________________
( ૧૪૨)
અતિમ સાધના
કિંમતી અને અહ૫ વજનદાર સામાન લઈ બહાર નીકળી, એકાંત નિરુપદ્રવ સ્થાને જાય છે. કારણ કે સામાન મને આગળ હિતરૂપ, સુખરૂપ, કુશળ અને કલ્યાણ કરનાર થશે, તેમ મારે આમાં પણ તેવા સામાનરૂપ છે. તેની કાળજી-સંભાળ કરું. આત્મા ને ઈષ્ટ. કાન્ત, પ્રિય સુંદર, મનગમતે, સ્થિરતાવાળે, વિશ્વાસપાત્ર, મમ્મત, અનુમત, બહુમત, ઘરેણના દાબડા જેવો છે, માટે તેને ટાઢ, તડકે, ભૂખ, તરસ્ક, ચેર, વાઘ, સર્પ, ડાંસ, મચ્છર, વાતપિત્ત, સળેખમ, સન્નિપાત અનેક પ્રકારના રેગે, જીવલેણ દો તથા પરિસહ ઉપસર્ગો નુકશાન ન કરે અને પૂર્વેકા વિશોથી બચાવી લઉં તે મારો આત્મા પરલોકમાં હિત મુખ કુશળ પરપરાએ કરથાણરૂપ થાય, માટે હું આપની પાસે પ્રવજ્યાદીક્ષા લઉં, મુંડિત થવું, પડિલેહણાદિક ક્રિયાઓ શીખું, સૂત્ર અર્થે ભાણું. તથા મને આપ આચાર-વિનય, તેનાં ફળ, ચારિત્ર, આહારના સાપને કેમ ટાળવા અને સંયમયાત્રા
અને તેના નિર્વાહક આહાર નિરૂપણુરૂપ ધર્મને કહે, તેમ ઈચ્છું છું.”
પ્રભુએ ઉત્તમ આતમા જાણું ઋદકને દીક્ષા આપી અને ધમ કહ્યો કે “હે દેવાનુપ્રિય! જયણાથી જવું, બાલવું. ઊઠવું, બેસવું, પ્રાણભૂત જીવ સર વિષે સંયમપૂર્વક વર્તવું, એ બાબતમાં લગીર આળસ ન કરવી, ભગવાનની આજ્ઞા પ્રમાણે સ્કદક મુનિ સંયમ પાલન કરે છે. તેમાં જરાપણ આળસ કરતા નથી. ચાલવામાં, બેલ વામાં, ખાનપાન લાવવામાં-લેવામાં, સામાન-ઉપકરણને લેવા-મૂકવામાં, પેશાબ કર, જંગલ જવું, લધુ-વહી નીતિ કરવામાં, મુખ–કંઠ, નાસિકા-કાન, શરીરને મેલ
