________________
घादशप्रकाश.
४७३ जागरणस्वप्नजुषो, जगतीतलवर्तिनः सदा लोकाः॥
तत्वविदो लयमना, नो जाग्रति शेरते नापि ॥४॥ अर्थः- जगत्मां रहेला लोको हमेशां जागता अने खप्नवाला होय बे, पण ध्यानी एवा तत्वने जाणनारा योगीयो तो जागता के जंघता पण नथी.
नवति खलु शून्यनावः, स्वप्ने विषयपदश्च जागरणे॥
एतचीतीयमतीत्या, नंदमयमवस्थितं तत्वं ॥ भए॥ अर्थः- स्वप्नमां खरेखर शून्य जाव थाय बे, अने जागरणमां विषयोतुं ग्रहण थाय बे, माटे ते बन्नेने तजवाथी आनंदमय तत्व थाय . तथा,
कर्माएपपि उःखकृते, निष्कर्मत्वं सुखाय विदितं तु॥
न ततः प्रयतेत कथं, निःकर्मत्वे सुलनमोदे ॥ ५॥ श्रार्थ- कर्मों तो पुःख माटे , अने निःकर्मपणुं सुखमाटे जणायेवू , माटे सुलन ने मोद जेथी एवा निःकर्मपणामां शामाटे प्रयन न करवो? तथा.
मोदोऽस्तु वा मास्तु, यदिवा परमानंदस्तु वेद्यते सखलु ॥
यस्मिन्निखिलसुखानि, प्रतिनासंते न किंचिदिव ॥५१॥ अर्थः-मोद था अथवा मा था, तो पण परमानंदपणुं तो खरेखर वेदी शकाय ने, के जे परमानंदपणुं होते बते बीजां सघलां सुखो तेना कंझं पण हिसाबमां नथी. तथा,
मधु न मधुरं नैताः शीतास्त्विषस्तुहिनद्युते रमतमतं नामैवास्याः फले तु मुधा सुधा॥ तदलममुना संरंनेण प्रसीद सखे मनः फलमविकलं त्वय्येवैतत् प्रसादमुपेयुषः॥५॥ अर्थः- वली तेना सुख आगल मध मधुरुं नथी, तेम चंजनी कांति पण शीतल नथी, अमृत तो निष्फल ने, अने सुधा पण फोकट बे, मा टे हे मित्र! बीजा यत्नथी सयु, पण था परमानंदना अतुल्य फलने पामीने तेमां मन लगाड ? वली,