________________
३१४
योगशास्त्र.
शीषोंत्कं पितदोष जाणवो. मुंगानी पेठे प्रगट शब्दो वोलीने करवो, तेने सत्तरमो मूकदोष जाणवो. श्रालापक गणवामाटे श्रांगली चलावीने क वो, तेने अढारमो अंगुलीदोष जाणवो; व्यापारांतरने निरूपण करवा माटे कुटीनी संज्ञा करीने जे करवो, तेने उगणीशमो दोष जाणवो. दारुपीनारनी पेठे, बडबड शब्द करीने जे करवो, तेने वीशमो वारुणीदोष जावो. ( दारुडीयानी पेठे घूर्णायमान थर करवो तेने वारुणी दोष जावो, एम पण केटलाक श्राचार्योंनो मत बे.) होठ हलावीने जे क वो, तेने एकवीशमो अनुप्रेदादोष जाणवो. हवे प्रत्याख्याननुं स्वरूप कहे बे.
प्रत्याख्यानना बे दो जाणवा, मूलगुणरूप अने उत्तरगुणरूप. मूल गुणो एटले यतियोनां महाव्रतो, तथा श्रावकोनां श्रणुत्रतो ने उत्तर एटले यतिनां पिंड विशुद्धि आदिक, तथा श्रावकोनां शिक्षावतो. शिष्य जाणकार एवा गुरुनी पासे प्रत्याख्यान करे. तेना पण चार जांगा जावा; बन्ने जाणकार होय, ते पेहेलो जांगो, गुरु जाणकार छाने शिष्य अज्ञानी ए बीजो जांगो, शिष्य ने गुरु बन्ने अज्ञानी ए त्रीजो जांगो, गुरु ज्ञानी ने शिष्य जाणकार ए चोथो नांगो जावो. ते प्रत्याख्यानना नोकारसी, पोरसी गंठसी मुसी आदिक दश जेदो जाणवा. ... नोकारसी एटले सूर्य उग्यापठी, नवकारगणी प्रत्याख्यान पालनुं, ते पौरुषी एटले पुरुषप्रमाण बायासुधिना कालसुधि प्रत्याख्यान पासवुं ते. मेघादिकथी जो ते बायानी खबर न पडे, तो साधुनां वचनथी - वा सर्व समाधिनी प्रतीतिथी कदाच ते पौरुषी थी पढ़ेलां पण जोजन क वामां दोष नथी; पण जो खबर पडे तो, अर्ध जमतां पण भोजन बंधकर ने पढी पौरुषी थया बादज जमवुं श्रने तेम जाणतां बतां जोजन करे तो जंग थयो जावो. तथा दिवसना अर्धाभागसुधितुं जे प्र त्याख्यान, ते " सा पौरुषी " प्रत्याख्यान जावं. एकज वखत, यने वा एकज श्रासनपर बेसीने जमवुं, ते एकासन जाए. तथा मुख हाथ शिवाय, बीजां अंगोपांग दलाव्या विना जे भोजन करवुं, ते एक स्थान जावं. घृतादिक विगयोथी रहित जे एक वखतनुं जोजन, ते वाचाल जाणवुं त्रिविध अथवा चतुर्विध आहारनं जे पञ्चखाण, ते अ