________________
तृतीयप्रकाश,
३१७ हि आपत ? त्यारे मंत्रियें कडं के, में कं तेनी प्रशंसा करी नथी, पण 'थापनां करेलां काव्यो उत्तम ने, एम में प्रशंसा करी जे. त्यारे राजाए कह्यु के, ते ब्राह्मण वीजानां करेलां काव्यो, अहीं पोतानां तरिके से. खावीने स्तुति करे , ते बाबतनी खातरी शुं ? त्यारे मंत्रिये कयु के, श्रा ब्राह्मण जे काव्यो बोले , ते काव्यो तो बोकरी पण जाणे बे,श्रने तेनी हुँ आपने आवती काले प्रजाते खातरी करावी आपीश.
हवे ते मंत्रिने, यदा, यददत्ता, जूता, नूतदत्ता, एणिका, वेणा, तथा रेणा, नामें सात महाबुद्धिमती पुत्रियो हती.तेनी बुद्धि एवी हती के, पेहेली एकवार कहेलां याद राखी शके तेवी हती, तथा एवी रीतें ते सघली अनुक्रमें वे, त्रण, चार, पांच, ब अने सातवार कहेलु याद राखी शके तेवी हती. हवे ते मंत्री, ते साते कन्याउँने पोतानी साथे बीजे दिवसे राजानी पासे ले गयो, अने त्यां तेमने आडो पडदो बंधावीने राखीयो. पठी वररुचि त्यां श्रावीने पोताना नवा बनावेला एकसोने श्राप श्लोको वोली गयो; श्रने ते कन्याउँए पण अनुक्रमें ते बोली देखाड्या. तेथी राजाए गुस्से यश, वररुचिने दान श्राप बंध कर्यु, केम के मंत्रियोना उपायो निग्रह अनुग्रह करवामां समर्थज होय जे.
हवे वररुचिये त्यांची जश्ने, गंगानदीमां एक यंत्र गोठव्यु, अने ते. नी अंदर एकसोने आठ सोनामोहोरोने बुगडामां बांधीने राखी. तथा पठी प्रजातमां गंगा नदीमा स्नान करीने, ते ते यंत्रने पगथी दाबवा लाग्यो, अने तेथी ते सोनामोहोरोनी थेली उबलीने तेना हाथमां पडवा लागी. एवी रीतें हमेशां तेम करवायी, लोको ते जोश्ने आश्चर्य पाम्या, तथा ते वात राजाए लोकोना मुखथी सांजलीने मंत्रीने कही. त्यारे मंत्रीए कह्यु के, जो एम होय, तो आपणे प्रजातमां त्यां जश्नजरे जोश खातरी करीशुं; राजाए पण तेम करवाने कबुल कयु. पडी संध्याकाले मंत्रिए एक गुप्तमाणसने नदीने कांठे तेनी तपास करवा मोकट्यो, अने ते माणस पण पक्षीनी पेठे जेम को जोर शके नहि, तेम काडीमां जराश्ने वेगे. पड़ी ते वखते वररुचि पण गुप्तरीतें त्यां जर, न. दीना पाणीमां सोनामोहोरोनी थेलीराखीने, पाडो घेर गयो. पड़ी पेक्षा गुप्त पुरुपें तेना (वररुचिना) जीवित सरखी ते थेलीने वेश्ने, गुप्तरीतें