________________
સુશિષ વિશલ્પ બની સિરિ પાપી ત્યાર પછી મધ, ઘી વગેરે તેમાં સિંચ્યા, તે પણ તે ચિતામાં અગ્નિ પ્રગટ થતો નથી, ત્યારે હે ગૌતમ! લેક એમ બોલવા લાગ્યા કે, હે પાપી દુષ્ટ નિર્દય ધીઠા ! મિત્ર શત્રુ પ્રત્યે સમાન ભાવવાળે હેવા છતાં, તારા મહાન પાદિકના કારણે તા દેહને અગ્નિ બાળતો નથી. એ પ્રમાણે લોકેએ ધિકાર ધિક્કારના સબ્દો બેલતાં બોલતાં તેની પત્ની સહિત ઘણે માર્યો અને જનસમુદાયે તેને નગરમાંથી હાંકી કાઢ. હે ભગવંત! તે અગ્નિ કેમ ન સળગ્યો? ભગવતે કહ્યું કે, “તે ચિતા ભવિતવ્યતા યોગે અનિથી ન બળે તેવાં કાઢેથી બનાવેલી હતી.”
સુજ્ઞશિવ નિશલ્ય બની સિદ્ધિ પામ્યા.
પછી ગામ છોડીને તે આગળ જતો હતો, ત્યારે માગમાં એક મુનિવર-યુગલ બીજા ગામમાંથી આહારપાણું ગ્રહણ કરીને નીકળ્યા, તેની પાછળ પાછળ જવા લાગે, એમ કરતાં તે ઉદ્યાને આવી પહેલા તો ત્યાં સુરે, અસુવડે નમેલા ચરણ-કમલવાળા ચાર જ્ઞાનવાળા જગદાનંદ નામના આચાર્યને જોયા. તેમનાં દર્શન કરીને તેણે વિચાર્યું કે, “આમના દશનથી મારા હૃદયમાં ભાવના ઉલ્લસિત થાય છે, તે નિર્મોહી આ મુનિવર પાસે મારે પાપની શુદ્ધિ પૂછું ? આચાર્ય ભગવંતને પ્રણામ કરીને પિતાની પત્ની સહિત સુજ્ઞશિવ વિપ્રને અને તેમના ચિત્તને જાણી મન:પર્યવજ્ઞાની સૂરિએ કહ્યું કે, “અરે ભદ્ર! આ સંસારમાં વિવિધ કામવશવત જીવોને તેવું કે પાપ કે પુષ્ય નથી કે, જે જીવને ન સ ભવે? હવે કર્માધીન આત્માને કઈ પ્રકારે તેવી સ્કૂલના થાય, તો ધીર પુરુષોએ તેની શુદ્ધિ ગુરુના ચરણ-કમલમાં કરવી, જેમ અશુચિથી ખર
