________________
द्वितीयप्रकाश.
२२५
द्रव्यपूजामाटे तेने तीर्थयात्रा कराववा लावी ढुं. त्यारे अजयें कर्तुं के, श्राजे तो तमो श्रमारा अतिथि थजो, कारण के, अतिथिनी बरदास्त करवी, ते ती पण अधिक बे. त्यारे तेणीयें कहां के, खाजे तो अमामेरे उपवास बे, माटे ते केम बनशे? त्यारे अजयकुमारें तेर्जनी निष्ठाथी खुशी थइ कयुं के, तमारे यावती काले सवारमां मारे घेर जरुर पधारबुं. त्यारे तेणीयेंक के, श्रा जीवनो एक क्षण पण जरुसो ज्यारे नथी, त्यारे श्रावती काले आपने त्यां श्राववाने हुं शी रीतें बंधांत ? त्यारे अजयकुमारें विचार्यु के, कंइ नहीं, आपणे श्रावती कालेज तेने निमंaण करशुं एम विचारि तेने विसर्जन करी, तथा पोते पण चैत्यवंदन करी घेर गयो. पी बीजे दहाडे सवारमां तेने बोलावी, घरदेरासरमां वंदन करावी, सारी रीतें जमाडी, तेणें वस्त्र श्रादिक पण प्यां पढी वीजे दहाडे तेणीये पण अजयकुमारने निमंत्रण कर्याथी, ते पण ते ने स्थानकें गयो. तेये तेने विविध प्रकारनां जोजनो जमाढ्यां, तथा मदिरामिश्रित पिवाना पदार्थों पूण पाया. जम्याबाद तुरतज अजयकुमार त्यां निद्रावश थयो, कारण के निद्रा मद्यपाननी पेहेली सहचरी बे. पबी तेजये जगोजगोये राखेला रथमां टपानी पेठे नाखीने तेने अवंती पहोंचाडी दीघो.
हवे यहीं पि श्रजयकुमारने शोधवामाटे मोकलेला माणस शोधतां थकां ते वेश्यानां स्थानकें श्राव्यां, अने पुब्धुं के श्रहीं. अजयकुमार श्रावेल बे? तो तेीयें कयुं के, श्राव्या दता, पण पाढा चाव्या गया बे. तेणीनां वचनपर जरुसो राखी, ते त्यांथी निकली बीजी जगोपर शोधवा गया; अने गणिका पण तुरत श्रवंतीये श्रावी पहोंची. तथा अजयकुमारने राजाने सोंप्यो; श्रने सघलो वृत्तांत कही संजलाव्यो. त्या राजायें कयुंके, तें थाने धर्मना बहानाथी ठग्यो, ते काम सारुं कर्यु नहि. पीयें राजाने के, तुं महामहाबुद्धिमान् बे के, जेनी यावी रीतनी बुद्धियी राजधर्म वृद्धि पामे बे !! ते सांजली चंडप्रद्योतें लक्षित तथा क्रोधित इने, तेने काष्टना पांजरामां पुर्यो, हवे तेनां अग्निनिरु नामें रथ, शिवा नामे देवी, नलगिरि नामे हाथी तथा लोहजंघ नामें खेपी, एटलां रत्नो हतां. हवे ते मांथी लोहजंघने राजा वारंवार मृगुकछ नगरे मोकलतो. हतो, तेना श्रववा जवाथी खेद पामीने त्यानां
२९