________________
३०६
योगशास्त्र. हीने, षविध श्रावश्यक (प्रतिक्रण) करवू. तेमां सामायिक. तथा च. तुर्विंशतिस्तव, वर्णन श्रागल करेलुं बे, हवे वंदनकनुं वर्णन करे ठे. ते वंदन पचीश आवश्यकथी विशुद्ध, तथा बत्रीश दोषोथी रहित जाणवं,
तेमां " श्वामि खमासमणो वंदेलं जावणिजाये निसीहियाये” एम कही गुरुनां बंदानुज्ञापनमाटे जे नमवं, ते पेहेबुं वंदन जाणवू. वली फरीने यावर्त ले जे नमन करवू, ते बीजं वंदन जाणवू. त्रीजुं प्रसव थ. ती वखते रचेला करसंपुटनी पेठे हाथ जोडी, तथा दीक्षा वखते ग्रहण करेला रजोहरण अने मुहपत्तिपूर्वक जे वंदन करवू ते त्रीजुं “यथाजात वंदन" जाणवू. द्वादश भावर्त्तथी वंदन करवू, एटले गुरुनां चरणपर हाथ तथा शिर स्थापीने “अहोकायं” इत्यादि सूत्रना उच्चारणपूर्वक उ आवत्तॊ लेवा, अने पागं पण तेज सूत्रना उच्चारणपूर्वक ब श्रावत्तों सेवा, ए बार जातनां वंदनो जाणवां. तथा चार शिरोवंदन जाणवां. त्रण मन, वचन, अने कायगुतिनां वंदनो जाणवां. बे हिप्रवेशनां, तथा एक निक्रमण- एम मली पञ्चीश प्रकारनां वंदनो जाणवां.
हवे तेना बत्रीश दोषो देखाडे डे. संत्रमसहित वंदन करवु ते पेहेलो दोष जाणवो. श्राउ मदने वश थ वंदन करतुं ते बीजो दोष जाणवो. वंदन करतां वेंत जे नासी जवं, ते त्रीजो दोष जाणवो; हाथ पग चलाव्या विना,तथा प्रगट रीतें सूत्रोच्चार नहीं करी, वंदन करवू, ते चोथो दोष जाणवो. तीडनी पेठे कुदी कु. दीने वंदन करवू, ते पांचमो दोष जाणवो. श्राचार्य निझामां होय, अथवा कंश काममां पड्या होय, तेमने रजोहरण श्रादिकथी पोतानी तरफ ध्यान खेंचावी, अथवा पोते बरोबर रीतेमस्तक नहि नमावी जे वंदन करवं ते बछो दोष जाणवो, आगल पाबल अंग हलावी वंदन करवू, ते सातमो दोष जाणवो. एकने नमी मत्स्यनी पेठे तुरत तुरत वीजाने त्रीजाने एम जे नमवू; ते आठमो दोष जाणवो. गुरुये कंज्ञक उवको श्रा. प्यो होय, तेथी उजाएलां मनथी, अथवा श्रा निर्गुणीने वंदन करवू पडे
एवा मनना अभिप्रायथी जे वंदन करवं, ते नवमो दोष जाणवो. धुं. टण अथवा खोलाबादिकमां हाथो राखी वंदन कर, ते दशमो दोष जाणवो. जयथकी वंदन करवू ते अग्यारमो दोष जाणवो. हुं श्राने न