________________
३७२
योगशास्त्र. हवे धर्मखाख्यातता नामनी जावनानु खरूप कहे , स्वाख्यातःखलु धर्मोऽयं, नगवभिर्जिनोतमैः॥
यं समालंबमानोदि, न मजेदनवसागरे॥ ए॥ अर्थः- जगवंत एवा श्रीजिनेश्वर प्रजुर्जए था धर्म, अत्यंत उत्कृष्टिरीतें कहेलो . के जे धर्मर्नु बालंबन लेतो प्राणी, खरेखर श्रा न. वरूपी समुअमां डुबी शकतों नथी.
हवे ते धर्मनुं खरूप कहे जे. संयमः सूनृतं शौचं, ब्रह्माकिंचनता तपः॥
दांतिर्दिवमृजुता, मुक्तिश्च दशधा सतु ॥ ए३ ॥ अर्थः- संयम, सत्य, पवित्रता, ब्रह्मचर्य, अपरिग्रह, तप, दमा, मादेव, सरलता, तथा मुक्ति ए दश प्रकारनो धर्म कहेलो .
टीका:- संयम सत्तर प्रकारनो जाणवो; सर्व प्रकारना जीवोनुं मईन, मन वचन अने कायाथी, करवू, करावq अने अनुमोदq नहीं, एम नव प्रकारथी जीवसंयम जाणवो. पुस्तक आदिक अजीव पदार्थोनी यतना, प्रमार्जन आदिक करवू, ते अजीव संयम; तथा जीवाकुल नूमिने तपासीने, तथा तेने प्रमार्जन करीने तेपर शयन विगैरे करवं, ते प्रेक्षासंयम जाणवो; सावध व्यापारवाला गृहस्थोनी उपेक्षा करवी ते उपेक्षासंयम जाणवो, सचित्त, अचित्त तथा मिश्र पृथ्वीपर रजवाला पगोने प्रमार्जीने जवू, ते प्रमार्जनासंयम जाणवो. अनेषणीय जक्तपानादिकने निर्जंतु जगोपर परग्ववां, ते परिष्ठापनासंयम जाणवो, अजिमान ईर्ष्या आदिकमांथी मनने निवृत्त करीने, धर्मध्यानादिकमां जोडवू, ते मनःसंयम जाणवो; हिंस्र तथा कगेरवचनो नहीं बोलीने, शुज वचनोमा जे प्रवृत्ति करवी, ते वाक्संयम जाणवो; अने शुन क्रियामा प्रवृत्ति करवी ते कायसंयम जाणवो. एवी रीतें सत्तर प्रकारें संयम जाएवो. मृषावादनो जे त्याग ते सत्य जाणवू; शौच एटले संयममां श्रदत्तादान आदिकनो अतिचार नहीं लगाडवो ते; ब्रह्मचर्य एटले श्रात्मखनावमा रमवू ते, अने तेने माटे गुरुकुल सेवीने श्रब्रह्ममां प्रवृत्ति नहिं करवी. अकिंचन एटले शरीर अने बेक धर्मोपकरणनेविषे पण म.