Page Text
________________
વીતરાગતા અને કેવલજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થયા બાદ એ નિષ્ક્રિય નહોતા. પણ સુખ જ ઈચ્છે છે. આ જ દ્રષ્ટિથી અહિંસા, ધર્મ અને રહડ્યા.
નૈતિકતાનો વિકાસ થતો રહે છે. સમ્યક્દર્શન ત્યારે જ પ્રાપ્ત થાય રાજભવનમાં રહીને પરહિત | લોકહિતની વાતો કરવી વ્યર્થ કે જ્યારે સર્વે પ્રત્યે સમભાવ આવે. બીજાની પીડા | દુઃખ પોતીકાં લાગતાં એમણે સ્વજનોનો વ્યાપ વધારવા, પ્રાણી માત્રના કલ્યાણની લાગે – જ્યારે બીજાની પીડા પોતાની બની જાય ત્યારે આપોઆપ વાત વિચારવા ) અમલમાં લાવવા. દીક્ષા લીધી..
સેવાભાવનાનો ઉદય થાય છે. સ્વયં પ્રકટ થયેલી આ સેવામાં | સાડાબાર વર્ષ સુધી અનેક ઉપસર્ગો સહીને પણ એઓએ સ્વાર્થભાવ નથી રહેતો. સમ્યક્દર્શનની પ્રાપ્તિથી ઉત્પન્ન થયેલી આત્મતત્ત્વની ઓળખ મેળવી જ. પોતાનું સ્વરૂપ ઓળખવા માટે આત્મવત્ દ્રષ્ટિ હિંસક બુદ્ધિનો નાશ કરી દે છે અને સેવાભાવના એમણે ખૂબ કઠીન પરિક્ષાઓ પસાર કરી. વિરોધી | દુશ્મનો | સહજ સ્વીકાર્ય સાધના બની રહે છે. ઉપસર્ગો પ્રત્યે પણ વેરભાવ | ટ્વેષભાવ ન જગાવતાં સમભાવ | આજે જૈનધર્મને અન્ય ધર્મના લોકો વ્યક્તિનિષ્ઠ અને નિવૃત્તિધારણ કર્યો.
પ્રધાન ગણે છે. અસામાજીક કે સ્વાર્થી ધર્મ તરીકે પણ ક્યારેક એને | સાધના દ્વારા પ્રાપ્ત થયેલી સિદ્ધિઓ ફક્ત પોતાના માટે જ ન નિંદવામાં આવે છે. ફક્ત પોતાનું જ આત્મકલ્યાણ કરવાનો આગ્રહ રાખતાં સમાજ હિત માટે વહેતી કરી. એમનાં મનની ભાવના કેટલી સેવતા ધર્મ તરીકે ઓળખવામાં આવે છે. રાગદ્વેષથી પર થવાની ઉદાત્ત કે એમણે પોતાનો દિવ્ય ઉપદેશ લોકોની બોલીમાં આપ્યો વાત પર ભાર મૂકીને કંઈ પરોપકાર કે લોકકલ્યાણની વાતનો છેદ અને જેનાથી આચાર શુદ્ધિ આણીને વ્યક્તિ સુધાર દ્વારા સમાજ નથી ઉડાડવામાં આવ્યો. પણ અનેક લોકો, અરે ! ક્યારેક તો ચુસ્ત સુધારનો માર્ગ કાયમ કર્યો.
જૈનો પણ આ બાબતે એવું જ સ્વીકારતા હોય છે કે રાગદ્વેષ ન એમનાં ઉપદેશમાં જગતનાં સ્વરૂપની વ્યાખ્યા, આત્મવિકાસના કરવો એટલે કોઈની પ્રત્યે લાગણી. | મોહ | પ્રેમ ન રાખવો. દયા - માર્ગનું પ્રતિપાદન, આત્મા. અને કર્મની વિસ્તૃત છણાવટ, વ્યક્તિ સેવા ભાવના અને કરૂણા - વાત્સલ્ય જેવા ગુણો વિકસાવવામાં આ અને સમાજનાં વિકાસની વાતો તેમજ હિંસા - અહિંસાનું વિવેકભાન અણસમજતાને લીધે વિક્ષેપ પડે છે. આને લીધે એક ભ્રમણા ફેલાય વગેરેનું વિવેચન કરવામાં આવ્યું છે.
છે કે જૈનીઓ સ્વાર્થી છે. ફક્ત પોતાનો જ / પંડનો જ વિચાર ભગવાન મહાવીરે તત્વ અને ધર્મના વાસ્તવિક સ્વરૂપની કરવાની છૂટ આપતાં ધર્મ તરીકે એને ગણવામાં આવે છે. રાગ વ્યાખ્યા કરીને આત્મકલ્યાણનો માર્ગ સર્વે માટે ખૂલ્લો મૂક્યો હોવાથી દ્વેષથી પર થઈએ તો જ સમભાવ આવે અને સમભાવથી ઉત્પન્ન આપણે એમને વ્યક્તિ | માનવ તરીકે નહીં પણ વિચાર રૂપે થતી સેવા જ ખરા અર્થમાં લોક કલ્યાણકારી બની શકે. અન્યથા ઓળખીએ છીએ. એમણે સર્વેને સમાન ગણ્યા - પ્રાણી માત્રનો ભેદ સેવા એ તો મેવા માટેનું સાધન બની રહે. ક્યારેક જૈનીઓને નહોતો રાખ્યો. મહાવીરનાં ઉપદેશની વૈચારિક ક્રાંતિ બૌદ્ધિક, ધર્મઝનુની તરીકે પણ દર્શાવવામાં આવે છે કારણ કે સંન્યાસ / ધાર્મિક, આર્થિક, સામાજીક અને રાજનૈતિક જીવનને સંપૂર્ણ રીતે ક્રિયાકાંડો | આત્મલક્ષી. વિચારો પર ખૂબ જોર આપવાથી અસર કરે છે.
સમભાવ | સહિષ્ણુતા અને સેવાની ભાવના ગૌણ થતી દેખાય છે. એમને બીજાઓની પીડા, દુઃખ, તકલીફોને નીવારવાનો જે બીજાનો વિચાર નહીં કરવાનો – ફક્ત પોતાનાં આત્મ સાક્ષાત્કાર માર્ગ સાધનાનાં ઉગ્રક્રમ બાદ મળ્યો હતો તેને પોતાના પૂરતો જ ન માટે જ પ્રયત્નશીલ રહેવાનું આ માન્યતાને લીધે ઘણીવાર બીજા રાખતાં એઓએ બધા માટે ખૂલ્લો મૂક્યો એમના ઉપદેશનાં આ જીવોની ઉપેક્ષા થઈ જાય છે. પરિશ્રમમાં એમની બીજાઓ પ્રત્યેની આત્મીયતાનાં દર્શન થાય છે. આજે આપણી અહિંસા મારો નહીં | હણો નહીં પૂરતી નિઃસ્વાર્થતાનું ઉમદા ઉદાહરણ એમણે પૂરું પાડેલ છે. સ્વાર્થીપણું મર્યાદિત થતી. ગઈ છે. આ નકારાત્મક ઘોષણાની ભ્રાંતિથી ગેરસમજ આપણા જેવાનાં જીવનમાં હોય છે. જો આપણા જીવનમાં બીજાનું ફેલાવા લાગી છે. સેવાભાવ વગરની અહિંસા અને સંન્યાસ બંને દુઃખ આપણું ન લાગતું હોય તો આપણે સમજી લેવું જોઈએ કે નિષ્ક્રિય છે. આ ત્રણેના સુમેળથી જ પૂર્ણ બની શકાશે. અહિંસા આપણે અધર્મનું આચરણ કરી રહ્યા છીએ, બીજાની વેદનાને અને સેવા અભિન્ન છે. અહિંસક હોવાનો બીજો અર્થ છે સેવાના પોતાની સમજી એના પ્રત્યે જાગૃત જવાબદારીનો અહેસાસ થાય, ક્ષેત્રમાં સક્રિય થવું. માનવતા વગરની. અહિંસા હોઈ શકે ? આમ એ જવાબદારી નીભાવીએ નહીં તો ધાર્મિક ક્રિયાકાંડો એ નર્યો ઘરમાં કીડી પણ ન મરવા દઈએ, પાણીને પણ ગાળ્યા સિવાય ન દેભ / પાખંડ જ છે. ધાર્મિકતાની મૂળભૂમિ સમ્યક્દર્શનનાં પાંચ વાપરતા હોઈએ અને આપણા માંદા નોકરો કે અન્ય પ્રાણીઓ. અંગોમાં સમભાવ અને કરૂણાને સૌથી વધુ મહત્વનાં ગણવામાં પ્રત્યેની માનવતા મનમાં ન ઉઠતી હોય તો એ અહિંસા. શું. આવ્યા છે. આ સમભાવનો સામાજીક દ્રષ્ટિએ અર્થ કરીએ તો કામની ? ક્યારેક અમુક લોકો (અનેક કારણોસર) ઝુંપડપટ્ટી બીજાને પોતાના જેવા જ - સમ સમજવા. કેમકે અહિંસા અને વગેરેમાં પોતાનાં સ્વાર્થ માટે આગ લગાવી દેતા હોય છે. ઘી જેવા લોકકલ્યાણની આંતરભાવનાનો મૂળ ઉદ્દગમ જ આ છે. આચારાંગ અન્ય ખાદ્ય પદાર્થોમાં માંસાહારી ભેળસેળ થતી રહે છે. તો પછી. સૂત્રમાં આવે છે ને કે જે રીતે હું જીવવા માંગું છું, અને મરવાનું છેતરામણી. / ઉપરછલ્લી. અહિંસામાં માનવતા / સેવા ભાવના. ક્યાં પસંદ કરતો નથી એજ રીતે સંસારનાં દરેક પ્રાણી. મૃત્યુથી ડરે છે. રહી ? અને જીવવાની ઈચ્છા રાખે છે. જેમ હું સુખ ઈચ્છું છું એમ જ બધા નેપોલિયને વિયેના પર ચડાઈ કરી, ત્યારે વિયેના હારવાની.
બીમારીમારીની
સારવાર
પ૪
जयन्तसेन विदितवान्, करते निज उत्थान ।। करो धर्म आराधना, छोडो विषय विकार ।
www.jainelibrary.org
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
| SR No. | 012046 |
| Book Title | Jayantsensuri Abhinandan Granth |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Surendra Lodha |
| Publisher | Jayantsensuri Abhinandan Granth Prakashan Samiti |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 344 |
| Language | Hindi, English |
| Classification | Smruti_Granth & Articles |
| File Size | 88 MB |