________________
૩૪૦
એકાદશ પ્રકાશ,
પછી જ્ઞાનાદિ લક્ષ્મીવાન, અચિંત્ય વીર્યવાળે ચેગી, બાદરકાય વેગને વિષે રહીને, બાદર (સ્થળ) વચન અને મનના રોગને ઘણુ થોડા જ વખતમાં રોકે. પ૩.
सूक्ष्मेण काययोगेन काययोग स बादरं रुंध्यात् । तस्मिन्ननिरुद्ध सनि शक्यो रोद्धं न सूक्ष्मतनुयोगः॥ ५४॥
પછી સૂફમકાય એગમાં રહી, બાદરકાય ગરોધ કરે, કેમકે તે બાદરકાય ચેગ રોક્યા સિવાય, સૂકાય ગ રેકો શકાતો નથી. ૫૪.
वचनमनोयोगयुगं सूक्ष्म निरुणद्धि सूक्ष्मतनुयोगात् । विदधाति ततो ध्यानं सूक्ष्मक्रियममूक्ष्मतनुयोगम् ॥ ५५॥
પછી સૂક્ષ્મ શરીર ગની મદદથી, સૂક્ષ્મ વચન અને મનેચેગને રોકે. ત્યાર પછી સૂક્ષ્મક્રિયા અને અસૂક્રમ શરીર ગમય ધ્યાન કરે. પપ.
तदनंतरं समुच्छिन्नक्रियमाविर्भवेदयोगस्य । अस्यांते क्षीयते त्वऽघातिकर्माणि चत्वारि ॥५६॥
ત્યાર પછી અગીને સમુચ્છિન્ન કિયા પ્રગટ થાય છે. અર્થાત્ સવ ક્રિયાને વ્યવછંદ થાય છે.) આના અંતમાં ચાર અઘાતિ કેમેને ક્ષય થાય છે. ૫૮.
તેજ બતાવે છે, लघुवर्णपंचकोगिरणतुल्यकालमवाप्य शैलेशी । क्षपयति युगपत्परितो वेद्यायुर्नामगोत्राणि ॥१७॥
લઘુ પાંચ અક્ષરે બોલી શકાય તેટલા વખતની રિલેશી અવસ્થા (પહાડની માફક સ્થિર અવસ્થા) ને પામી, એકી સાથે વેદની, આયુષ્ય, નામ, અને ગેત્ર એ ચારે કર્મોને સર્વથા ખપાવે. પણ.
औदारिकतैजसकार्मणानि संसारमूलकारणानि । हित्वेह ऋजुश्रेण्या समयेनकेन याति लोकांतम् ।।५८॥
આંહી સંસારનાં મૂલકારણ દારિક, તેજસ અને કામણ શરીરને ત્યાગ કરી, સમશ્રેણિએ એક સમયે લેકને અને જાય છે. ૫૮,
नोर्ध्वमुपग्रहविरहादधोपि वा नैव गौरवाभावात् । योगप्रयोगविगमात् न तिर्यगपि वस्य गतिरस्ति ॥ ५९॥ તે ચગીના આત્માઓથી આગળ ઉંચા(અલકમાં) જતા
