________________
वितीयप्रकाश.
१७ दिर सरखं श्रापणे पण एक मंदिर श्रही करावq. वली जरतचक्री जोके मोदें गया , तो पण था चैत्यना मिशथी अत्रे रहीनेज हजु पण जरतखंडने जोगवे . वली तेणें विचार्यु के, हवे अनारा राजाथी थता श्रा चैत्यना नाशनेज जो हुँ अटकावू, तोपण में चैत्यज बंधाव्यु कहेवाय, एम विचारि तेणें हजार देवोथी प्रतिष्ठित थएला दंडरलने हाथमा लश्ने अष्टापदनी श्रासपास फेरव्यु, तेथी एक हजार जोजन अंडी जमीन खोदाइ ग अने तेथी नागकुमारोनां जुवनो नेदाइ गयां. त्यारे तेउये पोताना खामि ज्वलनप्रजने ते वात जणावी, तेथी ते क्रोधायमान थश्ने जहुपासे श्रावीने कहेवा लाग्यो के, थरे! अनंता जंतुर्डने नाश करनारं श्रा पृथ्वीनु दारण तमोए शामाटे आरंन्यु ? वली अरे! कुलकलंकी तमोए अजितनाथ प्रजुना नतिजा, तथा सगर चक्रिना दिकरा थश्ने श्रा पापकार्य शामाटे करवा मांड्युं बे? त्यारे जहुये कडं के, में तो श्रा चैत्यनी रक्षामाटे आम कर्यु अने तेमां अजाणपणे तमारा जुवनोनो नाश थयो, ते क्षमा करो ? त्यारे ज्वलनप्रनें कडं के, अणजाणतां ते करेलो श्रा तारो अपराध, श्राजे तो माफ करुं बुं; पण हवे फरीने तेवं कार्य करीश नहीं. एम कही तेना गयावाद जार्ज सहित जहुयें विचार्यु के, था खा तो काले करीने पाली धूलथी पूरा जशे. तेथी तेणें दंडरत्नश्री गंगाने खेंची लावीने ते खाइनरी दीधी अने तेथी पागं ते पाणीथी जुवनो नाश पाम्यां. तेथी ज्वलनप्रने गुस्से थर, त्यां आवीने, तेउँने जस्मसात् कर्या त्यारें सैन्यनां माणसो विलखां शश्ने विचारवा लाग्यां के, हवे श्रापणे राजाने मुख पण शी रीतें देखाडी शकीशुं? एम विचारि ते अयोध्यानी नजदीकमां आवी बहारज रह्यां. एटलामां को ब्राह्मणे आवी ते ने कह्यु के, हुं कंश्क एवो उपाय करीश के,जेथी राजाने मोह थशे नहीं. पड़ी ते ब्राह्मण एक मडई लश्, राजछारपासे रडवा लाग्यो. त्यारें राजाए पूबवाथी तेणें कह्यु के,मारो आएकज पुत्र सर्प करडवाथी मृत्यु पाम्यो बे, माटे तेने जीवाडो? त्यारें राजाए मांत्रिकोने बोलावी तेने जीवतो करवा कडं. त्यारे मांत्रिकोये तेने मृत्यु पामेलो जो राजाने कडं के, जे घरमां कोइ पण मृत्यु पाम्युं न होय, ते घरमांश्री जो राख लावे, तो आ जीव