ પૂરતું છે. મમ્મીને મોકલો. તમે ચિંતા ના કરશો.'
બેટા, તું બિઝનેસની ચિંતા ના કર. અમને તારી ફિકર છે. તારી આંખમાં એકે આંસુ ના જોઈએ, હૈયે નિરાશા ન જોઈએ. તું તો મારો બહાદુર દીકરો છે.” બાપે કહ્યું.
પપ્પા, મારી ચિંતા ના કરશો' પછી એણે મમ્મીને કહ્યું, “બસ મમ્મી, તું અહીં આવી જા.”
દેવવ્રતની મમ્મી સુમીબહેન પહેલી ફ્લાઇટમાં ન્યૂયોર્ક પહોંચ્યાં. માને જોઈને દેવવ્રતને અપરંપાર હૂંફ અને શાંતિ મળ્યાં. એણે માને એની વીતકકથા સંભળાવી. એકની એક વાત એ કહ્યા કરે છે, તો ય એનો અપરાધભાવ ઓછો નથી થતો.
સુમીબહેન બોલ્યાં, “બેટા, હવે તું એ બધી વાત ભૂલી જા. એકની એક વાત રટ્યા કરીશ તો તારા હૃદયમન નિર્બળ થતાં જશે. તું આભાર માન કે આનાથી વધારે ખરાબ કશું નથી થયું. હવે તું છે અને સાથમાં અમે છીએ, બધું બરાબર થઈ જશે.'
પણ બધાં મારી હાંસી ઉડાવતાં હશે કે બાપનો ઉદ્યોગ સંભાળવાના બદલે દીકરો અમેરિકા રહી પડ્યો, પણ કશું ના કરી શક્યો. હું હારી ગયો, નિષ્ફળ ગયો. મારા પપ્પાએ શૂન્યમાંથી સર્જન કર્યું હતું અને હું એમના સાન્નિધ્યમાં વિકાસ કરવાના બદલે અહીં આવ્યો તો શું પામ્યો !
બેટા, કોઈ શું કહેશે એનો ડર કાઢી નાખ, અને તારી જાતને કોસવાનું બંધ કર. તું વધારે કમાય તો જ સફળ થયો કહેવાય, મોટો ઉદ્યોગ સ્થાપે તો જ કંઈ કર્યું કહેવાય એવું કોણે કહ્યું ? લોકોએ ઊભા કરેલા માપદંડથી તારી જાતને ન માપ. તું હતાશ ન થા. લાંબી-જિંદગી સામે પડી છે. તું તારી દૃષ્ટિથી તારી જિંદગીને જો. તું સ્વસ્થ થા, તારું હૃદય ઉત્સાહ અને આશાથી ભરી દે. તારું ધાર્યું બધું તું કરી શકીશ.”
સુમીબહેનના પ્રેમભર્યા શબ્દોથી દેવવ્રતને સાંત્વન મળતું, એ સાતા પામતો, પણ થોડા કલાક પસાર થાય ને એ પાછો હતાશામાં સરી પડતો. એની માને પૂછતો, “મમ્મી, મારા પિતાની જેમ હું કેમ બધાં ક્ષેત્રમાં સફળ ના થયો ? પ્રતિષ્ઠા ના પામ્યો ? શરૂઆતથી મારા અમુક વિચારો હતા, મારે મારા પપ્પાની છત્રછાયામાં પાંગરવું ન હતું. મને હતું કે હું મારો અલગ માર્ગ કંડારીશ. એમાં મારું કૌવત દેખાડીશ, પણ મારી ઇચ્છા ના ફળી. પછડાટ ખાધી. હું ક્યાંયનો ના રહ્યો. મારા લગ્નની નિષ્ફળતાએ મને ચૈતન્યહીન બનાવી દીધો. હું કંઈ ના કરી શક્યો.'
સંયમ રાખ બેટા, સંયમ રાખ. સમતા રાખ. નહિ તો તારી હતાશા તને બેહાલ કરી મૂકશે. માણસ પર ક્યાંથી કેવી રીતે અચાનક આફત ઊતરી આવે છે એ કોઈનેય ખબર નથી પડતી. આનું નામ જ જીવન છે.”