________________
प्रथमप्रकाश.
१५ अग्नि सलगाव्यो. एवी रीतें तपेला एवा पण प्रजुनी शोजा सोनानी पेठे हीन थर नहीं, त्यारे ते पुष्ट देवें जयंकर पक्कण (नियोनी पही) कयु, . ते पक्कणे (पल्लीवासि निहोयें) पण प्रजुना कंठमां, कानमा, जुजामा, तथा जंघामां दुज पक्षिनां पांजरां लटकाव्यां ते पदिय प्रजुना शरीरने एवो तो उपजव कयों के, जेथी प्रजुनुं शरीर ते पांजरानी पेठे सेंकडो बिमोवाj थयुं ते पकण पण पाकेला पत्रनी पेठे ज्यारे निरुपयोगी थयु, त्यारे तेणें महा उत्पातवालो प्रचंड पवन उत्पन्न कर्थो. तेपवन आकाशमां मोटां मोटां वृदोने घासनी पेठे फेंकतो थको, तथा दिशामां धूल, पथरा तथा कांकराउँने फेंकतो, तथा चारे बाजुथी धमणनी पेठे आकाश पातालने पूरतो थको, प्रजुने उपाडी उपाडीने पाडवा लाग्यो. ते प्रचंड पवनथी पण ज्यारे ते फाव्यो नहीं, त्यारे, वैरिना कुलमां कलंकसमान एवा ते देवें, वंटोलीयानो पवन बनाव्यो. पर्वतोने पण नमाववामां समर्थ एवो, ते पवन, चक्रपर रहेला माटीना पिंडनी पेठे प्रजुने जमाववा लाग्यो, एवी रीतें पुंजडांनी पेठे नमावता पण ते पवनथी, एक तानवाला प्रजुए जरा पण ध्यान बोड्युं नहीं. (त्यारे ते देव विचारवा लाग्यो के,) वज्रसरखा मनवाला, आ प्रजुनी मे बहु कदर्थना करी, तोपण ते दोलायमान थया नहीं, माटे हवे विलखो यश ते सनामा हुँ केम जाउं? माटे हवे तो जो हुं तेमने मारी नाखू तोज तेना ध्याननो नाश थाय, पण बीजी रीतें थर शके तेम नथी, एम विचारि, ते इष्ट देवें कालचक्र बनाव्यु. पड़ी ते देवें, हजारो जार लोखंडथी बनावेला ते चक्रने, रावणे जेम कैलासने, तेम उपाड्यु. पृथ्वीने संपुटरूप करवाने, जाणे पुटांतर (सांपटियु) पृथ्वीएक पुट तेपर बीजुं माटीनुं कोडियुं वा पांदडानो जोण(दडियो) मुकवाजे करतो होय नहीं, तेम तेणें प्रजुपर ते चक्र फेंक्यु उबलती अग्निनी ज्वालाथी दिशाउँनेजय करतुं, ते चक्र, समुअमां जेम वडवानल, तेम प्रजुपर श्रावीने पड्यु. मोटा मोटा पर्वतोने पण उबालवामां समर्थ एवाते चक्रना प्रजावथी,प्रलु घुटण सुधी पृथ्वीतलमा पेसी गया.ावी रीतें पराजव पामेला पण जगवान्, एवं शोचवा लाग्या के, जगतने तारनार, एवा पण.अमो, आने संसारना कारणरूप थर पड्या लिये हवे ते देव पांडगे विचारवा लाग्यो के कालचक्रथी