________________
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા આવે છે, અથવા તેવો ભાવ ચિત્તમા એમ ને એમ રહ્યા કરે છે, તથાપિ તે થવાયોગ્ય હશે તે પ્રકારે થશે, અને જે સમય પર તે પ્રકાર હોવાગ્યા હશે તે સમયે થશે, એવો પણ પ્રકાર ચિત્તમાં રહે છે, કેમકે તે કરુણાભાવ ચિતવતાં ચિતવતા આત્મા બાહ્યમાહાભ્યને ભજે એમ થવા દેવા યોગ્ય નથી, અને હજુ કઈક તેવો ભય રાખવો યોગ્ય લાગે છે. બે પ્રકારને હાલ તે ઘણું કરી નિત્ય વિચારવામાં આવે છે, તથાપિ બહુ સમીપમાં તેનું પરિણામ આવવાને સંભવ જણાતો નહીં હોવાથી બનતાંસુવો તમને લખ્યું કે કહ્યું નથી તમારી ઇચ્છા થવાથી વર્તમાન જે સ્થિતિ છે, તે એ સબંધમાં સંપે લખી છે, અને તેથી તમને કોઈ પણ પ્રકારે ઉદાર થવુ ઘટતુ નથી, કેમકે અમને વર્તમાનમાં તેવો ઉદય નથી, પણ અમારો આત્મપરિણામ તે ઉદયને અલ્પકાળમા મટાડવા ભણી છે, એટલે તે ઉદયની તાળસ્થિતિ કોઈ પણ પ્રકારે વધારે બળવાનપણે વેદવાથી ઘટતી
હોય તો તે ઘટાડવા વિષે વર્તે છે બાહ્ય માહાત્મની ઇચ્છા બાહ્ય માહાભ્યની આત્માને ઘણા વખત થયાં નહીં જેવી જ થઈ ગઈ છે,
એટલે બુદ્ધિ બાહા માહામ્ય ઘણું કરી ઈચ્છતી જણાતી નથી, એમ છે, તથાપિ બાહ્ય માહામ્મથી જીવ સહેજ પણ પરિરામભેદ ન પામે એવી સ્વાસ્થામાં કંઈક ન્યૂનતા કહેવી ઘટે છે, અને તેથી જે કઈ ભય રહે છે તે રહે છે, જે ભયથી તરતમાં મુક્તપણું થશે એમ જણાય છે [૪૫]
[મુંબઈ, ચૈત્ર વદ ૧૧, ભોમ, ૧૫૦] પત્રાદિ લખતાં કોઈ પ્રમાદદોષ જેવો કંઈ પ્રસંગદોષ વર્તે છે, કે જેને અટકી જવું લીધે કઈ પણ પરમાર્થવાત લખવા સંબંધમાં ચિત્ત મુઈ, લખતા
સાવ અટકવું થાય છે તેમ જ જે કાર્યપ્રવૃત્તિા છે, તે કાર્યપ્રવૃત્તિમા અને અપરમાર્થ પ્રસંગમાં ઉદાસીન બળ યથાયોગ્ય જાણે મારાથી થતું નથી, એમ લાગી આવી પિતાના દોષ
અર્તિા
