________________
પ્રથમ પ્રકરણ
ગામના ઉત્તર તરફના દરવાજા આગળ જંઈ કયોત્સર્ગ મુદ્રાએ ધ્યાનસ્થપણે રહ્યો. પ્રાતઃકાળ થતાં ગામથી બહાર નીકળતી લોકોએ દઢપ્રહારીને સાધુના વેશમાં જે. અરે આ પેલે ચોર! કે ધૂત છે? અત્યારે સાધુને વેશ પહેરી આહી ઉભે છે. મારે પાપને. તેણે અમારા પિતાને મારી નાંખ્યું હતું. કોઈ કહે તેણે મારા ભાઈને મારી નાખ્યું હતું કેઈ કહે તેણે અમારું ધન લુંટી લીધું હતું. આમ જુદા જુદા પ્રકારે બોલનારા જુદા જુદા લેકે તેની નિર્ભર્સના કરવા લાગ્યા. કોઈ ગાળો આપે છે કે લાકડી પત્થર અને હાથ વતી તેને પ્રહાર કરે છે. આ સર્વ લેકેના શબ્દો સાભળી દઢપ્રહારી ઉગિત ન થયો પ્રહારના મારથી ઘેર્યતા ન મૂકી પિતાના પ્રબળ જ્ઞાનવાળા વિચારથી ફોધને દબાવ્યો, અને આવી ક્ષમા તથા વૈર્યતાની સંતતિ લાંબી ચલાવવા માટે તે મહાત્મા શ્રમણ મુનિઓના વચનોને યાદ કરવા લાગ્યું. કર્મ બંધન કેમ થાય તેના વિચારે હજી તાજાજ હતા. કરેલ કમે. અવશ્ય જોગવવાના જ છે. પછી તે વિપાથી કે ઉદેશથી એ તેને નિશ્ચય પરિપૂર્ણ હતો તે વિચારવા લાગે કે જે હું મારા ઉપચાગની જાગૃતિ રાખીને પરિણામની વિશુદ્ધતામાં પ્રવેશ કરીશ તે જે કર્મો મારે હજારો વર્ષો સુધી જોગવવાનાં છે, તે કર્મો હું ઘણુજ થોડા વખતમાં ભોગવી શકીશ. આ બાજુ હજુ થોડા વખત પહેલાં જ લોકોને પરાભવ દઢપ્રહારીએ કરેલો હતો, તેથી તરતંજ લેકે તે વાત વિસરી જાય તેમ નહોતું. દઢપ્રહરી ગામની બહાર દરવાજા આગળ સાધુના વેશમાં ઉભે છે, તે વાત આખા ગામમાં ઝડપથી ફેલાણી અને સંખ્યાબંધ લોકોનાં ટેળાં ત્યાં આવવા લાગ્યાં અને વિશેષ પ્રકારે પ્રહાર અને તિરસ્કાર કરવા લાગ્યાં.
આ તરફ લોકેના પ્રહાર અને તિરસ્કારથી નહિ કંટાળતાં દઢપ્રહારી પણ પોતાના ચેકસ વિચારમાં દઢ થતે ગયે.
સહનશીલતાને અને કર્મ ખપાવવાને અત્યારે ખરો અવસર આવી લાગે આવા અવસરેજ ક્ષમા અને વિવેક યુક્ત જ્ઞાનની કલેટી થાય છે. દઢપ્રહારી દંઢ થઈને આત્માને વિશેષ જાગૃતિ થાય તેમ શિક્ષા આપવા લાગ્યો. “હે આત્મન ! તેં જેવાં કર્મ