________________
સહજ નોંધ
જે પુરુષ આ ગ્રંથમાં સહજ નોધ કરે છે તે પુરુષ માટે પ્રથમ સહજ તે પુરુષ લખે છે તેની હમણા એવી દશા અતરગમાં રહી છે કે કઈક વિના સર્વ સસારી ઇચ્છાની પણ તેણે વિસ્મૃતિ કરી નાખી છે તે કઈક પામ્યો પણ છે, અને પૂર્ણને પરમ મુમુક્ષુ છે છેલ્લા માર્ગને નિ શક જિજ્ઞાસુ છે હમણા જે આવરણો તેને ઉદય આવ્યા છે, તે આવરણોથી એને ખેદ નથી પરંતુ વસ્તુભાવમા થતી મદતાને ખેદ છે તે ધર્મની વિધિ, અર્થની વિધિ, કામની વિધિ અને તેને આધારે મોક્ષની વિધિને પ્રકાશી શકે તેવો છે થોડા પુરુષને પ્રાપ્ત થયો હશે એવો એ કાળનો ક્ષયોપશમી પુરુષ છે. તેને પોતાની
સ્મૃતિ માટે ગર્વ નથી, તર્ક માટે ગર્વ નથી તેમ તે માટે તેનો પક્ષપાત પણ નથી, તેમ છતા કઈક બહાર રાખવું પડે છે તેને માટે ખેદ છે તેનું અત્યારે એક વિષય વિના બીજા વિષય પ્રતિ ઠેકાણું નથી, તે પુરુષ જો કે તીક્ષણ ઉપયોગવાળો છે તથાપિ તે તીક્ષ્ણ ઉપયોગ બીજા કોઈ પણ વિષયમાં વાપરવા તે પ્રીતિ ધરાવતે નથી
–“શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર હાથનેધમાંથી
