________________
वितीयप्रकाश, एवी रीतें परिग्रहमां गुणनी तो प्राप्ति बेज नहीं, त्या उलटा दोषो तो पर्वतजेटलाने के जेनुंआगल वर्णन करवामांश्रावशे.हवे ते दोषो देखाडेले.
संगामवंत्यसंतोऽपि, रागषादयो विषः॥ मुनेरपि चलञ्चेतो, यत्तेनांदोलितात्मनः॥११॥ अर्थः- संग एटले परिग्रहथी, उदय श्रवस्थाने नहीं पामेला, एवा पण रागद्वेषादिक अने उपलदाणथी मोह, जय, वध, बंधन, नरकपतन, ' इत्यादि पर्वत जेटला दोषो उत्पन्न थाय बे; कारण के, ते परिग्रहथी चलायमान थएला आत्मावाला, मुनिनुं पण चित्त चलित थाय बे.
हवे ते दोषोने श्रावकधर्मनी साथे जोडी देखाडे . संसारमूलमारंना, स्तेषां हेतुः परिग्रहः॥
तस्मादुपासकः कुर्या, दल्पमपं परिग्रहं ॥११३॥ अर्थः- श्रारंजो, संसारनां मूलरूप ने, अने ते श्रारंजोनो हेतु परिग्रह ने, माटे श्रावके अल्प अल्प एटले नियमित परिग्रह राखवो. वली पण परिग्रहना दोषो कहे .
मुष्णति विषयस्तेना, ददति स्मरपावकः॥ रुंधति वनिताव्याधाः, संगैरंगीकृतं नरं ॥ १२४ ॥ अर्थः- परिग्रहधारी पुरुषने विषयरूपी चोरो बुंटे बे, कामदेवरूपी अग्नि बाले , तथा स्त्रीरूपी पाराधिर्व रूंधे .
टीकाः- जेम वनमा जनार धनवान् माणसने चोरो बुंटे , तेम संसाररूपी वनमां नटकनार माणसने शब्द श्रादिक जियोना त्रेवीश विषयो संयमरूपी धनने बुंटी ले बे; अथवा वनमां गएलो बहु परिग्रहवालो माणस, नासी जवाने अशक्त थश पडवाथी, जेम तेने त्यां लागेलो दावानल बाली नाखे , तेम संसाररूपी वनमा रहेला प्राणीने, कामदे. वरूपी अग्नि, चिंता आदिक दश अवस्थाए करीने बाले अथवा वनमा गएला धनाढ्यने शिकारियो जेम, धन भने तेना शरीरना मांसना लोजयी रुंधे , अने नासवा पण देता नथी, तेम था संसाररूपी वनमा जटकता प्राणीने धन, अने शरीरनोगना खार्थवाली स्त्री परतंत्र करीने रो.