________________
पंचमप्रकाश.
४१३. थवा श्राचार्यमंत्रथी पवित्र थश्ने घेरथी कर्ण ढांकीने शिल्पियोना चोवटानी नूमिमां जवू; तथा त्यां पृथ्वीने चंदनथी पूजीने, तथा ते पर सुगंधि, अक्षत विगेरे नाखीने, सावधान थर उपश्रुतिनो ध्वनि सांजलवो. ते ध्वनि “अर्थांतरापदेश्य" अने “ सरूप" एवा बे प्रकारनो जाणवो. तेमांधी पेहेलो विचारगम्य,अने बीजो स्फुट रीतें कहेला अर्थवालो जाणवो. विचारगम्य एटले जेम के, आ घरनो स्तंन पांच, ब दिवसोमां, पखवाडीाउँमा, मासमां अथवा वर्षोमां खवा जशे, के नही? ते स्तंन मनोहर हतो, पण तुरत खवाइ जाय तेवो हतो, इत्यादि अआंतरापदेश्य ध्वनि विचारगम्य जाणवो. तथा बीजा जेम के, आ स्त्री, अथवा आ पुरुष आ जगोयेथी जशे नही, तेम अमो तेने जवा पण देशृं नही; वली था जवाने उत्सुक बे, अने हुं पण तेने जवा देवाने राजी 'डं, अने तेथी ते तुरत जशे; इत्यादि सरूप उपश्रुति जाणवी, एवी रीतनी कान खुदा करीने सांजलेली उपश्रुतिथी पण कुशल माणसो पोताना कालने नजदिक अथवा दूर रहेलो जाणे बे. . हवे चार श्लोकोवडे शनैश्चरपुरुषे करीने कालज्ञान कहे जे.
शनिः स्याद्यत्र नदात्रे, तहातव्यं मुखे ततः॥ चत्वारि दक्षिणे पाणौ, त्रीणि त्रीणि च पादयोः॥१५॥ चत्वारि वामहस्ते तु, क्रमशः पंच वदसि ॥ त्रीणि शीर्षे शोटे, गुह्य एकः शनौ नरे॥१६॥ निमित्तसमये तत्र, पतितं स्थापनाक्रमात् ॥ जन्म नामऋदं वा, गुह्यदेशे नवेद्यदि ॥१७॥ दृष्टं श्लिष्टं ग्रदैर्दुष्टैः, सौम्यैरप्रेषितायुतं ॥ सकस्यापि तदा मृत्युः, का कथा रोगिणः पुनः॥२॥
॥ चतुर्जिः कलापकं ॥ अर्थः-जे नदत्रमा शनि होय, ते मुखमा मुकवू, चार जमणा हाथमां, तथा बन्ने पगमांत्रण प्रण, डाबा हाथमां, चार, तथा अनुक्रमें पांच वक्षःस्थलमां, त्रण मस्तकमां बबे बन्ने थांखोमां तथा एक गुह्य
