________________
६६
योगशास्त्र, उतावलथी अगाडी अगाडी चालवा लाग्यो. पड़ी चालता चालता रस्तामां, जल, स्थल, वेख्यो, वृदो तथा जे कं जुएं, ते सर्वने ते कमलावालो जेम सघर्चा सोनामय तेम सुषुमामय जोवा लाग्यो. पठी अहीं तेए पाणी पीई, अहीं खाधुं, अहीं रह्या तथा श्रहीं गया, एम बोलता पगी साथे ते चोरोनी समीप जश् पहोच्यो. पकडो ! पकडो ! एम बोलता धारक्षपुरुषो ते चोरो पासे श्रावी पहोंच्या (ते जो२) ते चोरो तो धनने बोडीने दिशा दिशाउँमां नाशी गया, पण चिलाति पुत्र, वाघ जेम हरणीने, तेम सुषुमाने बोडी नहीं, पड़ी ते आरक्षना माणसो तो घणुं धन मलवाथी त्यांथी पाबा वल्या, कारण के, खार्थ सर्या पठी सघला लोको फरी जाय . पड़ी ते चिलातिपुत्र तो हाथी जेम वेलडीने, तेम सुषुमाने खन्ने चडावीने महाटवीमां नाशी गयो. पठी धन पण राहुपासेथी चंजनी कलाने जेम ते चोर पासेथी पोतानी पुत्री सेवामाटे सिंह सरखा पोताना पांच पुत्रो सहित तेनी पहाडी दोड्यो. पनी चिलातीपुत्रं जाण्यु के, धन मारी पाउल आवी, श्राने लश जशे, माटे तेना हाथमां न जाय तो सारु, एम विचारि तेणे तेणीनुं माथु कापी नाख्यु; ते वखते एक हाथमां खेंचेदी ने तलवार जेणे, तथा बीजा हाथमा राखेल डे (सुषुमार्नु) मस्तक जेणे, एवो ते यमपुरीना छारमा रहेला क्षेत्रपाल सरखो शोजवा लाग्यो.
पड़ी धन सुषुमाना धडागल रहीने, रडतो थको, नयनरूपी अंजलीथी जाणे तेणीने पाणीज आपतो होय नहीं, तेम अश्रु पाडवा लाग्यो. पड़ी तेणीना धडने त्यांज मुकीने, ते धन पाडो वल्यो, तथा शोकरूपी शल्यथी पुःखित थक्ष, कोश् महावनमां निकली पड्यो. खलाटपर तपता सूर्यना तापना जयश्रीज होय नहीं जेम, तेम चारे बाजुथी संकोचेल. ले गया जेणे, एवो मध्याह्नकाल ते वखते थयो. ते वखते जाणे पंचाग्नि साधता होय नहीं, तेम धनना पांचे पुत्रो, शोक, थाक, जुख, तृषा तथा मध्याह्नकालना तापथी तपवा लाग्या. त्यां पाणी फल अथवा जीवनने औषधसमान कंश पण ते ए जोयुं नहीं, पण उलटां मोत देनारां हिंसक जंगली प्राणी ने तेजए जोयां. एवी रीतनी पोताना पुत्रोनी ते माठी दशाने जोश्ने, धन शेठ मार्गमा विचार करवा ला