________________
२६६
योगशास्त्र. पली चेलणा राणीये श्रेणिकने कडं के, गमे तेवां ते मोघां होय तो पण तमो तेमांथी एक मारे माटे व्यो ? त्यारे श्रेणिकें, फरीने वेपारीपासे माग्याथी, तेउये कह्यु के, ते तो सघलां जाये वेंचातां ले लीधां . त्यारे एक डाह्या माणसने श्रेणिके जमापासे मूल्य श्रापी रत्नकामल लेवा मोकल्यो. त्यारे जमायें तेने कह्यु के, ते रत्नकंबलो शालिजनी वहुउँना पगो लुबवामां वपरायेलां बे, माटे एवां जरा जुनां थयेला रत्नकंबलोनो जो खप होय, तो राजाने पुडीने सुखेथी ले जाउं? ते वात ते माणसें राजाने पुडीने कहेवाथी, चेलणा बोली के, वेपारी अने राजावचे पण, कथीर अने सोना सरखो अंतर !!! पनी राजायें तो आश्चर्य थश्ने, तेज माणसने शालिनलने बोलाववा मोकट्यो; त्यारे जमायें श्रावीने राजाने कह्यु के, मारो पुत्र कदी पण बहार निकलतो नथी, माटे मेहेरबानी करीने आप मारे घेर पधारो? त्यारे श्रेणिक पण आश्चर्यथी ते अंगीकार कयुः पनी नझापण क्षणवारसुधि तेने थानवानुं कही, पोते अगाडीथी घेर गश तथा तेणीय पोताना घरथी मांडीने, बेक राजाना घरसुधि विचित्र प्रकारनां वस्त्र धने हीरा माणेकोथी बजारने शणगारी, पड़ी तेणीयें बोलाववाथी राजा पण, ते सघली शोजाने जोतो थको, शालिन ने घेर गयो. त्यां तेणें सोनाना स्तंजोपर इंसनीलमणिनां तोरणोवावं, तथा मोतीउँना खस्तिकोवालु आंगणुं जोयु. वली ते घर दिव्यवस्त्रोना चं साथी शोलायुक्त थएटुं, तथा सुगंधि अव्योथी धूपित थएलु, विमानसरखुं शोजतुं इतुं. ते घरमा प्रवेश करीने राजा आश्चर्यसहित चोथी नूमिपर चडीने सिंहासनपर बेगे. त्यारे जनायें सातमी जोयें जश, शाबिनाने कह्यु के, श्रेणिक राजा अहीं आव्या बे, माटे तेने मलवामाटे तुं थोडीवार नीचे चाल ? त्यारे शालिनसें कडं, के मारुं त्यां शुं काम .? तमारीमरजी आवे तेम तमो करो? त्यारे जमायें कडं के, कंश वस्तु वेंचाथी ले. वी नथी, पण था तो, सर्व लोकोना अने तमारा पण स्वामी श्रावेला ने. ते सांजली खेद सहित शालिन विचार्यु के, धिक्कार , संसारसंबंधि ऐश्वर्यने ? के हजु, मारापर पण स्वामी !!! माटे हवे मारे था लोगो थी सयु, हुं तो वीरप्रजुपासे जश् दीक्षा लेश. एवी रीतें वैराग्ययुक्त थश्ने पण, ते माताना उपरोधथी राजापासे स्त्रियो सहित आवीने, विन